Άρης Σερβετάλης: Μακροπρόθεσμα λειτουργεί σωτήρια μια κρίση

Ελισάβετ Σταμοπούλου

Εκκωφαντική σιωπή. Στέκεται στο σανίδι και με μια παύση του, με ένα βλέμμα δημιουργεί μια αφήγηση με δομικό συστατικό την αυτογνωσία. Περνά μέσα από συμπληγάδες για να φτάσει στην πραγματικότητα προερχόμενος από μια απατηλή σφαίρα, από μια ψευδαίσθηση. Στο ταξίδι εντοπίζεται ο υπαρξιακός εγκλωβισμός που δίνει όμως στο τέλος τη σκυτάλη στη λύτρωση.

Με θεματικές ενότητες που συναντώνται τόσο στον Ντοστογιέφσκι όσο και στον Σαίξπηρ αναμετριέται ο Άρης Σερβετάλης. Η εμφάνισή του στη θεατρική σκηνή έντονη, αφού θα συνεχιστεί ο Ριχάρδος Β’ της Έφης Μπίρμπα, στο Θέατρο Ροές, μέχρι τις 9 Απριλίου.

«Βλέπουμε πώς σιγά σιγά ο βασιλιάς εκπίπτει της ιδιότητάς του και ουσιαστικά δεν έχει τίποτα. Μιλάμε για μια απογύμνωση», δηλώνει στο in.gr ο ηθοποιός εστιάζοντας στο θέμα της αυτογνωσίας, και της λύτρωσης που επέρχονται μετά από μια μεγάλη αλλαγή, μετά από μια κρίση.

Εξετάζει το θέμα του θρήνου απέναντι στην απώλεια αλλά και τον πόνο που φέρνει η μετάβαση από την ψευδαίσθηση στην πραγματικότητα. Αναφέρεται όμως και στη δική του πραγματικότητα…στη σιωπή, τον εγκλωβισμό, τον φόβο.

«Ριχάρδος Β’»…ένα από τα «success stories» της θεατρικής σεζόν. Παρακολουθούμε ένα ζήτημα διαχρονικό, αλλά και νέο. Η μετάβαση από την εξουσία στο κενό κρύβει συναισθήματα απέχθειας, αλλά κάπου στο βάθος υπάρχει και η κάθαρση…
Έχει ενδιαφέρον η διαδρομή μιας απολυταρχικής προσωπικότητας με χαρακτηριστικό της την εξουσία και την αλαζονεία. Βλέπουμε πώς σιγά σιγά ο άνθρωπος αυτός εκπίπτει της ιδιότητάς του και ουσιαστικά δεν έχει τίποτα. Μιλάμε για μια απογύμνωση. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον όμως το έχει η επανατοποθέτησή του ως άνθρωπο. Μεταμορφώνεται. Παρατηρούμε πώς η εξουσία δημιουργεί ένα σκληρό περίβλημα γύρω από τον άνθρωπο και εξαλείφει τις ευαισθησίες του οδηγώντας τον σε αυτιστική διάθεση.

Η αυτογνωσία είναι τελικά εκείνη που διαλύει το μίγμα της αλαζονείας;
Η ταπείνωση διαλύει την αλαζονεία. Χάνοντας την ιδιότητά του, ο βασιλιάς βρίσκεται στο κενό. Μένει μετέωρος και γνωρίζει μια βαθιά ταπείνωση. Αυτό γκρεμίζει και το περίβλημα που είχε χτίσει.

Η απώλεια μιας ιδιότητας και η μετάβαση σε μια πιο δυσάρεστη θέση, από τι θα λέγαμε ότι συνοδεύεται;
Σε μια μικρότερη κλίμακα το βιώνουμε και στην καθημερινότητά μας. Συμβαίνει όταν χάνουμε μια ιδιότητα, πόσο μάλλον ο χαρακτήρας αυτός που από μικρός κατείχε τη βασιλική ιδιότητα. Είχε μάθει να ζει σύμφωνα με αυτό και μετά επήλθε το χάος. Συνηθίζει ο άνθρωπος σύμφωνα με την ιδιότητά του να έχει μια ταυτότητα. Όταν χάνει την πρώτη δεν γνωρίζει ποιος είναι.

Ο βασιλιάς βιώνει την κρίση του υπαρξιακού εγκλεισμού, παράλληλα όμως περνά από τη σφαίρα της ψευδαίσθησης σε εκείνη της πραγματικότητας
Αυτό που χάνεται κυρίως είναι η ψευδαίσθηση. Βιώνει μια πραγματικότητα που δεν έχει σχέση με εκείνο που είχε στο μυαλό του περί παντοδυναμίας. Πίστευε ότι κανένας δεν θα μπορούσε να τον εκθρονίσει και πως ήταν απεσταλμένος από τον Θεό. Θεωρούσε ότι ήταν αντιπρόσωπός τους. Καλείται όμως να μπει σε ένα ανθρώπινο πλαίσιο, να ζήσει ως θνητός και να αναθεωρήσει ποιος είναι.

Φανερή είναι και η έκφραση πένθους μπροστά στην απώλεια του «εγώ».
Μέσα από όλη την διαδικασία της αναζήτησης και του θρήνου της ιδιότητας ξαναβρίσκει τον εαυτό του. Έρχεται σε συνείδηση, αναθεωρεί πράγματα και μέσα από τη μουσική. Γνωρίζει το μέτρο, την αρμονία καθώς τόσο καιρό ζούσε στην ασυδοσία.

Μια μεγάλη κρίση φέρνει, δηλαδή, εκτός από τραύματα και αυτογνωσία;
Μακροπρόθεσμα αυτό συμβαίνει. Μετά από μια μεγάλη κρίση διαπιστώνουμε ότι η ανάγκη μάς οδηγεί σε μια κινητοποίηση, μια ευαισθητοποίηση. Ένα γεγονός έρχεται στη ζωή μας και μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε τις πράξεις μας και να αλλάξουμε. Μακροπρόθεσμα λειτουργεί σωτήρια μια κρίση.

Θίγουμε το θέμα της κρίσης…θα ήταν υπερβολή να χαρακτηρίσουμε την εποχή αυτή μεσαίωνα;
Βιώνουμε μια κρίση αξιών και όχι τόσο οικονομίας. Η οικονομική κρίση είναι ένα αποτέλεσμα κατάλυσης αξιών. Η απλότητα έχει μια δυσκολία. , δεν είναι εύκολη. Ο άνθρωπος όμως χαρακτηρίζεται από το αχόρταγο.

Μέσα σε ένα πλαίσιο αβεβαιότητας, τι μπορεί να γεννήσει το φόβο;
Με προβληματίζει λίγο η απομόνωση. Η τεχνολογία ενώ μας λύνει τα χέρια, μας έχει απομονώσει. Γίνεται μια προσπάθεια ώστε να ελέγχεται ο καθένας από οτιδήποτε πει. Όλα μοιάζουν ελεγχόμενα.

Έχετε αισθανθεί τον έλεγχο να σας εγκλωβίζει σημαντικά;
Κάποιες στιγμές, τότε που ασχολιόμουν με την τηλεόραση. Αισθανόμουν ορισμένες φορές κάπως περίεργα όταν έβγαινα έξω.

Με ποιον τρόπο επιλέγετε να παραμερίσετε για λίγα λεπτά τις έγνοιες;
Οι προβληματισμοί διακόπτονται στον ύπνο μόνο και τότε όμως λειτουργεί το υποσυνείδητο. Ακούω όμως μουσική, κάνω βόλτες επίσης.

Οι δηλώσεις σας περί σιωπής παρουσιάζουν ενδιαφέρον…δείχνουν ότι δεν μιλάμε απλά για μια έννοια αλλά για στάση ζωής.
Η σιωπή είναι μια μεγάλη κουβέντα. Σχετίζεται με την ησυχία, με μια αρετή που είναι δύσκολο να κατακτήσεις.

Τι συμβαίνει όμως όταν η ψυχραιμία καλείται να αναμετρηθεί με το άγχος;
Είναι μια μάχη, στις μέρες μας χρειάζεται μια γενικότερη εγκράτεια. Πέφτουμε και σηκωνόμαστε, δεν μπορούμε να νικήσουμε το στρες.

Tηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο, τι από όλα αυτά εμφανίζεται στη μελλοντική ατζέντα;
Εργάζομαι σε μια ταινία του Στηβ Κρικρή, τα γυρίσματα της οποίας θα ξεκινήσουμε μετά το Πάσχα. Σχετίζεται με έναν φόνο και ο ήρωας σχετίζεται με τον δολοφόνο. Υπάρχει μυστήριο. Θα ξεκινήσω και πρόβες και για παραγωγή του Φεστιβάλ Αθηνών.

Θα συμμετάσχετε στο Φεστιβάλ Αθηνών δηλαδή
Από όσο γνωρίζω μέχρι στιγμής, ναι.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ