Μπορεί ο καταλανός με το περίεργο επίθετο να τα βρει με τη Μαδρίτη;

H Καταλονία, έστω και στο παρά πέντε, απέφυγε τις πρόωρες κάλπες που θα έβαζαν σε κίνδυνο το ήδη αμφιλεγόμενο σχέδιο ανεξαρτησίας.

Υπενθυμίζεται ότι ο τέως πλέον πρόεδρος, Αρτούρ Μας, που με κάθε τρόπο έλεγε ότι δεν θα αποχωρήσει από την προεδρία (παρά το ηχηρό «όχι» των κοινοβουλευτικών του συμμάχων), τελικά έκανε πίσω: παραχώρησε τη θέση του στον δήμαρχο της πόλης Χιρόνα, Κάρλες Πουιγδεμόντ.

Ο τελευταίος πήρε τελικά την ψήφο εμπιστοσύνης της τοπικής Βουλής, στην οποία (χάρη στο εκλογικό σύστημα) η συμμαχία Junts per Si και το αντικαπιταλιστικό CUP έχουν την απόλυτη πλειοψηφία.

Ο νέος πρόεδρος με το περίεργο επίθετο είναι ελάχιστα γνωστός έξω από την περιοχή. Πολλά ήταν τα σκίτσα σε εφημερίδες της Ισπανίας, στα οποία ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Ραχόι προσπαθεί να προφέρει το όνομά του.

Το ερώτημα όμως παραμένει: Μπορεί ο ίδιος να συνεννοηθεί με τη Μαδρίτη; Είναι γνωστό ότι ο Ραχόι στα τέσσερα χρόνια της πρωθυπουργίας του δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με τον Αρτούρ Μας. Για πολλούς, η κόντρα μεταξύ τους έκανε χειρότερα τα πράγματα.

Ο νέος πρόεδρος της Καταλονίας δεν έχει αφήσει, πάντως, και πολλά περιθώρια παρερμηνείας: παρουσίασε τον εαυτό του ως φορέα του έργου του Μας, επομένως το σχέδιο ανεξαρτησίας (που έχει κριθεί αντισυνταγματικό από το Ανώτατο Δικαστήριο) προχωρά κανονικά με ορίζοντα τα μέσα του 2017.

Στη Μαδρίτη, που ακόμα ψάχνει την επόμενη κυβέρνηση, ο υπηρεσιακός Ραχόι επανέλαβε ότι δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να αμφισβητήσει την ακεραιότητα της χώρας.

Ήρθε όμως άμεσα, σχεδόν πληρωμένη, η απάντηση του Πουιγδεμόντ: «Ο Ραχόι είναι υπηρεσιακός πρωθυπουργός και κάνει… υπηρεσιακές δηλώσεις».

Έστειλε και ένα ακόμα μήνυμα με αρκετή δόση ειρωνείας: «Μας ενδιαφέρει αυτό που θα έρθει, αν είναι να έρθει». Η αναφορά ήταν σαφής. Για τον ίδιο, το Λαϊκό Κόμμα είναι παρελθόν και αυτό που ενδιαφέρει είναι ποιοι θα πρωταγωνιστήσουν στη νέα κυβέρνηση. Από αυτή τη Βουλή (που συγκαλείται προσεχώς) ή την επόμενη…

Και μιλώντας για τους «επόμενους»: ήδη ο ηγέτης του Podemos, Πάμπλο Ιγκλέσιας, είχε μια πολύ σύντομη τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ραχόι, τον οποίο κάλεσε να επικοινωνήσει με τον Κάρλες Πουιγδεμόντ, ώστε να αποκατασταθεί κάποια γραμμή επικοινωνίας μεταξύ Μαδρίτης-Βαρκελώνης.

Φυσικά δεν είναι όλα ρόδινα στη Βαρκελώνη, παρά το δικαιολογημένο κλίμα ευφορίας: οι οπαδοί της ανεξαρτησίας, γνωρίζουν ότι πρέπει να πείσουν την κοινωνία (η οποία θα αποφασίσει με δημοψήφισμα) ότι η ανεξαρτησία είναι προτιμότερη. Θεωρούν ότι έχουν κερδίσει τη νεολαία και ότι ο χρόνος δουλεύει υπέρ τους.

Για την ιστορία, στις πρόωρες εκλογές του 2015 το 52% των πολιτών ψήφισαν κόμματα που δεν τάσσονται υπέρ της ανεξαρτησίας.

Αλλά ούτε στη Μαδρίτη ο δρόμος μοιάζει ευκολότερος. Ακόμα και αν Σοσιαλιστές (PSOE), Podemos ίσως και Ciudadanos σχηματίσουν κυβέρνηση, οι θέσεις τους στο θέμα της Καταλονίας παρουσιάζουν αρκετές διαφορές.

Οι Σοσιαλιστές, για παράδειγμα, δεν απορρίπτουν το μοντέλο μιας ομόσπονδης χώρας, ενώ το Podemos που ζητά να γίνει σεβαστή η ακεραιότητα της Ισπανίας, δεν απορρίπτει την ιδέα του δημοψηφίσματος.

Ο ίδιος ο Ιγκλέσιας έχει πολλές φορές πει ότι οι Καταλανοί πρέπει να αποφασίσουν. Προφανώς, εννοεί ότι θα έχει προηγηθεί η συνταγματική αναθεώρηση, ώστε ένα νέο μοντέλο χώρας να θεωρηθεί πιο ελκυστικό από την όποια αβεβαιότητα δημιουργεί η απόσχιση.

Αλλά ακόμα και αν σχηματιστεί κυβέρνηση που θα αφήσει τον Ραχόι στην Αντιπολίτευση, εκείνος θα εξακολουθεί να έχει 123 έδρες στο Κοινοβούλιο, αριθμός εξαιρετικά υπολογίσιμος.

Όλα αυτά απαιτούν πολιτική μαεστρία. Και ο χρόνος μοιάζει να κυλά αντίστροφα για τη Μαδρίτη.

Απόστολος Ρουμπάνης

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ