Οι δύο καλύτερες ταινίες του Ζαν Κοκτώ στην Αλκυονίδα

Η New Star διοργανώνει αφιέρωμα στον σπουδαίο σκηνοθέτη,Ζαν Κοκτώ, με δυο από τις καλύτερες ταινίες του, «Το Αίμα του Ποιητή» και «Η Διαθήκη του Ορφέα», που θα προβληθούν την Κυριακή, 8 Νοεμβρίου στις 12:00 και στις 13:00 αντίστοιχα, στον κινηματογράφο Αλκυονίδα.
Οι Έλληνες σινεφίλ θα έχουν μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν δύο σπάνια διαμάντια του κλασικού παγκόσμιου κινηματογράφου, του μεγάλου οραματιστή μιας παγκόσμιας γλώσσας της τέχνης και πρόδρομο του νέου κύματος του κινηματογράφου.

«Το Αίμα του Ποιητή», 1930

Σενάριο-Σκηνοθεσία : Jean Cocteau
Μουσική : Georges Auric
Πρωταγωνιστούν : Enrique Rivero, Elizabeth Lee Miller, Pauline Carton, Odette Talazac
Διάρκεια : 55’ Ασπρόμαυρο

Το «Αίμα του ποιητή» είναι χωρισμένο σε επεισόδια, κάποια από αυτά ενώνονται, κάποια όχι. Πιθανώς το πιο γνωστό είναι αυτό που απεικονίζει ένα διάσημο ποιητή ο οποίος προχωρώντας σε ένα διάδρομο ξενοδοχείου, σταματάει στις πόρτες των δωματίων και κοιτάζει μέσα από τις κλειδαρότρυπες. Αντικρίζει μια σειρά από tableaux vivants. Ένας από αυτούς δείχνει ένα παιδί που βασανίζει την γκουβερνάντα του σκαρφαλώνοντας στον τοίχο. Ένας άλλος μια ομάδα Μεξικανών τυφεκιοφόρων που σκοτώνουν το θύμα τους μόνο και μόνο για να επανέλθει στη ζωή με μια αναπήδηση. Ο τρίτος, ένα σκοτεινό χώρο μέσα στον οποίο ένας άνδρας και μια γυναίκα γράφουν παρατηρήσεις ο ένας για τον άλλο ενώ αγκαλιάζονται.

Το έργο έχει πολλές ομοιότητες με τον «Ανδαλουσιανό σκύλο» του 1929. Η ομοιότητα του με την ταινία του Buñuel και του Dali οδήγησε τους σχολιαστές της εποχής να το χαρακτηρίσουν «σουρεαλιστικό». Αυτό ενόχλησε ιδιαίτερα τον Andre Breton, ηγέτη των σουρεαλιστών με ιδιαίτερα σκληροπυρηνικές απόψεις. Ο Cocteau υποδυόταν ότι είχε προσβληθεί επίσης από αυτό το χαρακτηρισμό, αν και μάλλον ευχαριστιόταν με το γεγονός της ενόχλησης του Breton.

Το «Αίμα του ποιητή» είναι ταυτόχρονα επανάληψη και νέα αρχή για τον δημιουργό του. Αν ιδωθεί στα πλαίσια της προηγούμενης δουλειάς του Cocteau, μπορεί να θεωρηθεί ανθολογία από αγαπημένα του θέματα και σκηνές, περιλαμβάνοντας καθρέφτες (ναρκισσισμός), μάτια (ηδονοβλεψία), αγάλματα (κλασικισμός), πόρτες (τα όρια ανάμεσα σε διαφορετικούς κόσμους) και αίμα (τα βάσανα του καλλιτέχνη). Επίσης η ταινία εμπεριέχει πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία καθώς και αναφορές στις προηγούμενες δουλειές του.

«Η Διαθήκη του Ορφέα», 1960
(Υποψήφιο για BAFTA καλύτερης ταινίας το 1961)

Σενάριο-Σκηνοθεσία : Jean Cocteau
Μουσική : George Auric
Πρωταγωνιστούν : Jean Cocteau, Edouard Dermithe, Alice Heyliger, Jean Marais, Brigitte Morisan, Francois Perier
Διάρκεια : 79’ Ασπρόμαυρο

Ένας ποιητής του 18ου αιώνα ταξιδεύει στο χρόνο αναζητώντας την θεία επιφοίτηση. Σε μια μυστηριώδη χώρα συναντά συμβολικούς χαρακτήρες όπως ο Οιδίποδας, η Ευρυδίκη και ο Ορφέας οι οποίοι επιφέρουν το θάνατο και την ανάστασή του. Ο Cocteau επέστρεψε με αυτή την ταινία στην κινηματογραφία για να δώσει ένα τέλος στην καριέρα του. «Με ύστερη γνώση», γράφει το 1961, «μπορώ να δω ότι η ταινία δεν είναι ακριβώς ταινία, αλλά κάτι που μου προσέφερε τα μόνα μέσα για να εκφράσω τα πράγματα που κουβαλάω μέσα μου».

Όλοι γνωρίζουμε το μύθο του Ορφέα που για να επαναφέρει στη ζωή την Ευρυδίκη, έφτασε στον Κάτω Κόσμο και κατάφερε να επιστρέψει δυστυχώς χωρίς την αγαπημένη του. Ο Cocteau έχει επηρεαστεί καθοριστικά από το μύθο αυτό και όλες οι εκφάνσεις της τέχνης του (ζωγραφική, γλυπτική, θέατρο, κινηματογράφος) μαρτυρούν αυτή του τη λατρεία, με αποκορύφωμα την αυτοβιογραφική του ταινία “Η διαθήκη του Ορφέα”

Ο Cocteau μεταχειρίστηκε τον κινηματογράφο για να επικοινωνήσει με τους άλλους: «Οι ταινίες ήταν για μένα αληθινοί πρεσβευτές, αφού οι εικόνες μιλούν για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάζουν. Και το να μεταφράσεις έναν ποιητή είναι αδύνατο. […] Οι ταινίες που έκανα… εισχωρούν αργά μέσα στα πνεύματα, πολύ αργά».

Η σουρεαλιστική αυτή ταινία αποτελεί την περίληψη σε εικόνες της ζωής του ποιητή. Όλα τα στοιχεία της ζωής του Cocteau βρίσκονται σ’ αυτή την εικονική διαθήκη. Πολλοί διάσημοι φίλοι του (Picasso, Yul Brynner, Jean Marais, Charles Aznavour) ερμηνεύουν τους διάφορους ρόλους. Η ταινία, λόγω του έντονα προσωπικού της χαρακτήρα δεν γνωρίζει μεγάλη επιτυχία, ο Francois Truffaut όμως την υποστηρίζει και χαρακτηρίζει τον Cocteau «πρόδρομο του νέου κύματος στον κινηματογράφο».

Ο κόσμος του jean Cocteau

entertainment.in.gr