Μια ιλιγγιώδης και εντυπωσιακή «Βόλτα στο κενό»

Μαρία Πετροπούλου

«Ιλιγγιώδη» ικανοποίηση προσφέρει η νέα ταινία του Ρόμπερτ Ζεμέκις, «Βόλτα στο κενό». Είναι βασισμένη στην πραγματική ιστορία του Γάλλου ακροβάτη Φιλίπ Πετίτ και στην εντυπωσιακή «βόλτα», που πραγματοποίησε στις 7 Αυγούστου 1974, ανάμεσα στους Δίδυμους Πύργους του Κέντρου Παγκοσμίου Εμπορίου της Νέας Υόρκης. Ο Πετίτ ένωσε με σύρμα τους Δίδυμους Πύργους και περπάτησε εκεί ψηλά, πραγματοποιώντας πραγματικά μια βόλτα στο κενό.

Ο Τζέιμς Μαρς επιχείρησε πρώτος το 2008 να παρουσιάσει αυτή την ιστορία και δημιούργησε την βιογραφία-ντοκιμαντέρ ‘Man on Wire’. Η ταινία αυτή αποτέλεσε κάτι σαν «επούλωση» των πληγών και αντιμετώπισε την «μεγαλοπρεπή» βόλτα του Πετίτ ως πράξη αγάπης και ως προσπάθεια ακύρωσης της πράξης μίσους της 11ης Σεπτεμβρίου.

Ο Τζόσεφ Γκόρντον Λεβίτ, ως Φιλίπ Πετίτ, είναι εξαιρετικός, σύμφωνα με την βρετανική Guardian. Αποδίδει τον ρόλο με ευσυνειδησία, συγκέντρωση, μιλά αξιοπρεπή γαλλικά, αν και ίσως δεν υιοθετεί την παιδικότητα που υπήρχε διάχυτη στην ταινία του Μαρς.

Ο Λεβίτ είναι ένας ηθοποιός που δύσκολα του αντιστέκεται κανείς. Κερδίζει τον θεατή με περίτεχνο τρόπο, ενώ ακόμη και στις καλλιτεχνικά «παγωμένες» ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν, καταφέρνει να είναι αξιολάτρευτος, παρατηρεί η Telegraph.

Παράλληλα, η ερμηνεία του διακατέχεται από μια έμφυτη ακρίβεια. Ακόμη και η πιο απλή κίνηση μοιάζει αυστηρά ελεγχόμενη, όπως άλλωστε αρμόζει σε έναν άνθρωπο που σχεδιάζει να περπατήσει πάνω σε ένα σύρμα που ενώνει τους Δίδυμους Πύργους.

Ο Μπεν Κινγκσλεϊ υποδύεται τον οξύθυμο μέντορα του Πετίτ, Πάπα Ρούντι. Η Σαρλότ Λε Μπον υποδύεται την Άνι, την σύντροφο του Πετίτ και ο Τζέιμς Μπατζ Ντέιλ, ο χαμαιλέων της υποκριτικής, είναι ο Νεοϋορκέζος που βοηθά τον Πετίτ και την παρέα του να εισέλθουν στο κτίριο.

Οι σκηνές της «βόλτας» στα σύρματα που ενώνουν τους Δίδυμους Πύργους είναι έντονες και προκαλούν ίλιγγο. Μπορεί ο θεατής να γνωρίζει ότι στο τέλος ο πρωταγωνιστής επιβιώνει, αλλά αυτό δεν τον αποτρέπει από το βιώσει την αγωνία και να απολαύσει την ταινία, σα να μην ήξερε. Ο σκηνοθέτης, άλλωστε, είναι «μαέστρος» στο να καλλιεργεί συναισθήματα άγχους. Αρκεί να θυμηθούμε τις ταινίες «Ο Ναυαγός» (2000) και ‘Flight’ (2012).

Ο Ρόμπερτ Ζεμέκις δημιουργεί την «Βόλτα στο κενό» και υπενθυμίζει ότι η ομορφιά και η παρόρμηση του ανθρώπου στην δημιουργία είναι τα συστατικά που χρειάζονται για να «διαλυθεί» ο τρόμος, υπογραμμίζει η Telegraph, αναφερόμενη στο τρομοκρατικό χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου.
Μπορεί η ταινία του Μαρς να δίνει έμφαση στην περιγραφή της διαδικασίας του εγχειρήματος, ο Ζεμέκις, ωστόσο, «δίνει ψυχή στα κτίρια» και αναδεικνύει την μαγεία της πράξης.

Η «Βόλτα στο κενό» ξεκινά με πρώτη σκηνή την αντανάκλαση του Πύργου Άιφελ σε μια λακκούβα με νερό. Γίνεται σαφές ότι ο σκηνοθέτης «γυρνά τον κόσμο ανάποδα» από την πρώτη στιγμή.

Όταν η «βόλτα» ξεκινά, μετά από 90 λεπτά έργου, όλα εξαφανίζονται. Οι προηγούμενες σκηνές, η οθόνη, το ίδιο το σινεμά. Όλη η προσοχή επικεντρώνεται στα πρώτα βήματα του Πετίτ «πάνω στα σύννεφα». Το έδαφος χάνεται, και ο Πετίτ βρίσκεται εκεί ψηλά. Το ίδιο και ο θεατής.
Ο Ζεμέκις, σύμφωνα με την Telegraph, μετατρέπει το εγχείρημα του Γάλλου ακροβάτη σε ένα «παιχνίδι» σύνθεσης, κίνησης και προοπτικής και οι κινηματογραφικές λήψεις χαρακτηρίζονται από «λεπτότητα».

Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να έχει εξαιρετική αίσθηση του υλικού του και να αναδεικνύει την δύναμή του. Για άλλη μια φορά, ατενίζει με την διορατική του ματιά το μέλλον.

entertainment.in.gr