Χρυσηίδα Λιατζιβίρη: «Το μετέωρο είναι άκρως γοητευτικό»

«Εύθραυστο Τίποτα» εντοπίζεται στις μέρες μας;
Ζούμε σε έναν κόσμο θραυσμάτων. Σε έναν περιβάλλοντα χώρο που αποφασίσαμε να τον κάνουμε ένα τίποτα. Χωρείς κανείς να μας το έχει ζητήσει. Κινούμαστε σχεδόν συνέχεια στα όρια της υστερίας, σε κόσμους φανταστικούς για να νιώθουμε πως ζούμε αποφεύγοντας στην ουσία την ίδια μας τη ζωή και παραμένοντας τελικά στάσιμοι. Το εύθραυστο τίποτα βρίσκεται εκεί όπου ο άνθρωπος άψυχα επαναστατεί και με αδειανά χέρια χαϊδεύει το θρασύτατο «εγώ» του αποφεύγοντας να σταματήσει το σημαντικό «εμείς».

Κάθε πότε αισθάνεστε το μετέωρο να σας συνοδεύει;
Ξέρετε το μετέωρο είναι άκρως γοητευτικό και επιφέρει αλλαγές. Νομίζω ότι βρισκόμαστε σε μια οριακή στιγμή αν ισχυριστούμε ότι γνωρίζουμε τα όρια που οι αλλαγές είναι απαραίτητες. Δηλώνω υπερασπιστής του μετέωρου αρκεί η τροχιά και η πτώση να έχουν πυρήνα τους ένα καλύτερο άνθρωπο.

Ποιο θα λέγατε ότι είναι το πιο παρανοϊκό στοιχείο με το οποίο αναγκαζόμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι στην καθημερινότητά μας;
Τον εαυτό μας αδιαμφισβήτητα. Αν ο καθένας από μας πολεμήσει τον άρρωστο εαυτό του , κάνει τις χαραμάδες τη ψυχής του πύλες ώστε να μπει το φως μέσα του και να γκρεμίσει τους πολιτισμένους περιορισμούς που τον καθιστούν απολίτιστο, σίγουρα θα αντικρίσουμε μια άλλη καθημερινότητα.

O χορός για εσάς είναι ανάγκη, εκτόνωση;
Οι λέξεις συμμαχούν, φιλονικούν και ντύνουν τις ανθρώπινες δράσεις. Η κίνηση και κατά συνέπεια ο χορός είναι μια δράση με τη δική της γλώσσα που είναι δυνατή, ειλικρινής και χωρίς σύνορα. Η κίνηση αφήνει μαγικά περιθώρια πολλαπλών ερμηνειών άρα και χώρο ύπαρξης όλων μας. Ο έρωτας, η γέννηση, η χαρά, ο θάνατος έχουν μέσα τους κίνηση, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι συμβαίνουν πάνω σε μια άλλη κίνηση, την περιστροφή της γης. Άρα ο χορός είναι η αποσκευή, ο προορισμός, η εμπειρία, το ταξίδι, η ανάγκη, η συγκέντρωση, η εκτόνωση, η ζωή.

Θα λέγατε ότι οι χορογραφίες σας έχουν πολιτικές προεκτάσεις;
Η ομάδα χορού Syndram καταπιάνεται θεματολογικά με τον σύγχρονο άνθρωπο, με το «κοινωνικό» τώρα και αφουγκράζεται την εποχή της αφού δρα και αντιδρά μέσα σε αυτή. Παλεύουμε με μοναδικές δυνάμεις την ειλικρίνεια των προθέσεων και των σχέσεων. Ξεχνάμε τις συνθήκες και μετουσιώνουμε συνεχώς, πληγωνόμαστε από τις αδικίες που δυσχεραίνουν κι άλλο τις ήδη δύσκολες συνθήκες. Έτσι όμως ανακαλύπτουμε νέους τρόπους ανόρθωσης μετά από πτώσεις. Πρέπει να μας επιτρέψουν ή να διεκδικήσουμε το δικαίωμα πάλης κατά των σκουπιδιών που κρύβουν βία, αδικία, φόβο, ρατσισμό, κάθε είδους διακρίσεις και φασιστικές διαθέσεις που προσβάλουν την πορεία της ανθρώπινης ύπαρξης. Αν αυτό εννοείτε πολιτικές προεκτάσεις, τότε ναι είναι ζητούμενο της ομάδας οι χορογραφίες της και τα concept να έχουν τέτοια μηνύματα.

Επιχειρείτε να σπάτε ταμπού μέσω της κίνησης;
Ταμπού; Αν παραδεχθώ ότι υπάρχουν ταμπού στην κίνηση, τότε θα τα κάνω να υπάρξουν. Δεν επιχειρώ να σπάσω τίποτα που δεν το έχω. Η κίνηση δεν έχει ταμπού, περιορισμούς, κανόνες, νόμους, αρκεί να μην τις προσδώσεις εσύ. Χρησιμοποιώ την κίνηση και αφήνομαι να με χρησιμοποιήσει κι εκείνη. Εκμεταλλεύομαι κάθε τεχνική, φόρμα, είδος, ρεύμα που με εκφράζει τη δεδομένη στιγμή της δημιουργίας. Χρήσιμο, αλλά και χρηστικό είναι η κίνηση να σπάει συναισθήματα, μνήμες, γνώσεις και αρώματα.

Συνέντευξη: Ελισάβετ Σταμοπούλου