Από τη «Μυθοτοπία» ο Απόστολος Καλτσάς μάς ταξιδεύει στη «Μικρόγειο», το δεύτερο προσωπικό του δίσκο που θα έχουμε την ευκαιρία να τον ακούσουμε για μια ακόμη φορά ζωντανά στο «Ρυθμός Stage» την Παρασκευή 17/4. «Η «Μικρόγειος» είναι ένας κύκλος τραγουδιών που πραγματεύεται την έννοια του μικρού», αναφέρει στο in.gr ο μουσικός, συνθέτης και πρώην μέλος του συγκροτήματος Υπόγεια Ρεύματα που χαρακτηρίζει τη συμμετοχή του ως «μια πολύ σημαντική περίοδος της ζωής μου γιατί έζησα κι εγώ το μύθο του εγχώριου ροκ-σταρ». Η συνέχεια στη συνέντευξη που ακολουθεί…

O δεύτερος προσωπικός σας δίσκος ονομάζεται «Μικρόγειος». Θα θέλαμε να μας πείτε δυο λόγια για αυτό το άλμπουμ, καθώς και για την εμφάνισή σας στο «Ρυθμός Stage» στις 17 Απριλίου.
«Η «Μικρόγειος» είναι ένας κύκλος τραγουδιών που πραγματεύεται την έννοια του μικρού. Κάθε τραγούδι μιλάει για κάτι πολύ μικρό, όχι όμως μόνο αντικείμενα, ένα τραγούδι π.χ. μιλάει για την Ελλάδα που είναι οπωσδήποτε μια μικρή χώρα. Το μικρό λοιπόν ως σημείο, σύμβολο, φετίχ, ηλικία, διάρκεια, ως αξία και δυναμική αντιστρόφως ανάλογες του μεγέθους που υποδηλώνει η λέξη. Απόψε (17/4) θα παρουσιάσω αυτά τα τραγούδια στο Ρυθμό με τους εξαίρετους τραγουδιστές που τα ερμήνευσαν στο δίσκο: τον Γιάννη Κούτρα, τη Σοφία Κουρτίδου, τον Αδριανό Νόνη και τη μικρή Εύα Βόγλη.»

«Μικρόγειος» όπως Μεσόγειος. Πώς σας ήρθε η ιδέα, η έμπνευση και καταλήξατε σε αυτόν τον τίτλο;
«Η Μεσόγειος ως γεωγραφικός χώρος υπόκειται γενικά σε μια μικρή φυσική κλίμακα. Δεν έχει στη Μεσόγειο πανύψηλα, τερατώδη βουνά, απύθμενα βάθη και τεράστιους ποταμούς, θεόρατα ζώα και κήτη… Θα έλεγε κανείς ότι τα φυσικά της στοιχεία είναι όλα στα μέτρα του ανθρώπου. Πράγμα που από μόνο του υποβάλλει μια βιωματική αίσθηση του μέτρου. Ο άνθρωπος τοποθετείται στη Μεσόγειο στις σωστές του διαστάσεις. Αυτό του επιτρέπει να εκτιμά περισσότερο τις μικρές χαρές της ζωής και να εμβαθύνει στην ομορφιά και τη σοφία των μικρών πραγμάτων. Ο τίτλος πάντως μου προτάθηκε από μια από τις στιχουργούς που μελοποιώ στο δίσκο, τη Βίκυ Λαμπίρη, και μου φάνηκε ιδανικός!»

Προσφάτως, στην παρουσίαση δίσκου του Γιάννη Κότσιρα (σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου) ο Θάνος Μικρούτσικος εξέφρασε την επιθυμία, το κοινό να ακούσει τον δίσκο «αλά παλαιά». Δηλαδή να κάτσει και να ακούσει πραγματικά όλα τα τραγούδια και όχι μηχανικά κάνοντας παράλληλα κάτι άλλο. Η ερώτησή μου λοιπόν είναι, στην εποχή της κρίσης, του YouTube, της κατάρρευσης της δισκογραφίας, οι δημιουργοί και οι ερμηνευτές το επιδιώκουν αυτό; Εσείς το επιδιώκετε στη «Μικρόγειο»;
«Ανενδοίαστα λέω πως τα τραγούδια μου, τα περισσότερα τουλάχιστον, είναι τραγούδια δύσκολα, «βραδείας καύσεως» και για να τα αφομοιώσει ο ακροατής πρέπει να αφεθεί και να τους δοθεί… Η αξία τους από εκεί και πέρα είναι κάτι που δε θα το κρίνω εγώ αλλά αυτός. Πρέπει όμως να τα ακούσει με αγάπη, μέσα από τη μικρή τελετουργία της ακρόασης, όπως παλιά που κλείναμε τηλεοράσεις, κινητά για να ταξιδέψουμε απερίσπαστοι με τη μουσική… Έχει πολύ δίκιο ο Θάνος! Δεν νομίζω πάντως ότι γενικά οι σύγχρονοι δημιουργοί το επιδιώκουν αυτό… Για αυτό και είναι τόσα τα πιασάρικα τραγούδια της fast-food λογικής που κατακλύζουν τα ραδιόφωνα. Αλλά όπως ακριβώς είμαστε ό,τι τρώμε, είμαστε και ό,τι ακούμε!»

Ποιο είναι το «αύριο» του ελληνικού τραγουδιού κατά τη γνώμη σας;
«Δεν με απασχολεί πια τόσο το αύριο γιατί το «σήμερα» με απογοητεύει… Όχι ότι δεν υπάρχουν αξιόλογοι καλλιτέχνες αλλά προφανώς δεν τους σηκώνει το κλίμα και μένουν εκτός παιχνιδιού. Δεν υπάρχει πια διάκριση ποιοτήτων στο τραγούδι. Για να μπεις στα σπίτια των ανθρώπων μέσα από τη μουσική σου πρέπει να είσαι lifestyle, έστω κι από την ανάποδη, εναλλακτικο lifestyle δηλαδή ή να συντονίζονται πολύ συγκεκριμένες φυλές ακροατών στη μουσική σου ή να έχεις ωραία οπίσθια. Ο κόσμος έγινε εικόνα.»

Και ποιο είναι το «αύριο» της Ελλάδας της κρίσης;
«Το αύριο περνάει μόνο μέσα απ την αυτεπίγνωση και την αυτοκριτική. Γιατί κάποτε οι διαπραγματεύσεις θα τελειώσουν και θα μείνουμε μόνοι μας, αντιμέτωποι με τους εαυτούς μας.»

Τα Υπόγεια Ρεύματα υπήρξαν ένα σημαντικό κομμάτι στην πορεία σας. Τι γεύση σας άφησε η συμμετοχή σας στο συγκρότημα;
«Ήταν μια πολύ σημαντική περίοδος της ζωής μου γιατί έζησα κι εγώ το μύθο του εγχώριου ροκ-σταρ, όσο σταρ μπορεί να είναι τέλος πάντων ένας ροκ μουσικός στην Ελλάδα… Έμαθα πολλά και πέρασα πανέμορφα! Ομολογώ όμως ότι παγιδεύτηκα στην ευκολία αυτού του τρόπου ζωής και ότι αυτή η θητεία κράτησε λίγο παραπάνω απ ό,τι θα έπρεπε με αποτέλεσμα να παραμελήσω το δικό μου δημιουργικό οίστρο. Τώρα νιώθω εντελώς απελευθερωμένος να κάνω τα πράγματα που μου αρέσουν με τη δική μου φιλοσοφία και αισθητική.»

Το σχόλιό σας για το project της μπάντας «20.14»;
«Είναι πολύ όμορφο και γενναιόδωρο που μέσα από αυτό η μπάντα τιμάει τους μουσικούς που πέρασαν από τις τάξεις της όλα αυτά τα χρόνια, ανάμεσά τους κι εμένα. Αν και γενικά η στιχουργική μου ιδιοσυγκρασία διαφέρει πολύ από τη στιχουργική γραφή των Υπογείων το τραγούδι «20» το βρήκα εξαιρετικό!»

Ποια «ρεύματα» ακολουθεί πλέον ο Απόστολος Καλτσάς;
«Δεν πάω με τα ρεύματα, αισθάνομαι ελεύθερος κι απολαμβάνω να κάνω ένα ρετρό τραγούδι για γυναικεία φωνή εξίσου με ένα ακατέργαστο heavy metal κομμάτι, αν αυτά πηγάζουν από μια ψυχική αναγκαιότητα! Δεν με ενδιαφέρουν οι ταμπέλες, με ενδιαφέρει να κάνω καλή μουσική, όπου κι αν αυτή ανήκει στιλιστικά. Ένα φτηνιάρικο, κλισέ έντεχνο τραγούδι δεν είναι ανώτερο από ένα αξιοπρεπές pop. Αυτή την εποχή πάντως εξερευνώ πιο τζαζικά ηχοτοπία.»

Τι σας εξοργίζει περισσότερο σε αυτή την περίοδο της ζωής και της καθημερινότητάς σας, αλλά και τι σας χαροποιεί ιδιαίτερα, αντίστοιχα;
«Με εξοργίζει η καταπάτηση και απαξίωση του δημόσιου χώρου στην Αθήνα και πως υπάρχει μια τάση να αποδίδονται όλα τα κακώς κείμενα στην κρίση ενώ συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο, η κρίση προέκυψε από το δικό μας πολιτισμικό έλλειμμα. Με χαροποιούν νησίδες ευγένειας κι ενσυναίσθησης στην καθημερινότητα, όταν για παράδειγμα κάποιος οδηγός παραχωρεί την προτεραιότητά του ή όταν βλέπω ανθρώπους να ταΐζουν τα αδέσποτα της γειτονιά τους.»

Τι είναι αυτό που θα θέλατε να αλλάξετε στην Τέχνη, αν είχατε τη δυνατότητα: στη θέση της στην κοινωνία, στην απήχησή της, στα μηνύματά της σήμερα;
«Ο πομπός χρειάζεται και δέκτη. Τίποτα δε θ άλλαζα στην Τέχνη. Υπάρχει και είναι προϊόν της εποχής της. Θα ευχόμουν μόνο να υπήρχε καλύτερη παιδεία έτσι ώστε όλοι να μπορούν να αφουγκραστούν το αφήγημά της.»

Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ρωτήσω για τα επόμενα σχέδιά σας (εφόσον υπάρχουν) τον επόμενο καιρό
«Αν είχα τους πόρους θα είχα δισκογραφήσει ήδη άλλους δυο δίσκους. Αλλά οι νέοι δημιουργοί δεν έχουμε βοήθεια από πουθενά, ίσα ίσα που αντιμετωπίζουμε και την αδιαφορία των θεσμών του χώρου, των δισκογραφικών και των ραδιοφώνων που, κακά τα ψέματα, λειτουργούν πλέον μόνο με πληρωμένες play-list. Σ αυτό το σκηνικό αισθάνομαι τουλάχιστον προνομιούχος που μπορώ και μοιράζομαι τη μουσική με μερικούς από τους καλύτερους μουσικούς αυτήν τη στιγμή στην πόλη σε μικρά μουσικά στέκια.»

Συνέντευξη: Τζωρτζίνα Ντούτση

Ιnfo
O Aπόστολος Καλτσάς θα βρίσκεται στο «Ρυθμός Stage» (Μαρίνου Αντύπα 38, Ηλιούπολη) την Παρασκευή 17/4.
Είσοδος στο μπαρ: 12€ με μπύρα ή κρασί. Ώρα έναρξης: 22.30

Ειδήσεις Σήμερα: