Οι Γερμανοί συγκροτούν μέτωπο κατά του Ντράγκι

Λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη συνεδρίαση της ΕΚΤ την ερχόμενη Πέμπτη, στο ορίζοντα της Φραγκφούρτης, όπου εδρεύει η Ευρωτράπεζα, διακρίνεται καθαρά ένας πυρήνας τραπεζιτών που φέρονται αποφασισμένοι να συγκρατήσουν την ορμή του Μάριο Ντράγκι, που από τον Ιούλιο του 2012 έχει υποσχεθεί να πράξει «οτιδήποτε χρειαστεί» για να στηρίξει το ευρώ.

Πρόκειται για τον πρόεδρο της (επίσης στην Φραγκφούρτη εδρεύουσας) Μπούντεσμπανκ Γενς Βάιντμαν, που μετέχει ασφαλώς στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΚΤ, και για την άλλη γερμανίδα ευρωτραπεζίτισσα, τη Σαμπίνε Λάουτενσλεγκερ, που διαδέχθηκε πέρυσι τον Γεργκ Ασμουσεν.

Την πρόθεση των δύο να φρενάρουν την περίφημη ποσοτική χαλάρωση, που σχεδιάζει ο Ντράγκι για να αντιμετωπίσει τον αποπληθωρισμό που ήδη έχει κάνει την εμφάνισή του στην Ευρωζώνη – το Δεκέμβριο οι τιμές έπεσαν κατά 0,2% κατά μέσον όρο στις χώρες-μέλη – κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι συμμερίζονται και άλλοι κεντρικοί τραπεζίτες.

Οι τραπεζίτες αυτοί, μέλη του ΔΣ της ΕΚΤ, πιθανότατα θα συμπήξουν μέτωπο που θα αποτρέψουν τον Ντράγκι να λάβει μέτρα «μπαζούκα» για την στήριξη του ευρώ – και ήδη, σύμφωνα με τους Financial Times, με παρέμβαση της Γερμανίας αποφασίσθηκε να μην υπάρξει αμοιβαιοποίηση του ρίσκου στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που θα ανακοινώσει ο ιταλός ευρωτραπεζίτης.

Για τους Γερμανούς και τους συνοδοιπόρους τους η περίφημη ποσοτική χαλάρωση – εν προκειμένω η αγορά κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ – αποτελεί ένα γιατρικό που κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στην ευρωπαϊκή οικονομία στο σύνολό της. Άλλωστε, όπως ο ίδιος ο Βάιντμαν δήλωσε πρόσφατα, «ο στόχος για πληθωρισμό 2% στην Ευρωζώνη, που επιβάλλει το Σύμφωνο Σταθερότητας, είναι ένας στόχος μεσοπρόθεσμος».

Αυτό σημαίνει, όπως εξήγησε ο πρόεδρος της γερμανικής Κεντρικής Τράπεζας, ότι «υπάρχουν κατά καιρούς φάσεις κατά τις οποίες ο πληθωρισμός βρίσκεται πάνω από το 2% και φάσεις κατά τις οποίες βρίσκεται σαφώς χαμηλότερα».

Η Μπούντεσμπανκ και η γερμανική Καγκελαρία επιμένουν στην πάγια γερμανική θέση ότι πραγματική απειλή για τις οικονομίες συνιστά ο πληθωρισμός και όχι ο αποπληθωρισμός.

«Ο αποπληθωρισμός αποτελεί έναν μέτριο και ελεγχόμενο κίνδυνο», υποστηρίζει μετ’ επιτάσεως ο Βάιντμαν. Στο κάτω-κάτω, «οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί της Νότιας Ευρώπης δεν πάσχουν από έλλειψη ρευστότητας», διαβεβαιώνει σε συνέντευξή της στο περιοδικό «Spiegel» η Σαμπίνε Λάουτενσλεγκερ.

Οι αναλυτές αποδίδουν την πληθωρισμοφοβία αυτή των Γερμανών στις μνήμες του Μεσοπολέμου. Στα δύσκολα χρόνια που ακολούθησαν τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα οποία χαρακτηρίστηκαν από τον υπερπληθωρισμό και την εκτίναξη της ανεργίας από το 8% στο 30%, με αποτέλεσμα την κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του ναζισμού.

Πρόκειται, όμως, για μια άποψη την οποία οι ειδικοί αμφισβητούν. Διότι, υποστηρίζουν, δεν είναι ο υψηλός πληθωρισμός που εμπόδισε τότε τη γερμανική οικονομία να ανακάμψει, αλλά η απαίτηση των συμμάχων της Αντάντ για πλήρη καταβολή των βαρύτατων πολεμικών αποζημιώσεων, που κατέστρεψε τη μεσαία τάξη.

«Όπως όλοι οι λαοί, οι Γερμανοί έχουν κι αυτοί μια επιλεκτική μνήμη: προτάσσουν διαρκώς τον καλπάζοντα πληθωρισμό των ετών 1922-1923 και παραβλέπουν τον αποπληθωρισμό, μια δεκαετία αργότερα», γράφει ο βρετανός ιστορικός Φρέντερικ Τέιλορ σε πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο The Downfall of Money.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ