Φάρμακα για την αρθρίτιδα με λιγότερες παρενέργειες υπόσχονται οι επιστήμονες

Ελπίδες ανάπτυξης πιο ασφαλών φαρμάκων για την αρθρίτιδα γεννά η ανακάλυψη ότι το ένζυμο Cox-2 απουσιάζει από τα μεγάλα αιμοφόρα αγγεία, ενώ αντιθέτως είναι παρόν στον εγκέφαλο, το έντερο, τους νεφρούς και τον θύμο αδένα.

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του επιστημονικού εντύπου PLoS ONE, ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την καθηγήτρια Δρ Τζέην Μίτσελ της Ιατρικής Σχολής του Κολεγίου Ιμπέριαλ του Λονδίνου, διαπίστωσε ότι γνωστά φάρμακα κατά της αρθρίτιδας όπως η ιβουπροφαίνη, η δικλοφαινάκη, η ροφεκοξίμπη και η σελεκοξίμπη, μπλοκάρουν το ένζυμο Cox-2 στο αίμα του ασθενούς, δράση που έχει θεωρηθεί υπεύθυνη για τις παρενέργειες (έμφραγμα, εγκεφαλικό επεισόδιο κ.α.) των σκευασμάτων κατά της αρθρίτιδας.

Μετά την διαπίστωση αυτή, οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι θα μπορέσουν να αναπτύξουν πιο ασφαλή φάρμακα για τους ασθενείς με αρθρίτιδα, καθώς και καρκίνο.

Τα φάρμακα για την αρθρίτιδα εδώ και χρόνια έχουν σχετιστεί με εν δυνάμει θανατηφόρες καρδιαγγειακές παρενέργειες και γι’ αυτό το λόγο το ροφεκοξίμπη αποσύρθηκε από την αγορά το 2004, ενώ πρόσφατα υπήρξε προειδοποίηση ότι ορισμένοι ασθενείς θα ήταν καλύτερα να σταματήσουν την λήψη δικλοφαινάκης.

Μέχρι σήμερα οι επιστήμονες πίστευαν ότι το ένζυμο Cox-2 συγκεντρώνεται στα αιμοφόρα αγγεία παίζοντας κεντρικό ρόλο κατά του σχηματισμού θρόμβων. Οποιοδήποτε φάρμακο αναστέλλει τη δράση του συγκεκριμένου ενζύμου (όπως συμβαίνει με αρκετά φάρμακα για την αρθρίτιδα) αυξάνει τον κίνδυνο θρόμβωσης.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι από τη στιγμή που εντόπισαν τις περιοχές του σώματος όπου τείνει να συγκεντρώνεται το ένζυμο Cox-2, είναι θέμα χρόνου να αναπτυχθούν πιο ασφαλή φάρμακα κατά της αρθρίτιδας και του καρκίνου, κάτι που εκτιμάται ότι μπορεί να συμβεί στα επόμενα πέντε έως δέκα χρόνια.

Οι ειδικοί κατάφεραν να μετρήσουν με ακρίβεια τις συγκεντρώσεις του Cox-2 στο σώμα, χρησιμοποιώντας γενετικά τροποποιημένα ποντίκια, στα οποία το γονίδιο του Cox-2 είχε αντικατασταθεί με το γονίδιο της λουσιφεράσης, μιας ουσίας που προσδίδει στις πυγολαμπίδες την χαρακτηριστική λάμψη τους. Με αυτό τον τρόπο, οι επιστήμονες «είδαν» πώς ακριβώς κατανέμεται στον οργανισμό το επίμαχο ένζυμο.

Η Δρ Άννα Νικολάου, καθηγήτρια Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ που συμμετείχε στην ερευνητική ομάδα, εξηγεί ότι «η νέα μελέτη είναι η πρώτη που χρησιμοποίησε τέτοιου είδους εξελιγμένες τεχνικές για να προσδιορίσει τις τοποθεσίες του Cox-2 μέσα στο σώμα. Η χρήση της φασματομετρίας μάζας και των γενετικά τροποποιημένων ποντικιών συνιστά μια σημαντική πρόοδο σε αυτό το πεδίο».