Κοινά αιτήματα, κοινές αγωνίες και μέσα για τους διαδηλωτές σε όλο τον κόσμο

Οι εξεγέρσεις και τα κινήματα διεκδίκησης των τελευταίων ετών σε όλο τον κόσμο, πέρα από τοπικά, ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, δείχνουν ότι η «γλώσσα» και η μορφή τους τείνουν να αποκτήσουν παγκόσμια χαρακτηριστικά, επισημαίνει το BBC, που σημειώνει ότι ο κύριος όγκος των διαδηλωτών είναι νέοι, μορφωμένοι, και έμπειροι πλέον χρήστες του διαδικτύου.

Κατασκηνώσεις σε δημόσιους χώρους, ειρηνικές συγκεντρώσεις, μάσκες Γκάι Φοξ, χαλαρή οργάνωση, δικτυακή επικοινωνία και συντονισμός για τους διαδηλωτές· δακρυγόνα, «μη φονική» βία, θεωρίες συνωμοσίας για εξεγέρσεις στημένες μέσω Twitter η απάντηση των κυβερνήσεων, ίσως με κάποιες διαφοροποιήσεις ανάλογα με την δημοκρατικότητα των εκάστοτε αρχών.

Ο Πολ Μέισον βλέπει πίσω από όλες τις διαμαρτυρίες κοινό έδαφος.

Είναι η διογκούμενη δυσαρέσκεια μίας νέας γενιάς για το εργασιακό και κοινωνικό μέλλον που τους επιφυλάσσουν τα πράγματα ως έχουν σήμερα: δουλειά σχεδόν μέχρι τα 70 τους (αν καταφέρουν και βρουν κάποια που έχει μακροχρόνιες προοπτικές και σταθερότητα), χρέη προσωπικά και της χώρας όπου ζουν, αγανάκτηση για την διαφθορά και αδιαφορία των πολιτικών, των επιχειρηματιών, των ελίτ.

Τους καρπούς από το καλό οικονομικό κλίμα σε πολλές από τις χώρες όπου βγαίνουν οι πολίτες στο δρόμο καρπώνονται όλο και λιγότεροι, κυρίως ανάμεσα σε διεφθαρμένα κόμματα, υποστηρίζουν οι διαδηλωτές.

• Οι βραζιλιάνοι «αγανακτισμένοι», το ποδόσφαιρο και τα 20 σεντάβος

Και ακόμη, αυτή η γενιά, η πρώτη που είναι πολύ καλά εξοικειωμένη με τη λειτουργία και τη «γραμματική» του διαδικτύου, δεν εμπιστεύεται καθόλου τα παραδοσιακά μέσα, όσους εκφράζονται μέσα από αυτά, και όσα αυτά εκφράζουν.

Είναι σημαντικό –αυτό φάνηκε πρόσφατα και στην Τουρκία- ότι δεν μπαίνουν καν στο κόπο να κάνουν παράπονα στα κανάλια, για έλλειψη επαρκούς προβολής (πόσο μάλλον θετική ή έστω συμπαθητικής), προτιμώντας να εξαπολύσουν τη δική τους επικοινωνιακή επίθεση από το διαδίκτυο.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι κυβερνήσεις απαντούν με καταστολή που είναι όλο και περισσότερο «μη φονική» και φτάνει στα όρια του φονικού, η οποία μάλιστα στρέφεται εναντίον τους γιατί οι διαδηλωτές μεταδίδουν τις εικόνες σε όλο τον κόσμο.

Απαντούν πάντως και με αμήχανα σχόλια, συνωμοσιολογικού τύπου για το πώς οργανώνονται τα κινήματα και για υπερεθνικά σκοτεινά κέντρα.

• O «ανώνυμος διαδηλωτής» είναι το πρόσωπο της χρονιάς του 2011

Σε κάθε περίπτωση είναι αρκετά δύσκολο να περιορίσουν ένα κίνημα που αναπτύσσεται χωρίς ιεραρχία, χωρίς αρχηγούς αλλά με πρόσωπα-ήρωες, με άμορφα δίκτυα, επισημαίνει το BBC, με ιντερνετικό συντονισμό και εύκολα προσαρμοσμένο στη γρήγορη αλλαγή των συνθηκών.

Και όπως καταλήγει ο Μέισον, έναντι σε έναν καπιταλισμό που ταυτίζεται με ελίτ που δεν λογοδοτούν και έλλειμμα δημοκρατίας, οι διαδηλωτές σε όλο τον κόσμο, βρήκαν τον τρόπο να του αντισταθούν.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ