Το τέλος του δικτάτορα Βιντέλα ένωσε τους μονίμως διχασμένους αργεντινούς

Ο δικτάτορας Χόρχε Ραφαέλ Βιντέλα μετέτρεψε σε θλιβερό «προνόμιο» της Αργεντινής την ισπανική λέξη desaparecido («εξαφανισμένος»). Ο θάνατός του στη φυλακή ένωσε τους πολίτες που συνήθως διαφωνούν με πάθος για τα πολιτικά. Χωρίς ένταση ή φασαρία, η σκέψη των περισσότερων ήταν μία: το τέλος βρήκε τον δικτάτορα στη φυλακή.

Ο Βιντέλα ανέτρεψε το 1976 την κυβέρνηση της τότε προέδρου Ισαβέλ Περόν, υποσχόμενος μια «Διαδικασία Εθνικής Αναδιοργάνωσης», όπως αποκαλούσαν οι δικτάτορες την αποστολή τους.

Οι στρατιωτικοί κατέλαβαν στην εξουσία υποσχόμενοι τάξη, ασφάλεια και ευημερία σε μια χώρα βασανισμένη από πολιτικές αντιπαραθέσεις και έφυγαν, το 1983, αφήνοντας πίσω τους οικονομικά ερείπια, μια εθνική ταπείνωση στον πόλεμο για τα Νησιά Μαλβίνας/Φώκλαντς και τους «εξαφανισμένους».

Υπολογίζεται ότι στα έξι χρόνια της δικτατορίας πάνω από 40.000 άνθρωποι «εξαφανίστηκαν». Δεκάδες είναι οι ταινίες που γυρίστηκαν όλα αυτά τα χρόνια με το πώς ακριβώς εξαφανίζονταν οι πολιτικοί αντίπαλοι.

Υπολογίζεται επίσης ότι πάνω από 800 μωρά εκλάπησαν από οικογένειες αντιφρονούντων και δόθηκαν για υιοθεσία σε οικογένειες στρατιωτικών.

Μάλιστα, μία κινηματογραφική ταινία του 1985 με τίτλο La Historia Oficial αφηγείται την ιστορία μιας δασκάλας, η οποία ανακαλύπτει με τρόμο ότι το υιοθετημένο της παιδί είναι μία τέτοια περίπτωση. Η ταινία κέρδισε Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.

Ο ίδιος ο Βιντέλα ποτέ δεν μετάνιωσε. Ακόμα και μέσα από τη φυλακή έλεγε ότι έκανε το καθήκον του ως στρατιωτικός: να σώσει την πατρίδα από την τρομοκρατία. Μάλιστα, χαρακτήριζε τον εαυτό του πολιτικό κρατούμενο.

Ποτέ δεν έκρυψε την αντιπάθειά του για τους Κίρσνερ: «Η χειρότερή μας στιγμή ήταν όταν ήρθαν στην εξουσία» φέρεται να είχε δηλώσει, αναφερόμενος στον πρόεδρο Νέστορ Κίρσνερ και την νυν πρόεδρο Κριστίνα Φερνάντες (χήρα του πρώτου), οι οποίοι με τις πολιτικές τους πρωτοστάτησαν στο να καθίσουν στο εδώλιο οι εγκληματίες εκείνης της περιόδου.

Η Αργεντινή είναι η χώρα της Νοτίου Αμερικής με τις περισσότερες καταδίκες προσώπων που συμμετείχαν ενεργά στα εγκλήματα της δικτατορίας. Ήδη έχουν κριθεί ένοχοι και καταδικαστεί 244 πρώην στρατιωτικοί, στελέχη της αστυνομίας και άλλοι πολίτες. Οι δίκες συνεχίζονται ακόμα και σήμερα.

Ο Τύπος της χώρας δεν πανηγύρισε το θάνατό του. Από την φιλοκυβερνητική Pagina12 μέχρι τις πλέον αντικυβερνητικές εφημερίδες, το μήνυμα ήταν ένα: «Nunca Mas» (ποτέ ξανά).

Για πολλούς βέβαια, ο Βιντέλα πήρε μαζί του και πολλά από τα μυστικά εκείνης της σκοτεινής περιόδου, όχι μόνο για την Αργεντινή, αλλά για όλη τη Νότιο Αμερική των στυγνών δικτατοριών του 1970 και του 1980.

«Πήρε μαζί του όλα τα μυστικά για κάθε μία από τις επιχειρήσεις ‘εξαφάνισης’ χιλιάδων ανθρώπων» είπε ο πρώην υπουργός Ασφάλειας της πόλης του Μπουένος Αϊρες Λεόν Αρσλανιάν.

«Δεν υπάρχει χαρά στον θάνατο» δήλωσε από την πλευρά της η Εστέλα δε Καρλότο, πρόεδρος της οργάνωσης Abuelas de la Plaza de Mayo, για να συμπληρώσει: «αν κάποιος θέλει να τον κλάψει, ας το κάνει. Αλλά να ξέρει ότι δεν θρηνεί έναν καλό άνθρωπο, αλλά κάποιον που δολοφόνησε, σκότωσε, έκλεψε και παραβίασε το Σύνταγμα.»

Απόστολος Ρουμπάνης

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ