Σίλβιο Μπερλουσκόνι: Κι όμως είναι ακόμα εδώ…

Αφού… μάδησε και ξαναμάδησε τη μαργαρίτα, ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι κατέληξε πως πρέπει να βγει μπροστά και να δώσει ο ίδιος τη μάχη των βουλευτικών εκλογών για να σώσει την Ιταλία από τη λιτότητα, τους φόρους, τους τεχνοκράτες, τους κομμουνιστές, τους δικαστές, τη Γερμανία. Από «αγάπη για την Ιταλία». Πάντα…

Επαγγελματίας «πωλητής» υποσχέσεων, βαρόνος των μίντια, το μεγαλύτερο «θύμα» δικαστικής καταδίωξης παγκοσμίως, ο «μεγάλος διαφθορέας»… Ο σατανικά ευφυής, χαρισματικά επικοινωνιακός, φιλόδοξος, ασυγκράτητος και επίμονος πολιτικός-επιχειρηματίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, κυρίαρχος της ιταλικής πολιτικής σκηνής σχεδόν επί μία 20ετία, ήλθε να διαψεύσει και πάλι εκείνους που είχαν σπεύσει να τον θεωρήσουν ξεγραμμένο μετά την παραίτηση του 2011.

Ακολουθώντας τη δοκιμασμένη μπερλουσκονική στρατηγική, ο Καβαλιέρε έπαιξε για καιρό το παιχνίδι της επανόδου του ή μη στην πρώτη γραμμή, υπαινισσόμενος τη μία ημέρα ότι θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία με τη δεξιά και αρνούμενος την επομένη ότι θα κρατήσει τα ηνία της εκστρατείας.

Επιχείρησε έως και να «αξιοποιήσει» τον Μάριο Μόντι καλώντας τον να ηγηθεί της δεξιάς παράταξης, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ο ίδιος τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια της κυβέρνησης τεχνοκρατών και έγινε ο μεγάλος καταγγέλλων των πολιτικών που η ίδια η μπερλουσκονική δεξιά ψήφιζε στο Κοινοβούλιο.

Συνάρτησε αριστοτεχνικά τις κινήσεις του με τις αποφάσεις του Προφεσόρε και μπροστά στο μεγαλοπρεπές «όχι» του Μόντι (που δήλωνε ότι αδυνατεί πλέον να παρακολουθεί τον ειρμό της σκέψης του Μπερλουσκόνι), ο Καβαλιέρε δήλωσε «υποχρεωμένος» να επιστρέψει για το καλό της Ιταλίας. Όχι ότι είχε φύγει…

Ουδεμία ανανέωση είχε επέλθει ούτως ή άλλως στον μπερλουσκονικό Λαό της Ελευθερίας (Pdl) αφότου ο Μπερλουσκόνι παραχώρησε θεωρητικά πάντα τα ηνία της δεξιάς στον Αντζελίνο Αλφάνο. Ούτε αναδείχθηκε, ούτε άφησε ο ίδιος χώρο για να αναδειχθεί, ένας νέος ηγέτης με τη δυναμική να ανανεώσει την ιταλική κεντροδεξιά.

«Ο Μπερλουσκόνι δεν χρειάζεται σκύλο, έχει τον Αλφάνο» είναι ένα από τα συνθήματα που κατέκλυσαν το Διαδίκτυο όταν ο Καβαλιέρε έφτασε να υιοθετεί μέχρι και σκύλο για να συγκινήσει τους Ιταλούς -ένα αδέσποτο κουτάβι με τραγική ιστορία που κινδύνευε η ζωή του στις λεωφόρους, όπως μας πληροφορούσαν οι εφημερίδες ιδιοκτησίας του. (Όσον αφορά το προεκλογικό κεφάλαιο Σκύλος, ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι λίγες ημέρες μετά εμφανίστηκε με το δικό του κουτάβι και ο Μάριο Μόντι, και εκεί πλέον το σύνθημα έγινε «σώστε τα αδέσποτα από τους πολιτικούς»).

Ο Μπερλουσκόνι δίνει μπροστά στις κάμερες και τους φωτογράφους τη μάχη για τη δεξιά, την τελευταία μεγάλη εκλογική μάχη όπως λέει, αλλά υποψήφιος πρωθυπουργός είναι ο αόρατος Αλφάνο (ο συντάκτης του περιβόητου νόμου που χάριζε δικαστική ασυλία στον Καβαλιέρε). Η αποποίηση της πρωθυπουργίας εκ μέρους του Μπερλουσκόνι ήλθε ως αντάλλαγμα για την άκρως απαραίτητη αναβίωση της προεκλογικής συνεργασίας με την ξενόφοβη και αποσχιστικών τάσεων Λέγκα του Βορρά, η οποία αρνούνταν σε αντίθετη περίπτωση τη σύμπραξη.

Προς… απεριόριστη χαρά των Βρυξελλών και του Βερολίνου ο Καβαλιέρε θα αρκεστεί να γίνει υπουργός Οικονομικών σε μία ενδεχόμενη δεξιά διακυβέρνηση -αναλαμβάνοντας και το υπουργείο Βιομηχανίας.

Μπερλουσκονικό κρεσέντο

Όταν η μεγάλη επάνοδος έγινε πράξη, «η επιστροφή της μούμιας» όπως το έθεσε η Liberation, το Δημοκρατικό Κόμμα έτρεχε με ταχύτητα φωτός προς την εξουσία, η μπερλουσκονική δεξιά ήταν βυθισμένη στις έριδες βλέποντας σε κατάσταση σοκ τις δημοσκοπήσεις να την κατατάσσουν τρίτη δύναμη, πίσω από τον αντισυστημικό Μπέπε Γκρίλο.

Χρειάστηκαν λίγες εβδομάδες μπερλουσκονικού κρεσέντο για να αλλάξει το σκηνικό.

Απίστευτες δόσεις τηλεοπτικής προβολής, επικοινωνιακή μαεστρία, επίθεση κατά πάντων και «διαφήμιση» φοροαπαλλαγών στους Ιταλούς που έχουν γονατίσει από τα μέτρα λιτότητας και την ύφεση είναι η συνταγή που έφερε τελικά τον Μπερλουσκόνι σε σημείο να απειλεί μαζί με τη Λέγκα του Βορρά την αυτοδυναμία της Κεντροαριστεράς στη Γερουσία.

Είναι η φήμη του «μεγάλου επιζώντα» που ξανά επιβεβαιώθηκε. Και δεν θα μπορούσε να το κάνει άλλος για τη δεξιά εκτός από αυτόν. Στις τρεις πρωθυπουργικές του θητείες -είναι ο μακροβιότερoς πρωθυπουργός στη μεταπολεμική ιστορία της Ιταλίας- ο Μπερλουσκόνι επέδειξε θρυλικές ικανότητες πολιτικής επιβίωσης σε πείσμα όσων κάθε φορά προδιέγραφαν το τέλος του.

Και στις ιταλικές εκλογές λένε ότι όλα θεωρούνται πιθανά. Πράγματι μια ανάσα από την κάλπη και κόντρα στις αρχικές προβλέψεις πολλοί άρχισαν να σκέφτονται το αδιανόητο. Μια νίκη-σοκ του Μπερλουσκόνι; Άλλωστε έχει ξαναγίνει -με τη βοήθεια του «παραμορφωτικού» εκλογικού νόμου της Ιταλίας. Οι αναποφάσιστοι φτάνουν το 30% και πολλοί αισθάνονται άβολα να πουν στους δημοσκόπους πως θα ψηφίσουν ξανά Μπερλουσκόνι. Οι μετρήσεις δείχνουν πως οι Ιταλοί δεν τον πιστεύουν, όμως τα ποσοστά του ανεβαίνουν.

Η γενική εικόνα παρ’ όλα αυτά δεν παραπέμπει σε μία πλήρη μπερλουσκονική ανατροπή. Η μεγάλη μάχη θα δοθεί στην ιταλική Γερουσία και εκεί ο Μπερλουσκόνι απειλεί να φράξει το δρόμο της Κεντροαριστεράς προς την αυτοδυναμία και να την οδηγήσει σε μετεκλογική σύμπραξη με τον Μάριο Μόντι. Και μία ισχυρή μπερλουσκονική δεξιά θα φέρει σίγουρα εμπόδια σε μία σταθερή κεντροαριστερή διακυβέρνηση.

Η «συνταγή»

Ο Μπερλουσκόνι ξεκίνησε την αντεπίθεση σαρώνοντας τα τηλεοπτικά πλατό με ένα μπαράζ υποσχέσεων για φοροαπαλλαγές και αποτίναξη των γερμανοκεντρικών πολιτικών και της λιτότητας της κυβέρνησης Μόντι, με αποκορύφωμα όχι μόνο την κατάργηση του φόρου ακίνητης περιουσίας (Imu) αλλά και την επιστροφή των χρημάτων που κατέβαλαν οι Ιταλοί για το 2012. Σε μετρητά ή επιταγή από τον πρώτο κιόλας μήνα της δεξιάς διακυβέρνησης…

Παράλληλα, ήλθε η «ωδή» στο φασιστικό καθεστώς του Μπενίτο Μουσολίνι που ήλθε να προσβάλει τη δημοκρατική συνείδηση των Ιταλών -ανήμερα μάλιστα της Ημέρας Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Κάνοντας τη δική του ανάγνωση της Ιστορίας, ο Μπερλουσκόνι δικαιολόγησε μπροστά στις κάμερες περίπου ως αναγκαστική τη συμμαχία του Μουσολίνι με τον Χίτλερ, λέγοντας επίσης πως με εξαίρεση τους φυλετικούς νόμους, o Μουσολίνι «έπραξε σωστά» σε άλλους τομείς.

Ο Μπερλουσκόνι-απολογητής του Μουσολίνι φαίνεται πως ήταν και η τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της Άνγκελα Μέρκελ αλλά και του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, που αναμένεται ότι θα κινήσει τις διαδικασίες για την αποπομπή της ιταλικής δεξιάς από τους κόλπους του -άλλωστε το ΕΛΚ έχει ήδη «ψηφίσει» σε αυτές τις εκλογές τον Μάριο Μόντι.

Το φλερτ με τις ψήφους νεοφασιστικών οργανώσεων (ο Μπερλουσκόνι έφτασε να δέχεται τα εύσημα από την Casa Pound), διαδέχθηκε το «δώρο» του προέδρου της Μίλαν προς τους θαυμαστές της με την πανηγυρική απόκτηση του Μάριο Μπαλοτέλι. Μια «ασφαλής μηχανή ψήφων», σύμφωνα με τους πολιτικούς επιστήμονες που έχει στην υπηρεσία του ο Μπερλουσκόνι.

Πριν αρχίσουν όλα ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι είχε φροντίσει να συστήσει στους Ιταλούς τη νεαρή αρραβωνιαστικιά του. Η 28χρονη Φραντσέσκα Πασκάλε αποτίναξε το παρελθόν της ως σόου γκερλ σε περιφερειακά δίκτυα και φωτογραφήθηκε με αέρα Πρώτης Κυρίας στη πρώην «αμαρτωλή» βίλα του Άρκορε, εκεί που λάμβαναν χώρα τα περίφημα πάρτι μπούνγκα-μπούνγκα.

Ο νέος οικογενειακός βίος (παρεμπιπτόντως ο Μπερλουσκόνι πληρώνει τρία εκατ. ευρώ το μήνα σε διατροφή στην τέως σύζυγο Βερόνικα Λάριο) δεν αρκεί φυσικά για να ξεχαστεί το σκάνδαλο Ρούμπιγκειτ για το οποίο έρχεται σύντομα η ώρα της αλήθειας -ένας από τους βασικούς λόγους που ο Μπερλουσκόνι πρέπει να παραμείνει στην πολιτική πέραν της παθολογικής άρνησής του να βρεθεί πίσω από τους προβολείς.

Ευαγγελία Μπίφη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ