Όλο και συχνότεροι οι προγραμματισμένοι τοκετοί

Όλο και περισσότερες μέλλουσες μητέρες προγραμματίζουν τον τοκετό τους εβδομάδες νωρίτερα από την πιθανή ημερομηνία, σύμφωνα με αυστραλιανή μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Obstetrics and Gynecology.

Αλλά η πρακτική αυτή δεν μειώνει τον κίνδυνο θνησιγένειας, όπως ελπίζουν γονείς και επιστήμονες. Μάλιστα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα βρέφη που γεννιούνται λίγες εβδομάδες νωρίτερα έχουν ελαφρώς υψηλότερες πιθανότητες να υποφέρουν από επιπλοκές όπως αναπνευστική δυσφορία και προβλήματα σίτισης.

Η πιθανή ημερομηνία γέννησης ενός βρέφους υπολογίζεται σε 40 εβδομάδες μετά την πρώτη ημέρα της τελευταίας εμμηνορρυσίας της μητέρας. Για τους προγραμματισμένους τοκετούς, οι μητέρες λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή και γεννούν είτε φυσιολογικά είτε με καισαρική τομή.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, υπάρχουν επαρκείς λόγοι για τον πρόωρο τοκετό, όπως σε περίπτωση σοβαρή προεκλαμψίας, δηλαδή υψηλή αρτηριακή πίεση και πρωτεϊνουρία. Η πάθηση είναι επικίνδυνη τόσο για τη μητέρα όσο και για το έμβρυο, άρα ο πρόωρος τοκετός κρίνεται ως ασφαλής επιλογή.

Σε άλλες περιπτώσεις, όπως όταν η μητέρα πάσχει από διαβήτη ή έχει χαμηλά επίπεδα αμνιακού υγρού, δεν είναι τόσο ξεκάθαρο αν ο προγραμματισμένος τοκετό είναι λιγότερο επικίνδυνο από την αναμονή μιας φυσιολογικής γέννας.

Πάντως, τα τελευταία χρόνια έχει διαπιστωθεί μια τάση προς τους πρόωρους τοκετούς, με παράλληλη αύξηση των καισαρικών τομών και των επαγόμενων τοκετών. Στις ΗΠΑ, ένα στα τρία παιδιά γεννιέται με καισαρική τομή.

Οι ερευνητές του Νοσοκομείου Royal North Shore στο Σίδνεϊ με επικεφαλής τον Δρ Τζόναθαν Μόρρις θέλησαν να μελετήσουν το φαινόμενο των προγραμματισμένων γεννήσεων, αναλύοντας στοιχεία όλων των γεννήσεων στην Νέα Νότια Ουαλία, το διάστημα 2001-09. Συμπεριλήφθησαν μονότοκες γεννήσεις.

Οι τοκετοί που προγραμματίζονταν μεταξύ 33ης και 39ης εβδομάδας της κύησης αυξήθηκαν στο διάστημα της μελέτης, από 19% το 2001 στο 26% το 2009. Οι επαγόμενοι τοκετοί και οι καισαρικές τομές έγινε δημοφιλέστεροι. Οι πρώτοι αυξήθηκαν από 9% το 2001 σε 11% το 2009, ενώ οι προγραμματισμένες καισαρικές τομές από 10 σε 15%.

Το ίδιο διάστημα, τα σοβαρά νεογνικά προβλήματα επίσης αυξήθηκαν ελαφρώς, από 3% το 2001 σε 3,2% το 2009. Μεταξύ των βρεφών που οι γεννήσεις τους προγραμματίστηκαν μεταξύ 33ης και 39ης εβδομάδας, το 4,5% εμφάνισε μείζονα επιπλοκή υγείας και τα 43 από τα 100 απεβίωσαν.

Αντίθετα, μόνο το 3,3% των βρεφών που γεννήθηκαν κανονικά εμφάνισε σοβαρό πρόβλημα υγείας και καταγράφηκαν 40 θάνατοι στις 10.000 γεννήσεις.

Το ποσοστό θνησιγένειας έμεινε σταθερό κατά τη διάρκεια της έρευνας, δηλαδή δύο ανά 1.000 βρέφη που γεννήθηκαν μετά την 32η εβδομάδα κύησης.

Από την επεξεργασία των δεδομένων οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ορισμένες παθήσεις που σχετίζονται με τον προγραμματισμένο τοκετό έχουν μεταβληθεί με το πέρασμα των ετών.

Για παράδειγμα, η υπέρταση κύησης και η εμβρυϊκή δυσφορία, δύο ιατρικές καταστάσεις που επιβάλλουν τον προγραμματισμένο τοκετό, είναι πλέον λιγότερο συχνές.

Αντίθετα, ο διαβήτης και η πρόωρη ρήξη υμένων είναι πλέον συχνότερα, ακόμη και μεταξύ των γυναικών που προγραμματίζουν την ημερομηνία του τοκετού. Ωστόσο, δεν είναι ξεκάθαρο αν η επιτάχυνση του τοκετού θα μειώσει τους κινδύνους που συνεπάγονται οι συγκεκριμένες καταστάσεις.