Η κοινωνική απομόνωση αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του μαστού
Νέα Υόρκη: Οι γυναίκες που έχουν λίγους στενούς φίλους ή συγγενείς την περίοδο διάγνωσης του καρκίνου του μαστού είναι πιθανότερο να αποβιώσουν εξαιτίας της νόσου συγκριτικά με πιο κοινωνικοποιημένες ασθενείς, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Oncology.
Νέα Υόρκη: Οι γυναίκες που έχουν λίγους στενούς φίλους ή συγγενείς την περίοδο διάγνωσης του καρκίνου του μαστού είναι πιθανότερο να αποβιώσουν εξαιτίας της νόσου συγκριτικά με πιο κοινωνικοποιημένες ασθενείς, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Journal of Clinical Oncology.
Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια με επικεφαλής την Δρ Κάντις Κροενκε μελέτησε στοιχεία από σχεδόν 3.000 γυναίκες, οι οποίες συμμετείχαν στην μελέτη Nurses’ Health Study, ηλικίας 46-71 ετών το 1992, και διαγνώστηκαν με καρκίνο του μαστού μεταξύ 1992 και 2002.
Οι συμμετέχουσες συμπλήρωναν περιοδικά ερωτηματολόγια, περιλαμβανομένων ερωτημάτων σχετικών με την κοινωνικοποίησή τους, όπως την οικογενειακή κατάσταση και τον αριθμό και τη συχνότητα των επαφών με στενούς φίλους και συγγενείς και την κοινωνική-συναισθηματική υποστήριξη ή αν είχαν κάποιο άτομο εμπιστοσύνης.
Μέχρι το 2004, 224 γυναίκες είχαν αποβιώσει, περιλαμβανομένων 107 που πέθαναν εξαιτίας του καρκίνου του μαστού.
Αναλύοντας τα στοιχεία, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι κοινωνικά απομονωμένες γυναίκες, περιλαμβανομένων εκείνων με λίγους συγγενείς ή φίλους και που δεν άνηκαν σε κάποιο θρησκευτικό δόγμα ή κοινωνική ομάδα, είχαν 66% περισσότερες πιθανότητες θανάτου από κάθε αιτία και διπλάσιες πιθανότητες θανάτου από καρκίνο του μαστού συγκριτικά με εκείνες που ήταν πολύ κοινωνικές.
«Πιστεύω ότι οι γυναίκες που ήταν απομονωμένες δεν είχαν κάποιον να τους βοηθήσει στη διαχείριση της νόσου», εξηγεί η Δρ Κροενκε.
Η συμμετοχή σε μια θρησκευτική ή άλλη κοινότητα δεν φάνηκε να έχει κάποια επίδραση στην επιβίωση μετά τη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, ωστόσο, η ύπαρξη ενός έμπιστου ατόμου ή ενός συντρόφου ήταν άσχετα με την επιβίωση.
Ωστόσο, η παρουσία ή απουσία στενών συγγενών, φίλων και παιδιών, είχαν σημαντική επίδραση στην επιβίωση. Οι γυναίκες που δεν είχαν στενούς συγγενείς ή φίλους είχαν τριπλάσιες και τετραπλάσιες πιθανότητες θανάτου από καρκίνο του μαστού, αντίστοιχα, συγκριτικά με εκείνες με 10 ή περισσότερους στενούς συγγενείς ή φίλους.
Επίσης, εκείνες που δεν είχαν παιδιά εν ζωή είχαν σχεδόν εξαπλάσιο κίνδυνο θανάτου από καρκίνο του μαστού συγκριτικά με εκείνες που είχαν έξι ή περισσότερα παιδιά εν ζωή.
Συγκριτικά με τις θρησκευτικές και κοινωνικές ομάδες, οι οικογενειακοί δεσμοί και οι φίλοι έχουν σημαντική επίδραση στην επιβίωση διότι παρέχουν φροντίδα με έναν τρόπο που βοηθά τις ασθενείς να αντιμετωπίσουν τη νόσο.