Στη σκιά της δολοφονίας Χαρίρι κόπηκαν οι δεσμοί εξάρτησης του Λιβάνου από τη Συρία
Νέα σελίδα στις σχέσεις Βηρυτού - Δαμασκού άνοιξε η αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο. Για να συμβεί αυτό όμως, χύθηκε αίμα... Ο θάνατος του Ραφίκ Χαρίρι σε βομβιστική επίθεση προκάλεσε διεθνή οργή, ενώ η έρευνα για τη δολοφονία του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου στράφηκε στην κυβέρνηση Ασαντ.
Μια νέα σελίδα στις σχέσεις Βηρυτού και Δαμασκού άνοιξε η αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο, που έγινε πραγματικότητα μέσα στο 2005. Για να συμβεί όμως αυτό,χύθηκε αίμα… Ο θάνατος του πρώην πρωθυπουργού του Λιβάνου Ραφίκ Χαρίρι σε βομβιστική επίθεση στις 14 Φεβρουαρίου προκάλεσε οργή και κύμα διεθνών πιέσεων προς τη Συρία.
Πάμπλουτος επιχειρηματίας που ηγήθηκε πέντε κυβερνήσεων μετά το 15ετή εμφύλιο πόλεμο, ο Ραφίκ Χαρίρι είχε ενώσει τη φωνή του με αυτή της αντιπολίτευσης, ζητώντας την αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο. Την ευθύνη για τη βομβιστική επίθεση στην οποία ο Χαρίρι, μαζί με άλλους 20 ανθρώπους, έχασε τη ζωή του, ανέλαβε η άγνωστη ισλαμιστική «Οργάνωση για τη Νίκη και τον Ιερό Πόλεμο στην Ανατολή».
Από την πρώτη στιγμή ωστόσο οι ευθύνες βάρυναν τις κυβερνήσεις του Λιβάνου και της Συρίας, τις οποίες «έδειξαν» ως υπεύθυνες η αντιπολίτευση του Λιβάνου, αλλά και η διεθνής κοινότητα. Η παρουσία άλλωστε στο Λίβανο πολυάριθμων ανθρώπων των συριακών μυστικών υπηρεσιών και στρατευμάτων καθιστούσε την ανάμειξη της Δαμασκού εξαιρετικά πιθανή.
Δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία Χαρίρι, η φιλοσυριακή κυβέρνηση του Λιβάνου υπέβαλε την παραίτησή της. Παράλληλα, οι διεθνείς πιέσεις συνεχίστηκαν, με αποτέλεσμα ο Σύρος πρόεδρος Μπασάρ αλ Ασαντ να ανακοινώσει, το Μάρτιο, την απόσυρση των συριακών δυνάμεων από το Λίβανο, η οποία ολοκληρώθηκε στις 26 Απριλίου, σφραγίζοντας τον τερματισμό 29 χρόνων συνεχούς στρατιωτικής παρουσίας στο Λίβανο.
Οι αλυσιδωτές αυτές εξελίξεις συνέβησαν μέσα σε τεταμένο κλίμα, καθώς της δολοφονίας Χαρίρι ακολούθησαν οι δολοφονίες του δημοσιογράφου Σαμίρ Κασίρ και του πολιτικού Ζορζ Χαουί, που ανήκαν στους επικριτές της συριακής παρουσίας στο Λίβανο.
Η κατάσταση εκτονώθηκε μετά τις εκλογές στο Λίβανο. Τη διακυβέρνηση της χώρας ανέλαβε ο Φουάντ Σινιόρα, ο οποίος είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών στις κυβερνήσεις του δολοφονηθέντος Χαρίρι.
Ερευνώντας τη δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι, τα Ηνωμένα Έθνη προχώρησαν στη σύσταση ειδικής επιτροπής υπό το Γερμανό δικαστή Ντέτλεφ Μέλις. Το πόρισμα «έδειξε» ότι στη δολοφονία εμπλέκονται αξιωματούχοι της κυβέρνησης Ασαντ, μεταξύ των οποίων και ο στρατηγός Ασέφ Σαουκάτ, γαμπρός του Σύρου προέδρου.
Παράλληλα, το Συμβούλιο Ασφαλείας υιοθέτησε ομόφωνα ψήφισμα κατά της Συρίας, καλώντας την κυβέρνηση να συνεργαστεί πλήρως με την επιτροπή του ΟΗΕ, αλλιώς θα αντιμετώπιζε σημαντικές κυρώσεις. Η Δαμασκός αναγκάστηκε να συνεργαστεί -μερικώς έστω-, ξεκινώντας παράλληλα και δική της έρευνα.
Φως στο σκοτάδι που καλύπτει την όλη υπόθεση όμως δεν φαινόταν -άμεσα- στον ορίζοντα. Οι ανακρίσεις στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών ξεκίνησαν, ο Σαουκάτ δεν παρουσιάστηκε, μολονότι θεωρείται βασικός ύποπτος, και έτσι το αποτέλεσμα των ερευνών παρέμενε αβέβαιο…