Ανείπωτη τραγωδία από τα φονικά Ρίχτερ που έπληξαν την Ασία

71

Σε μια από τις μεγαλύτερες εκατόμβες θυμάτων όλων των εποχών εξελίχθηκε το χτύπημα του Εγκέλαδου στο πακιστανικό Κασμίρ, στις 8 Οκτωβρίου του 2005. Τα 7,6 Ρίχτερ που συγκλόνισαν την περιοχή έγιναν ιδιαίτερα αισθητά σε Ινδία και Αφγανιστάν είχαν ως συνέπεια το θάνατο 87.350 ανθρώπων και την εξαφάνιση ολόκληρων χωριών, που θάφτηκαν κάτω από το χώμα. Όσοι επέζησαν έμειναν μόνοι να αντιμετωπίσουν άστεγοι το βαρύ χειμώνα των Ιμαλαΐων.

Η δόνηση είχε διάρκεια σχεδόν δύο λεπτών και πολλοί αυτόπτες μάρτυρες περιέγραψαν σκηνές φρίκης, με κραυγές τρόμου να ακούγονται μέσα από σπίτια που κατέρρεαν. Δεν ήταν όμως μόνο ο κύριος σεισμός των 7,6 Ρίχτερ. Οι μετασεισμοί, εντάσεως από 4,5 έως 6,3 Ρίχτερ, συνεχίστηκαν για πολλές ημέρες μετά την τραγωδία, εντείνοντας το φόβο όσων είχαν την τύχη (;) να επιζήσουν.

Όπως ήταν φυσικό, η κινητοποίηση της διεθνούς κοινότητας ήταν άμεση. ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση και πολλές άλλες χώρες, αλλά και οργανώσεις όπως ο Ερυθρός Σταυρός προσέφεραν χρήματα και ιατροφαρμακευτικό υλικό για την ανακούφιση των πληγέντων.

Οι γραφειοκρατικές διαδικασίες ωστόσο εξακολουθούσαν να καθυστερούν την απορρόφηση όλης της ανθρωπιστικής βοήθειας από τους πληγέντες στο Πακιστάν, αλλά και το ινδικό Κασμίρ, που είχε το δικό του… μερίδιο στην τραγωδία, μετρώντας 1.300 νεκρούς.

Στο πλευρό των αστέγων στάθηκαν και εμπράκτως πολλές προσωπικότητες, όπως -κυρίως- οι διάσημοι ηθοποιοί Αντζελίνα Τζολί και Μπραντ Πιτ, που βρέθηκαν στις πληγείσες περιοχές και, με την παρουσία τους, τα λόγια συμπαράστασης και τη χρηματική βοήθεια που προσέφεραν, έβαλαν ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια ανακούφισης των σεισμοπαθών.

Πέρα από όλα αυτά όμως, ο αγώνας δρόμου για να φτάσει η ανθρωπιστική βοήθεια σε αυτούς που τη χρειάζονταν, πριν αρχίσει η βαρυχειμωνιά στα Ιμαλάια, ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος. Οι αρμόδιοι αποφάνθηκαν ότι τα καταφύγια και οι σκηνές δεν επαρκούσαν για να προφυλάξουν τους χιλιάδες άστεγους από το δριμύ ψύχος, ενώ και τα αποθέματα σε τρόφιμα κάποια στιγμή θα τελείωναν.

Έτσι, με το κλείσιμο του 2005, η μεγάλη προσπάθεια της κυβέρνησης του Πακιστάν και των ανθρωπιστικών οργανώσεων εντοπιζόταν στο παιχνίδι με το χρόνο για την έγκαιρη απορρόφηση της επιπρόσθετης ανθρωπιστικής βοήθειας από τους πληγέντες, πριν φτάσει ο βαρύς χειμώνας.

Η έκκληση δε, των Ηνωμένων Εθνών στις αρχές Οκτωβρίου για τη συγκέντρωση έκτακτης βοήθειας 550 εκατ. δολαρίων για το Πακιστάν, είχε αποφέρει μόνο το 41% του ποσού αυτού. Και τα μηνύματα δεν ήταν αισιόδοξα, καθώς οι αρμόδιοι μιλούσαν για αργή ανταπόκριση της διεθνούς κοινότητας στην έκκληση για βοήθεια προς τους πληγέντες από το σεισμό…

Β.Α.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ