Νέος, ασφαλέστερος, τρόπος καλλιέργειας των εμβρυονικών αρχέγονων κυττάρων
Λονδίνο: Για πρώτη φορά Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν εντελώς καινούρια αποθέματα ανθρώπινων εμβρυονικών αρχέγονων κυττάρων, χωρίς να χρειαστεί να αναπτυχθούν σε πιθανά μολυσματικές κυτταροκαλλιέργιες από κύτταρα ποντικιού και χωρίς να χρειάζεται να τραφούν από ορό που προέρχεται από ζώα.
Λονδίνο: Για πρώτη φορά Αμερικανοί επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν εντελώς καινούρια αποθέματα ανθρώπινων εμβρυονικών αρχέγονων κυττάρων, χωρίς να χρειαστεί να αναπτυχθούν σε πιθανά μολυσματικές κυτταροκαλλιέργιες από κύτταρα ποντικιού και χωρίς να χρειάζεται να τραφούν από ορό που προέρχεται από ζώα.
Η υπέρβαση αυτή ενισχύει τις προοπτικές ανάπτυξης ασφαλών ιστών για μεταμόσχευση από εμβρυονικά αρχέγονα κύτταρα.
Προσφάτως είχε διαπιστωθεί από πειράματα που είχαν γίνει ότι όλες οι σειρές ανθρώπινων εμβρυονικών αρχέγονων κυττάρων αναπτύσσονται σε ένα ικρίωμα από κύτταρα-τροφούς ποντικιών τα οποία μπορεί να είναι μολυσμένα με ζωικές ουσίες και άρα να μην είναι κατάλληλα για θεραπεία.
Ερευνητική ομάδα της εταιρείας Advanced Cell Technology του Χιούστον με επικεφαλής τον Δρ Μπομπ Λανζα κατάφερα αρχικά να δημιουργήσει την επίστρωση πάνω στην οποία θα αναπτύσσονταν τα αρχέγονα κύτταρα. Για να γίνει αυτό, καλλιέργησαν κύτταρα-τροφούς από ποντίκια και τα «ξέπλυναν» ώστε να μείνει μια εξωκυττάρια ουσία, η οποία περιέχει ουσίες όπως αυξητικούς παράγοντες και θρεπτικά συστατικά τα οποία υποστηρίζουν την ανάπτυξη κάθε ζώντος εμβρύου που είναι εναποθετημένα στο επίστρωμα. Μόλις αποστειρώθηκε από κάθε ζόντα οργανισμό το επίστρωμα ήταν έτοιμο να υποστηρίζει την ανάπτυξη των αρχέγονων κυττάρων.
Μετά την φυσική εξαγωγή των αρχέγονων κυττάρων, οι επιστήμονες τα μετέφεραν σε έναν δίσκο που περιέχει την εξωκυττάρια ουσία, άρχισε ο ακαθόριστος πολλαπλασιασμός τους.
«Η μελέτη μας βοηθά στην επίλυση ενός μεγάλου προβλήματος που σχετίζεται με τη χρήση των ανθρώπινων εμβρυονικών αρχέγονων κυττάρων στη θεραπεία ιατρικών παθήσεων. Ωστόσο υπάρχουν και άλλες προκλήσεις, όπως η αποφυγή της ανοσοποιητικής αντίδρασης στη μεταμόσχευση και η πρόληψη των γενετικών αλλαγών κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας καλλιέργειας», επισημαίνει ο Δρ Λάνζα.