Οδοντικά εμφυτεύματα: Λειτουργικότητα και αισθητική

Η στοματική υγεία και η άρτια εξωτερική εμφάνιση της οδοντοστοιχίας έχουν σίγουρα τα… μυστικά τους. Ένα από αυτά είναι τα οδοντικά εμφυτεύματα. Στη χρήση τους καταφεύγουν όχι μόνο τα άτομα που παρουσιάζουν οδοντικές ανωμαλίες αλλά και όσοι επιθυμούν να διορθώσουν τυχόν προβλήματα αισθητικής φύσεως. Πόσο λειτουργική, όμως, είναι η μέθοδος και πόσο διαρκούν τα αποτελέσματά της;

Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, τα εμφυτεύματα αξιοποιούνται για να διορθώσουν σοβαρά προβλήματα, όπως την απουσία δοντιών ή την αποκατάσταση βλαβών. Στην ουσία, πρόκειται για μια λεπτή χειρουργική επέμβαση, η οποία απαιτεί τόσο εμπειρία από την πλευρά του ιατρού, όσο και γενικότερη καλή υγεία από την πλευρά του ασθενούς. Ας δούμε, όμως, πιο αναλυτικά τη μέθοδο.

Τι είναι τα εμφυτεύματα;
Πρόκειται για μεταλλικά ή κεραμικά σώματα, τα οποία τοποθετούνται στα ελεύθερα μέρη της γνάθου με στόχο να αντικαταστήσουν την οδοντική ρίζα και να στηρίξουν την προσθετική κατασκευή (τεχνητά δόντια) σε περιπτώσεις ατόμων που έχουν υποστεί για τον οποιοδήποτε λόγο απώλεια ή καταστροφή των δοντιών.

Αποτελούνται από δύο μέρη: το πρώτο μέρος είναι η ρίζα, η οποία με ειδική επέμβαση είναι βυθισμένη στο οστό και το δεύτερο είναι το κολόβωμα, το οποίο συνδέεται με την εμβυθισμένη ρίζα και σε αυτό τοποθετείται η προσθετική αποκατάσταση.

Το υλικό από το οποίο αποτελούνται τα εμφυτεύματα είναι ως επί το πλείστον το τιτάνιο ή κράμα αυτού, επειδή το εν λόγω μέταλλο παρουσιάζει απόλυτη βιοσυμβατότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο οργανισμός του ασθενούς έχει μικρότερες πιθανότητες να παρουσιάσει ανοσολογική αντίδραση και φλεγμονή ενώ το υλικό παρουσιάζει αξιοσημείωτη αντοχή.

Τα κεραμικά εμφυτεύματα δεν χρησιμοποιούνται πλέον, ενώ ο τύπος του υλικού καθώς και το είδος του εμφυτεύματος έγκεινται στην προσωπική κρίση του οδοντιάτρου αλλά και στις ιδιαιτερότητες του καθενός περιστατικού.

Απαραίτητες προϋποθέσεις
Προκειμένου η διαδικασία της εμφύτευσης να είναι απολύτως ασφαλής για την υγεία του ασθενούς, είναι απαραίτητο να υφίστανται μια σειρά από προϋποθέσεις. Έτσι, το οστούν της γνάθου δεν πρέπει να έχει καμία ασθένεια ή μόλυνση, ενώ η ανατομική δομή της άνω και της κάτω γνάθου θα πρέπει να χαρακτηρίζεται από ικανοποιητικό εύρος και ύψος, ώστε να τοποθετηθεί ασφαλώς και στέρεα το εμφύτευμα σε ικανοποιητικό βάθος.

Τέλος, τόσο η στοματική, όσο και η γενικότερη υγεία του ασθενούς θα πρέπει να βρίσκεται σε ικανοποιητικά επίπεδα και τυχόν άλλα νοσήματα θα πρέπει να ελέγχονται κατά τον πληρέστερο δυνατό βαθμό, με τη συνεργασία οδοντιάτρου και παθολόγου.

Η διαδικασία της εμφύτευσης
Αρχικά χορηγείται τοπική αναισθησία στον ασθενή και στη συνέχεια ο οδοντίατρος προχωρεί με ειδικά εργαλεία στη διάνοιξη των ούλων. Στόχος είναι η δημιουργία ενός φατνίου ρίζας, το οποίο αντιστοιχεί ακριβώς στο σχήμα του εμφυτεύματος.

Στη συνέχεια, το εμφύτευμα τοποθετείται στη θέση του και, αφού ο ιατρός εξακριβώσει ότι όλα διεξήχθησαν ικανοποιητικά, προχωρεί στη συρραφή των ούλων με ειδικά ράμματα, τα οποία αφαιρούνται σε χρονικό διάστημα 7-8 ημερών.

Η συνολική, ωστόσο, διάρκεια επούλωσης του εμφυτεύματος ολοκληρώνεται χωρίς ενοχλήσεις σε περίπου 2-3 μήνες, οπότε και εν λόγω περιοχή είναι έτοιμη για τη διαδικασία της προσθετικής αποκατάστασης, δηλαδή της τοποθέτησης του τεχνητού δοντιού.

Προς αποφυγή παρανοήσεων αλλά και για να εξαλειφθούν τυχόν ανησυχίες, πρέπει να επισημανθεί ότι η όλη διαδικασία τόσο κατά τη διάρκεια της επέμβασης, όσο και κατά την περίοδο επούλωσης πραγματοποιείται με την ελάχιστη ταλαιπωρία του ασθενούς, χάρη στη χορήγηση φαρμάκων.

Άλλωστε, επειδή ακριβώς πρόκειται για χειρουργική επέμβαση αντίστοιχη μιας οδοντικής εξαγωγής, ο ασθενής θα πρέπει αφενός να λαμβάνει τα φάρμακα που του χορηγεί ο ιατρός και αφετέρου, τόσο πριν όσο και μετά την επέμβαση, θα πρέπει να αποφεύγει τη σωματική κόπωση, το κάπνισμα, την κατανάλωση καφέ και αλκοόλ αλλά και το μάσημα της τροφής στο σημείο της επέμβασης.

Τέλος, θα πρέπει να προβαίνει σε συχνές πλύσεις με στοματικά διαλύματα, για χρονικό διάστημα ενός λεπτού, περίπου 2-3 φορές την ημέρα, ώστε να αποφευχθούν τυχόν μολύνσεις που θα είχαν δυσάρεστες συνέπειες.

Προσθετική αποκατάσταση
Μετά την ολοκλήρωση της επούλωσης του εμφυτεύματος, το επόμενο βήμα είναι η προσθετική αποκατάσταση. Ανάλογα με τον τύπο του πρώτου, η τελευταία λαμβάνει χώρα είτε άμεσα (συνήθως σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις όπου οι συνθήκες το επιτρέπουν), είτε έπειτα από 3 μήνες – το πιο σύνηθες ενδεχόμενο.

Ωστόσο, για καθαρά αισθητικούς λόγους, στην πλειονότητα των περιπτώσεων ο οδοντίατρος κατασκευάζει μια προσωρινή προσθετική εργασία, η οποία υποκαθιστά μερικώς την οριστική.

Μετά την τοποθέτηση της τελευταίας, είναι απαραίτητη η σταδιακή επιβάρυνση του εμφυτεύματος. Με απλά λόγια, ο οδοντίατρος συμβουλεύει τον ασθενή να μασά την τροφή του κυρίως από την περιοχή του στόματος η οποία φέρει το εμφύτευμα, ώστε το τελευταίο να ενσωματωθεί στο οστό της γνάθου και στηριχθεί καλύτερα.

Παράγοντες επιτυχίας
Στην ουσία η επιτυχία της εμφύτευσης εξαρτάται όχι μόνο από τον οδοντίατρο αλλά και από τον ίδιο τον ασθενή. Αποστολή του ιατρού είναι σαφώς η διάγνωση αλλά και η απόφαση για τον τύπο του προς χρήση εμφυτεύματος, ώστε να επιτευχθεί το καταλληλότερο, λειτουργικότερο και πιο αισθητικό αποτέλεσμα.

Ωστόσο, ο ρόλος του ασθενή είναι εξίσου σημαντικός. Όπως διαβεβαιώνουν οι οδοντίατροι, το εμφύτευμα αλλά και η προσθετική εργασία δεν επηρεάζονται από στοματικές νόσους, όπως την τερηδόνα ή την ουλίτιδα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως ισχύει το ίδιο με τα ούλα. Για το λόγο αυτό η ανάγκη διατήρησης της στοματικής υγιεινής σε υψηλά επίπεδα είναι το ίδιο ή και περισσότερο επιβεβλημένη στους φέροντες οδοντικά εμφυτεύματα, απ’ ό,τι στους έχοντες φυσική οδοντοστοιχία.

Σε γενικές γραμμές, πάντως, μπορεί κάποιος να μιλήσει για επιτυχή επέμβαση, όταν το εμφύτευμα παραμείνει σταθερό στο οστό της γνάθου για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 5 ετών και ο ασθενής επισκέπτεται τον οδοντίατρό του απαραιτήτως κάθε εξάμηνο για κλινικό επανέλεγχο.

Προτερήματα της μεθόδου
Η τοποθέτηση οδοντικού εμφυτεύματος εξυπηρετεί μια σειρά από ειδικές ανάγκες, τόσο οργανικής, όσο και αισθητικής-διορθωτικής αιτιολογίας. Αυτές συνοψίζονται στις εξής:

– Αντικατάσταση δοντιού: Η τοποθέτηση του εμφυτεύματος καθιστά περιττό τον τροχισμό των διπλανών δοντιών, ενώ άμεσα ή έμμεσα επιτυγχάνεται η διατήρηση της ακρολοφίας της γνάθου.

– Αντικατάσταση των γομφίων σε περιοχή ελευθέρων άκρων: Η απώλεια των εν λόγω δοντιών μπορεί να αντικατασταθεί από την προσθήκη γέφυρας, στηριγμένης σε δύο η περισσότερα εμφυτεύματα, δίχως να απαιτείται η προσθήκη κινητού μηχανισμού (μασέλας), που τις περισσότερες φορές έχει αρνητικές επιδράσεις στα υπόλοιπα δόντια.

– Πολλαπλασιασμός στηριγμάτων: Η πρόγνωση μιας οδοντικής γέφυρας με μεγάλο άνοιγμα είναι δυσμενής. Ωστόσο, η τοποθέτηση εμφυτευμάτων μεταξύ των φυσικών δοντιών πολλαπλασιάζει τα στηρίγματα και συμβάλλει στην ευνοϊκότερη κατανομή δυνάμεων κατά τη μάσηση.

– Αποκατάσταση ολικής νωδότητας (απώλειας δοντιών): Ένα συχνό πρόβλημα που εντοπίζεται στην κάτω γνάθο είναι η ελλιπής συγκράτηση της ολικής οδοντοστοιχίας. Η τοποθέτηση δύο ή τεσσάρων εμφυτευμάτων εγγυάται καλύτερη στήριξη και βελτιώνει σημαντικά την ικανότητα μάσησης αλλά και την αισθητική στην περιοχή.

– Αποφυγή αλλεργικών αντιδράσεων: Η κάλυψη του ουρανίσκου από το ακρυλικό υλικό του κινητού μηχανισμού (μασέλας) προκαλεί πολλές φορές τοπικές αλλεργίες και απώλεια της γεύσης στην περιοχή. Στην περίπτωση αυτή είναι ενδεδειγμένη μια προσθετική κατασκευή, στηριζόμενη σε εμφυτεύματα με ελεύθερο ουρανίσκο, η οποία μπορεί να είναι κινητή ή ακίνητη. Και στις δύο περιπτώσεις, πάντως, τα οφέλη για τον ασθενή είναι τόσο λειτουργικά, όσο και διαρκή.

health.in.gr