«Αλέξη, έγραψες Ιστορία»…

Για όσους δεν το θυμούνται, ήταν κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980 όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου, σε εποχή απόλυτης πολιτικής κυριαρχίας είχε αποφασίσει να παίξει ένα χαρτί.

Ανέθεσε στον τότε αρμόδιο υπουργό Αντώνη Τρίτση να χειριστεί το θέμα διαχωρισμού κράτους – εκκλησίας – για την ακρίβεια το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας.

Ο Τρίτσης έπεσε στα βαθιά. Και βρήκε απέναντί του μία ισχυρή εκκλησιαστική τριανδρία: τους μητροπολίτες (τότε) Αλεξανδρουπόλεως, Ανθιμο, Δημητριάδος και Αλμυρού Χριστόδουλο (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο), και Θηβών – Λεβαδείας Ιερώνυμο (σημερινό αρχιεπίσκοπο).

Η προσπάθεια κατέληξε σε φιάσκο και άτακτη υποχώρηση του πανίσχυρου Ανδρέα, με πολιτικό θύμα τον Αντώνη Τρίτση, ο οποίος τουλάχιστον είχε την χαρά της αποπομπής με την αλησμόνητη φράση του Αντρέα «Αντώνη, έγραψες Ιστορία».

Σήμερα ο Πρωθυπουργός φέρεται διατεθειμένος να ανοίξει ζήτημα διαχωρισμού κράτους-εκκλησίας. Προφανώς και θα πρόκειται για πολιτικό τέχνασμα και μία ακόμη επιχείρηση παρέλκυσης δήθεν προοδευτικών δυνάμεων που κοιμούνται και ξυπνούν με την αγωνία για την σχέση εκκλησίας και κράτους.

Όλα αυτά ενώ είναι γνωστή η σχέση του κ. Τσίπρα με τον Αρχιεπίσκοπο, όπως και οι μυστικές συναντήσεις τους κατά καιρούς.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ έχει ήδη ανοίξει ένα μέτωπο (μακεδονικό) με απροσδιόριστες συνέπειες για την χώρα και ορατές για εκείνην.

Αντέχει ένα μέτωπο και με την Εκκλησία; Προφανώς και όχι. Και γι’ αυτό δεν θα το ανοίξει. Θα κάνει μόνον πολιτικούς ελιγμούς και θα επιδιώξει να παίξει άλλο ένα παιχνίδι με θεσμούς και διαδικασίες, εκβιάζοντας ψήφους και πουλώντας προοδευτισμό.

Ενδέχεται να είναι ένα ακόμη δείγμα αλαζονείας και αντίληψης ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να κάνει τα πάντα. Πιθανώς να είναι όμως και ένα δείγμα απόγνωσης, μίας βεβιασμένης στρατηγικής, βάσει της οποίας θα επιχειρήσει τα πάντα στο τέλος της διαδρομής.

Συμβαίνουν δε όλα αυτά ενώ ο κ. Τσίπρας έχει ήδη δηλώσει με περισσή αυταρέσκεια ότι θα τον κρίνει η Ιστορία. Μπορεί και να ονειρεύεται ότι την γράφει.

Ας έχει για καλό και για κακό στον νου του τον μακαρίτη τον Τρίτση. Εκείνος την έγραψε την Ιστορία και το πλήρωσε ακριβά.