παιδί

Τα κακοήθη νοσήματα δεν είναι πολύ συνηθισμένα στην παιδική ηλικία, και όταν συμβαίνουν τα ποσοστά επιβίωσης είναι σαφώς υψηλότερα σε σχέση με τους ενήλικες ώστε πλέον να μιλάμε για ίαση σε πάμπολλες περιπτώσεις. Οπωσδήποτε αποτελούν σκληρή πραγματικότητα για παιδιά και γονείς, σημαντική παράμετρος της οποίας είναι ο καρκινικός πόνος. Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Παιδικού Καρκίνου θα εξετάσουμε τις γνώσεις και τις μεθόδους που έχουμε αποκτήσει ώστε, γονείς και ιατροί, να κάνουμε τη δοκιμασία των παιδιών πιο ανώδυνη.

Η περίοδος των γιορτών χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό και από την ανταλλαγή δώρων, κάτι που είναι ιδιαίτερα αγαπητό στα παιδιά. Η λεκτική διαδικασία στην οποία μπαίνει το παιδί κι αναρωτιέται "τι θα μου φέρει ο Αϊ-Βασίλης;", "τι μου πήρες;", "θα μου φέρει φέτος δώρο η νονά;", "λες να είμαι τυχερός και να πάρω αυτό που θέλω;" συχνά παίρνει τις διαστάσεις έμμονης ιδέας: το παιδί κοιμάται και ξυπνάει με τη σκέψη του στα δώρα που θα πάρει.

Η έννοια του τραύματος στην ιατρική είναι διττή: αφορά τόσο το σωματικό τραύμα όσο και το ψυχιατρικό. Ψυχιατρικό τραύμα μπορεί να προκαλέσει οποιαδήποτε εμπειρία μπορεί να συγκλονίσει το συναισθηματικό μας κόσμο και να επηρεάσει την ψυχική μας υγεία. Αυτό είναι φυσιολογική αντίδραση, αλλά όταν τα συμπτώματα παρατείνονται και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής, μιλάμε πλέον για παθολογική κατάσταση η οποία συχνά εισβάλλει ύπουλα, ειδικά αν πρόκειται για παιδικές ψυχές.

Το πορτρέτο του υπερπροστατευτικού γονιού είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους: πρόκειται για το γονιό που τρέχει πίσω από το παιδί του και του βάζει χίλιες δυο απαγορεύσεις και κανόνες για να το προστατέψει, να το προφυλάξει, να σιγουρευτεί ότι δε θα πάθει κάτι κακό. Ο γονιός αυτός ζει σε μια υπερένταση και είναι μονίμως στρεσσαρισμένος, μια που οι πιθανοί κίνδυνοι (υπαρκτοί και όσους φαντάζεται) δεν τελειώνουν ποτέ.

Η δυσκοιλιότητα, είναι πρόβλημα που προκαλεί άγχος και πανικό στους γονείς και το παιδί. Σε πολλές περιπτώσεις επηρεάζει τον ψυχισμό του παιδιού και διαταράσσει την ισορροπία της οικογένειας. Επιδημιολογικές μελέτες αναφέρουν ότι η δυσκοιλιότητα αποτελεί το 3% των επισκέψεων στον παιδίατρο και 25% των παραπομπών στον παιδίατρο γαστρεντερολόγο. Έρευνα από την Α' Παιδιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών σε σύνολο 2000 παιδιών μεταξύ 3 - 15 ετών, έδειξε ότι το 9% παρουσιάζει δυσκοιλιότητα.

Λονδίνο: Οι γυναίκες που προσπαθούν ανεπιτυχώς για μακρό χρονικό διάστημα να συλλάβουν, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο να εμφανίσουν επιπλοκές όταν τελικά μείνουν έγκυες, σύμφωνα με άρθρο του επιστημονικού εντύπου Human Reproduction.

"Γιατρέ, το μωρό έβγαλε ένα πρήξιμο χαμηλά". Αυτή είναι η πιο συχνή παρατήρηση των γονιών όταν απευθύνονται στον παιδοχειρουργό. Συνήθως οι μητέρες είναι οι πρώτες που το παρατηρούν στο παιδί τους καθώς το αλλάζουν πάνα ή στο καθημερινό τους μπάνιο.Το πρήξιμο αυτό είναι μια κήλη και είναι απαραίτητη η ιατρική εξέταση.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ψυχικής Υγείας που εορτάζεται κάθε χρόνο στις 10 Οκτωβρίου, έχει για φέτος στο επίκεντρό της τον ψυχικό κόσμο παιδιών και εφήβων και τις διαταραχές του. Σε όλο τον κόσμο περίπου το 20% των παιδιών και εφήβων υποφέρουν από ψυχικές διαταραχές που προκαλούν διάφορου βαθμού αναπηρίες, ενώ το 3-4% απαιτεί αντιμετώπιση με φαρμακευτική ή άλλου είδους θεραπεία.

Στη συνείδηση του κοινού ο καρκίνος είναι συνυφασμένος με τον πόνο. Η πραγματικότητα αυτή είναι ιδιαίτερα σκληρή όταν αφορά παιδιά κάθε ηλικίας και αποτελεί σημαντική πηγή άγχους και αγωνίας για τους γονείς. Ευτυχώς στις μέρες μας έχουμε αποκτήσει πολλές γνώσεις για τους μηχανισμούς που υπεισέρχονται στο αίσθημα του άλγους καθώς και τα μέσα για την αντιμετώπισή του. Η σημαντικότερη διαπίστωση είναι ότι απαιτείται πολύπλευρη προσέγγιση και ουσιαστική συμμετοχή γονέα και παιδιού.

Πριν μερικές δεκαετίες η έκφραση 'μοναχοπαίδι' ήταν φορτισμένη με αρνητική σημασία, σύμφωνα με την κοινωνική ψυχολόγο του Πανεπιστημίου Rutgers Susan Newman, ενώ σήμερα το φαινόμενο των οικογενειών με ένα μόνο παιδί γίνεται όλο και συχνότερο. Η απόφαση του ζευγαριού να κάνει μόνο ένα παιδί δεν είναι εγωιστική, αλλά μπορεί ν' αντανακλά την ικανότητά τους ν' αναθρέψουν με τον καλύτερο τρόπο ένα παιδί.

Είναι φορές που στην "καριέρα" του ως γονιός έρχεται κανείς αντιμέτωπος με μια πικρή αλήθεια που τον κάνει να ρωτήσει το παιδί του "που το βρήκες αυτό;". Το φαινόμενο των παιδιών και των εφήβων που "παίρνουν" από φιλικά ή συγγενικά σπίτια πράγματα που δεν τους ανήκουν, χωρίς σκοπό να τα επιστρέψουν, και ακόμα και από μαγαζιά χωρίς να πληρώσουν, είναι αρκετά συχνό. Και βέβαια, είναι επίσης αρκετά ανησυχητικό.

Τι κοινό είχαν ο Μωϋσής, ο Δημοσθένης, ο Αριστοτέλης, η Μέριλυν Μονρόε, ο Γουίνστον Τσώρτσιλ και ο Ισαάκ Νιούτον; Εκτός φυσικά του ότι όλοι ήταν διάσημοι, τραύλιζαν όταν μιλούσαν. Ο τραυλισμός είναι ένα πρόβλημα που απασχολεί πολλούς ανθρώπους καθώς φαίνεται να επηρεάζει το άτομο σε όλα τα στάδια και επίπεδα της ζωής του. Το Health.in.gr απευθύνθηκε για το θέμα στην κυρία Μαρινέλλα Τσουκαλά*, ιδρύτρια και διευθύντρια του Πρότυπου Κέντρου Παθολογίας Λόγου, Φωνής και Ομιλίας "Λέγειν" που λειτουργεί από το 1992.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα των πρώτων μηνών της ζωής ενός βρέφους είναι ο ύπνος, που επηρεάζει τόσο το ίδιο όσο και τους γονείς του. Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι γονείς που πραγματικά αισθάνονται αβοήθητοι ακούγοντας κατά τη διάρκεια της νύχτας το ασταμάτητο κλάμα του μωρού τους. Οι απόψεις των ειδικών επί του θέματος είναι πολλές και συχνά αντικρουόμενες, πάντως λύση υπάρχει.

O θυμός είναι ένα εντελώς φυσιολογικό, συνήθως υγιές ανθρώπινο συναίσθημα. Όταν όμως ξεφεύγει εκτός ελέγχου και μετατρέπεται σε καταστροφικό, τότε μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις, το σχολείο, τη δουλειά, και, γενικά, σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής, επηρεάζοντας την ποιότητα ζωής του ατόμου.

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που θα πρέπει να καταλάβουν οι γονείς, είτε έχουν μικρότερα είτε μεγαλύτερα παιδιά, είναι ότι για να τα αναθρέψουν σωστά θα πρέπει να τους δώσουν την ευκαιρία να ζήσουν την παιδική τους ηλικία. Όμως, η διαδικασία του να μεγαλώσει κανείς, εκτός από τις χαρές και τις ευχάριστες στιγμές περιλαμβάνει και αγωνίες, ανησυχίες και απογοητεύσεις -για το παιδί και τους γονείς του.

Ο αυτισμός αποτελεί τη βαρύτερη ψυχική διαταραχή της παιδικής ηλικίας. Περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Αμερικανό παιδοψυχίατρο L. Kanner το 1943. Ο Kanner θεωρεί τον αυτισμό σαν μια εγγενή διαταραχή του συναισθήματος. Δημοσίευσε 11 περιπτώσεις αυτιστικών παιδιών που τα περιέγραψε κλεισμένα στον εαυτό τους χωρίς δυνατότητες επικοινωνίας.

Λονδίνο: Τα παιδιά που έχουν συχνά νευρικές εξάρσεις διαθέτουν ισχυρό ενδεχόμενο να εκδηλώσουν καρδιαγγειακό νόσημα σε μεταγενέστερο στάδιο της ζωής τους, όπως καταδεικνύει αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Health Psychology.

Λονδίνο: Η μεγάλη πλειονότητα των παιδιών στη Βρετανία κοιμούνται με κάποιο μικρό φως αναμμένο, πράγμα που μπορεί να τους δημιουργήσει σοβαρές διαταραχές, όπως επισημαίνεται σε πρόσφατη έρευνα τοπικής εταιρίας παροχής ηλεκτρικού ρεύματος.

Με ποιες λέξεις θα χαρακτηρίζατε την παιδική ηλικία; Χαρά, ξενοιασιά, ανεμελιά, ζωηράδα, ξέφρενο παιχνίδι, γέλιο; Για μια μεγάλη μερίδα παιδιών μια τέτοια περιγραφή δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητά τους. Η υποκειμενική εμπειρία πολλών παιδιών είναι εντελώς διαφορετική από το στερεότυπο της παιδικής ευδαιμονίας.

Τα παιδιά κάνουν πολλές δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με τον πόλεμο και τις πληροφορίες που παίρνουν από τα ΜΜΕ. Ειδικά μάλιστα όταν οι ειδήσεις προβάλλουν εικόνες φρίκης και καταστροφής, οι γονείς και οι δάσκαλοι αναρωτιούνται για το αν θα πρέπει να προστατεύσουν τα παιδιά απ' όλη αυτή τη φρίκη και πως θα πετύχουν κάτι τέτοιο.

Το έντονο σχολικό πρόγραμμα και ο ρυθμός που επιβάλλει συχνά στερούν από τα παιδιά τη χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου. Το παιδάκι που τρέχει από το σχολείο στα ιδιαίτερα κι έχει να μελετήσει και να κάνει εργασίες στο σπίτι για την άλλη μέρα ζει ένα κουραστικό σχολικό πρόγραμμα, το οποίο συνήθως εξισώνει την έννοια του βιβλίου με τη μελέτη και τη σκληρή δουλειά.

Το παιδί σας μόλις διαγνώστηκε με σακχαρώδη διαβήτη. Κατά πάσα πιθανότητα, παρουσίασε θορυβώδεις εκδηλώσεις και νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο. Εσείς είστε τρομαγμένοι και αναρωτιέστε τι θα συμβεί στο μέλλον. Κι όμως, δεν υπάρχει λόγος. Το παιδί σας θα συνεχίσει να ζει μια φυσιολογική, δραστήρια ζωή όπως εκατομμύρια άλλα παιδιά με διαβήτη σε όλο τον κόσμο.

Γιατί τα παιδιά προσποιούνται;
Είναι Δευτέρα πρωί, ώρα για πρωινό ξύπνημα και προετοιμασία για το σχολείο. Όμως, αντί να σηκωθεί και ν' αρχίσει να ετοιμάζεται για το σχολείο, το παιδί σας παραμένει στο κρεβάτι, κουκουλώνεται και διαμαρτύρεται ότι το πονάει το κεφάλι του, η κοιλιά του, ότι έχει ζαλάδα ή τάση προς εμετό ή κάτι παρόμοιο.

Διπολική διαταραχή στα παιδιά: ένα "νέο" νόσημα
Τι θα σκεφτόσασταν άραγε αν το παιδί σας επέμενε ότι είναι ο Σούπερμαν και ότι μπορεί να πετάξει; Ή ότι μπορεί με το χέρι του να σταματήσει ένα αυτοκίνητο; Πολύ πιθανόν να γελούσατε, ίσως μάλιστα να μοιραζόσασταν το αστείο και με κάποια πρόσωπα του στενού σας περιβάλλοντος.

Λονδίνο: Σχεδόν οι 9 στους 10 Βρετανούς δεν έχουν ούτε καν τις στοιχειώδεις γνώσεις πρώτων βοηθειών ώστε να βοηθήσουν το παιδί τους σε κάποια έκτακτη ανάγκη, όπως καταδεικνύεται από σχετικό άρθρο του βρετανικού περιοδικού Mother and Baby.

Ένα διαζύγιο φέρνει τεράστιες αλλαγές στη ζωή μιας οικογένειας. Μία από τις μεγαλύτερες αλλαγές είναι ο χρόνος που περνάει ο πατέρας με τα παιδιά του. Ξαφνικά γίνεται "μπαμπάς του Σαββατοκύριακου", ίσως και μερικών απογευμάτων της εβδομάδας.