ουτοπία πτώχευσης

Τις μέρες αυτές η κυβέρνηση προσπαθεί να οργανώσει τη στάση της απέναντι στην Τρόικα. Κεντρικό ζήτημα στον σχετικό προβληματισμό είναι η έξοδος από την Ευρωζώνη και η Πτώχευση – είτε ως εναλλακτική κατάσταση προς αποφυγή είτε, για άλλους, ως αναπόφευκτη εξέλιξη. Είναι το απόλυτο πρόβλημα που διαμορφώνει αρνητικές προσδοκίες, οδηγεί σε φυγή καταθέσεων, διαμορφώνει πολιτικούς συσχετισμούς στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κρατάει την οικονομία σε αρνητικό σημείο ισορροπίας μη επιτρέποντάς της να κινηθεί προς τα εμπρός. Ωστόσο, παρόλο που η έννοια αυτή φέρει μαζί της όλα τα παραπάνω, βλέπουμε συχνά-πυκνά και με μεγάλη ευκολία να την επικαλούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό ως κρίσιμη μεταβλητή στη διαμόρφωση της πολιτικής, αγνοώντας τις επιπτώσεις στην κοινωνία και την οικονομία. Το έργο αυτό το βλέπουμε συνεχώς, από τον Απρίλιο του 2010 μέχρι σήμερα, σπρώχνοντας, πολλές φορές όχι ηθελημένα, όλο και υψηλότερα την πιθανότητα πτώχευσης «ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία».