ισπανία κρίσης

Νέο ιστορικό υψηλό καταγράφηκε το 2012 στις εξώσεις υπερχρεωμένων ιδιοκτητών στην Ισπανία, οι οποίες αυξήθηκαν κατά 16,7% σε σχέση με το 2011, ανεβάζοντας τον αριθμό τους στις 253.000 από το 2008. «Σύμβολο» της κρίσης μετά την κατάρρευση του στεγαστικού-κατασκευαστικού τομέα το 2008, οι εξώσεις έχουν πυροδοτήσει κύμα αγανάκτησης καθώς έχουν προκαλέσει πολλαπλές αυτοκτονίες ανθρώπων που ξαφνικά βρέθηκαν στο δρόμο.

Οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, πολιτικοί, δίνουν την ίδια εξήγηση: αν η Ισπανία των 6 εκατομμυρίων ανέργων δεν έχει ακόμη εκραγεί, η εξήγηση είναι η «υπόγεια οικονομία», που αντιπροσωπεύει το 20% του ΑΕΠ, αλλά και το οικογενειακό «μαξιλάρι» ή αλλιώς η αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών.

Καθημερινότητα έχουν γίνει για την ισπανική πρωτεύουσα και άλλες μεγάλες μεγάλες πόλεις, οι διαδηλώσεις των εργαζομένων, οι οποίοι διαμαρτύρονται για τις μειώσεις μισθών και τις ιδιωτικοποιήσεις στις οποίες προχωρά η κυβέρνηση προκειμένου να αντιμετωπίσει το δημόσιο έλλειμμα που πέρυσι απείλησε να οδηγήσει τη χώρα στη χρεοκοπία.

Περισσότεροι από 6.000 δημοσιογράφοι έχουν χάσει τη δουλειά τους στην Ισπανία από την αρχή της κρίσης: είναι το σήμα κινδύνου που στέλνει ο δημοσιογραφικός κλάδος μια ημέρα πριν από την Παγκόσμια Ημέρα της Ελευθεροτυπίας, επισημαίνοντας ότι «χωρίς δημοσιογραφία δεν υπάρχει δημοκρατία». Είναι η πιο δύσκολη περίοδος στην ιστορία της ισπανικής δημοσιογραφίας, δηλώνει η 'Ελσα Γκονθάλεθ, πρόεδρος της Ισπανικής Ομοσπονδίας Δημοσιογραφικών Ενώσεων (Fape).

Σε ιστορικό υψηλό ανήλθε το 2011 ο αριθμός των εξώσεων από κατοικίες και καταστήματα στην Ισπανία εξαιτίας αδυναμίας καταβολής του ενοικίου ή των δόσεων δανείου. Οι εξώσεις κατέγραψαν αύξησης της τάξεως του 21,2% σε σύγκριση με το 2010.

«Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας νίκης», για να παραφράσουμε τον νομπελίστα συγγραφέα Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, θυμίζουν οι πρόωρες βουλευτικές εκλογές, οι οποίες διεξάγονται την Κυριακή στην Ισπανία. Όλα δείχνουν ότι ο Μαριάνο Ραχόι θα γίνει τελικά πρωθυπουργός με την τρίτη, παραλαμβάνοντας όμως μια χώρα σε βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση. «Σύμμαχός» του, ενδεχομένως, η απόλυτη αυτοδυναμία που του δίνουν όλες οι δημοσκοπήσεις.

Η Ισπανία εφαρμόζει αυστηρά μέτρα λιτότητας. Η ανεργία των νέων φτάνει το 40%. Κάθε μέρα άνθρωποι χάνουν τα σπίτια τους από κατασχέσεις. Σε μια τέτοια συγκυρία, λένει ιερείς και αριστερές ομάδες, είναι προκλητικό να οργανώνεται μια επίσκεψη του Πάπα με κόστος 72 εκατομμύρια δολάρια, ένα μέρος των οποίων πληρώνεται από τους φορολογούμενους.