έρθει τέλος

Με τη σωρευτική πτώση του ΑΕΠ να ξεπερνά τελικά το 27%, η ελληνική «Μεγάλη Υφεση» παίρνει τη θέση της στην Ιστορία καθώς μπορεί να συγκριθεί εν καιρώ ειρήνης μόνο με τη Μεγάλη Υφεση στις ΗΠΑ το 1929 αλλά και την εποχή της Βαϊμάρης στη Γερμανία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, ενώ είναι μία από τις ισχυρότερες που έχουν καταγραφεί ιστορικά από το 1870, στις οποίες λαμβάνεται υπόψη και η περίοδος των πολεμικών συγκρούσεων.

Το τέλος της κρίσης δεν φαίνεται στον ορίζοντα, κυρίως λόγω των πολιτικών σκληρής λιτότητας, επιμένει ο Π.Μπόφινγκερ, απορρίπτοντας εκ νέου τις πολιτικές εμπνεύσεως Μέρκελ, που έχουν «αποτύχει πλήρως» φέρνοντας τα ακριβώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Αν δεν αλλάξει ριζικά η συνταγή, «μόνο με ένα θαύμα θα βγούμε από αυτό το χάος» υπογραμμίζει, ενώ λέει ότι η Μέρκελ θα αναθεωρήσει όταν η κρίση αγγίξει τη Γερμανία. Τονίζει ότι η απαξίωση της εργασίας δεν είναι μεταρρύθμιση, χαρακτηρίζει άδικο και ανεδαφικό το ball-in στη διάσωση των τραπεζών και καταθέτει προτάσεις.

Ο θάνατος είναι η αναπόφευκτη κατάληξη της ζωής, μόνο που σήμερα οι άνθρωποι έχουν μια λανθασμένη εντύπωση για τις δυνατότητες της μοντέρνας ιατρικής και νομίζουν ότι τα υψηλής τεχνολογίας μηχανήματα και τα σύγχρονα μέσα παρέμβασης στην ανθρώπινη ζωή μπορούν να απωθήσουν τον θάνατο.