διάγραμμα

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και αποκαλύπτουν την πολύ άσχημη θέση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα ως προς την αντιμετώπιση της πανδημίας του νέου κοροναϊού.

Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας (τον Ιούλιο, το Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο του 2016) παρουσιάστηκαν οι εκτιμήσεις του μοντέλου της Oxford Economics (ΟΕ), το οποίο είναι εξαιρετικά αξιόπιστο για τον κόσμο, την Ευρώπη και την Ελλάδα.

Σε δύο προηγούμενες αναρτήσεις (μία τον Ιούλιο και μια το Σεπτέμβριο του 2016) παρουσιάστηκαν οι εκτιμήσεις του μοντέλου της Oxford Economics (ΟΕ) το οποίο είναι ένα εξαιρετικό αξιόπιστο για τον κόσμο, την Ευρώπη και την Ελλάδα.

Η καταστροφή πλούτου που συντελέστηκε για τους μετόχους των ελληνικών πιστωτικών ιδρυμάτων εν μέσω της ελληνικής κρίσης χρέους είναι λίγο-πολύ γνωστή..

To ενδεχόμενο Brexit αυξάνει τον κίνδυνο στις διεθνείς χρηματαγορές και η Ελλάδα ως περιφερειακή χώρα πλήττεται από αυτό. Το ελληνικό δημόσιο μπορεί να μη βρίσκεται στις διεθνείς αγορές τώρα αλλά εκεί βρίσκονται αρκετές ελληνικές επιχειρήσεις.

Με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για το Αυτί και την Ακοή, το ΙΑΣΩ Παίδων προσφέρει κλινική εκτίμηση από Παιδο ΩΡΛ, ακοομετρικό διάγραμμα παίδων και τυμπανόγραμμα στα παιδιά σχολικής ηλικίας, στη συμβολική τιμή των 30€.

Στα τέλη του 2011 λήφθηκε η δύσκολη απόφαση της μείωση της αξίας του ελληνικού δημοσίου χρέους, καθώς, μετά από δύο –σχεδόν– χρόνια περιοριστικής δημοσιοοικονομικής πολιτικής και μειωμένου κόστους εξυπηρέτησης του δανεισμού (με τα χαμηλότοκα διακρατικά δάνεια του πρώτου προγράμματος) η δυναμική του χρέους παρέμενε έντονα ανοδική (Διάγραμμα 1). Έκτοτε όμως, η τροχιά του ελληνικού δημοσίου χρέους απέκτησε μία σταδιακή τάση αποκλιμάκωσης.

Έχουμε αναφερθεί στο παρελθόν στις απώλειες εισοδήματος που εμφάνισαν τα τελευταία χρόνια τα ελληνικά νοικοκυριά. Οι απώλειες αυτές, είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί, με τη σειρά του, το επίπεδο κατανάλωσης των νοικοκυριών.

Πώς διαμορφώνονται οι προσδοκίες των καταναλωτών για τους προσεχείς 12 μήνες με βάση τις τρέχουσες εξελίξεις και το έντονο κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί στην ελληνική οικονομία;

Το Δεκέμβριο του 2014 ανακόπηκε η φθίνουσα πορεία της εποχικά προσαρμοσμένης ανεργίας στην ελληνική οικονομία με οριακή αύξηση στο 26%, από 25,9% το Νοέμβριο (ΕΛ.ΣΤΑΤ. 05/03/2015). Μάλιστα, αυτή η αύξηση της ανεργίας (από μήνα σε μήνα) συνέβη για πρώτη φορά μετά από το Σεπτέμβριο του 2013

Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια, με τα προγράμματα σταθεροποίησης της ελληνικής οικονομίας, το χρέος του ελληνικού δημόσιου τομέα, έχει «μεταφερθεί» από τα χαρτοφυλάκια ιδιωτών επενδυτών στους μηχανισμούς του επίσημου τομέα (official sector).

Οι έντονες πιέσεις που ασκούνται στην ελληνική οικονομία γίνονται ολοένα και ποιο εμφανείς με το κλίμα έντονης αβεβαιότητας να έχει πλέον εγκαθιδρυθεί στην ελληνική οικονομία. Στην παρούσα ανάρτηση επιχειρούμε να επικαιροποιήσουμε τον δείκτη αβεβαιότητας για την ελληνική οικονομία και να τον συγκρίνουμε με τον αντίστοιχο δείκτη για στοιχεία μέχρι τα μέσα του Δεκεμβρίου 2014, πριν δηλαδή τις εξελίξεις σχετικά με τις επικείμενες εκλογές στη χώρα.

Πρόσφατα αναφερθήκαμεαναφερθήκαμε στον κίνδυνο που αντιμετωπίζει η Ευρώπη να περιέλθει σε μία παγίδα αποπληθωρισμού, παρόμοια με αυτήν από την οποία προσπαθεί να απεμπλακεί εδώ και δεκαετίες η Ιαπωνία.

Με τα επίπεδα πληθωρισμού στη ζώνη του ευρώ να συνεχίζουν την φθίνουσα πορεία των τελευταίων ετών (χαμηλότερα του +0,3% τον Σεπτέμβριο σε σχέση με τον αντίστοιχο περυσινό μήνα), δεν μπορεί κανείς παρά να προχωρήσει σε σύγκριση με την πορεία της Ιαπωνικής οικονομίας των τελευταίων δύο (και πλέον) δεκαετιών προς τον αποπληθωρισμό.

Από την αρχή της Ουκρανικής κρίσης, της οποίας η «έξοδος» του Yanukovych από το προεδρικό αξίωμα της χώρας (Φεβρουάριος 2014) αποτέλεσε μόνο την αρχή, το ρωσικό ρούβλι ακολουθεί έντονα πτωτική πορεία.

Όπως είχαμε σημειώσει και σε παλαιότερη ανάρτηση με τίτλο «Αβεβαιότητα και Αλήθεια», όσο επικρατεί αβεβαιότητα σχετικά με τις οικονομικές εξελίξεις, τόσο δημιουργούνται φαινόμενα ανάσχεσης της ανάκαμψης και της ανάπτυξης.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της μεταπολιτευτικής οικονομικής ανάκαμψης φέρεται να είναι η «δημοσιονομική επιπολαιότητα» της Ελληνικής πολιτικής τάξης. Όλες (μα όλες) οι πολιτικές δυνάμεις από τη μεταπολίτευση και μετά είχαν ταχθεί υπέρ της χρήσης του δημόσιου τομέα για την επίτευξη της πλήρους απασχόλησης.

Διάβαζα ένα πρόσφατο πολύ καλό άρθρο του Φ. Γεωργελέ στην Athens Voice που αναφερόταν στο παρελθόν που τελείωσε και στην αγωνία για το μέλλον που έρχεται.

Μετά την ανασκόπηση της κρίσης του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Ισοτιμιών (ERM, 1992), θα εστιάσουμε την προσοχή μας στις χώρες της Λατινικής Αμερικής, οι οποίες έχουν αποτελέσει το επίκεντρο διεθνών νομισματικών (συναλλαγματικών) κρίσεων στο παρελθόν.

Με το ξέσπασμα της κρίσης χρέους των «περιφερειακών» χωρών της ευρωζώνης, αναζωπυρώθηκε η αντιπαράθεση σχετικά με τη σημασία του «σωστού» συστήματος ισοτιμιών κάθε χώρας.

Μετά τη δημοσιονομική σταθεροποίηση που επετεύχθη, το ζήτημα της μακροπρόθεσμης πρόβλεψης (μέχρι το 2020) για την ανεργία στην Ελλάδα θα αποτελέσει το κλειδί για τις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις.

Στα τέλη του 2008, μία κρίση που αρχικά αφορούσε αποκλειστικά την αμερικανική αγορά κατοικίας, μετεξελίχθηκε σε παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση όταν αφέθηκε να πτωχεύσει ο επενδυτικός κολοσσός της Lehman Brothers.

Φαίνεται ότι το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, συνεχίζει να παρουσιάζει πλεόνασμα με αποτέλεσμα για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες (ανακοίνωση του Υπουργείου Οικονομικών) και προβλέπεται το 2013 να διαμορφωθεί σε πλεόνασμα ύψους περίπου 1% του ΑΕΠ.

Πριν την εισαγωγή του ενιαίου νομίσματος, η Ελλάδα παρουσίαζε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην κοινωνική του υποστήριξη (72% σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου), ενώ το φθινόπωρο του 1998 το ποσοστό κοινωνικής υποστήριξης έφτανε στο ιστορικό μέγιστο του 75%.