Ζωή Λιάκα

Η ζωή του σκηνοθέτη μέχρι τώρα ήταν διαχείριση μεγάλων και μικρών δυσκολιών. Αλλά, όπως λέει, όποτε κοίταξε κατάματα τη δυσκολία {CR}βγήκε πιο δυνατός, ανακάλυψε εργαλεία για τη ζωή και την τέχνη, τα οποία ενδεχομένως δεν θα μπορούσε να δει αν ήταν όλα «καλά και ανέφελα»

Η μεγάλη πιανίστα μιλάει για τη σύμπραξή της με την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στη συναυλία «Φλόγα νεανική και ώριμη» στο Μέγαρο Μουσικής

Η μετάβασή της Έλενας Τοπαλίδου από τον χορό στο θέατρο αποδείχθηκε θέμα ζωής και θανάτου. Η ταλαντούχα χορεύτρια, ηθοποιός και περφόρμερ μιλάει για τη μάχη της με τη νευρική ανορεξία, τις εφιαλτικές στιγμές που έζησε, αλλά και τη συνεχή επαγρύπνησή της

Οι συνθήκες υπό τις οποίες μεγάλωσε στον καταυλισμό δεν ήταν εύκολες, όμως δεν του στέρησαν τη χαρά και το χαμόγελο. Σήμερα περιγράφει εκείνες τις σκληρές εικόνες νιώθοντας τυχερός. Με τη μουσική κέρδισε τη ζωή και με το διάβασμα την εσωτερική του ολοκλήρωση...

Η όπερα έσωσε τον διακεκριμένο βαρύτονο, Δημήτρη Πλατανιά, από μια ζωή που δεν επιθυμούσε. Ηδη όμως έχει αρχίσει να φαντάζεται τη ζωή του μακριά από αυτή

Την ώρα που η ΔΟΕ αφήνει εκτός Ολυμπιάδας την άρση βαρών, ένα πρόσωπο που πάλεψε σκληρά για αυτό το άθλημα και τα χρώματα της Εθνικής ξετυλίγει το νήμα της δύσκολης διαδρομής του. Ο πρωταθλητισμός τού στέρησε πολλά, αλλά στάθηκε σωτήριος για τη ζωή του

Ανήσυχος και εκρηκτικός, ο ηθοποιός έψαχνε ως έφηβος να βρει τον χώρο του. Η πυγμαχία λειτούργησε λυτρωτικά και το θέατρο ενθάρρυνε τις εσωτερικές αναζητήσεις του. Αν δεν σε σώζει, λέει, πρέπει να το σταματήσεις

Περισσότεροι από 500.000 λάτρεις της ιστορίας παρακολουθούν τα διαδικτυακά της μαθήματα. Οι αριθμοί σαφώς δεν είναι εκείνοι που πιστοποιούν την αξία της. Υπενθυμίζουν το πάθος για την επιστήμη της, το οποίο όμως δεν είναι το μοναδικό για τη βραβευμένη ιστορικό και καθηγήτρια

Με απόλυτη πίστη και πειθαρχία στο άθλημά της έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια του ζίου ζίτσου. Ο αθλητισμός τής έδωσε σπουδαία μαθήματα και την ευκαιρία να ονειρεύεται μια καλύτερη ζωή. Υπάρχει όμως και η σκοτεινή πλευρά του, που πρέπει να βγαίνει στο φως.

Διανύει την τέταρτη δεκαετία στο θέατρο, για χάρη του οποίου εγκατέλειψε την αρχιτεκτονική. Χωρίς να παρεκκλίνει από τις αισθητικές του συντεταγμένες, επέμεινε και εμβάθυνε στην τέχνη του, που λειτούργησε ως καταφύγιο όταν βίωσε τη μοναξιά και την απομόνωση.

Τα ανέκδοτα γράμματά του που φυλάσσονταν για καιρό στα κουβανικά αρχεία αποτελούν το βασικό υλικό ενός νέου βιβλίου, στο οποίο ξετυλίγεται σημαντικό μέρος της ζωής του από την εποχή που ήταν 19 ετών στην Αργεντινή έως λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του στη Βολιβία

Από το Αγιο Πνεύμα Σερρών έως τις μεγάλες πίστες και σκηνές στην Ελλάδα και στον κόσμο, γνώριζε την επιτυχία και την αναγνώριση.

Πώς μπορεί να μιλήσει κανείς για μια πορεία έξι και πλέον δεκαετιών στο θέατρο; Η σπουδαία ηθοποιός ανασύρει στιγμές που συνθέτουν τη μνήμη της, αλλά και εκείνη τη στιγμή που κατάλαβε τι έπρεπε να δώσει στη σκηνή, πώς να την περπατήσει, για να γίνουν τα βήματά της ακριβά

Οι σκηνές που συνέλαβε ο φακός του τα ξημερώματα της 17ης Νοεμβρίου 1973 έχουν μείνει 48 χρόνια μετά ολοζώντανες στη μνήμη του φωτογράφου, ο οποίος επέλεξε πέντε από αυτές για να μας αφηγηθεί την ιστορία τους

Απέδρασε από τα στενά όρια μιας μικρής πόλης, κυνήγησε τα όνειρά του, συγκρούστηκε με τα σκοτάδια του και αποτίναξε κάθε ψέμα από τη ζωή του. Ο σκηνοθέτης και ηθοποιός όμως είχε έναν απρόβλεπτο σύμμαχο, αφού η συνάντηση με τον σπουδαίο Μίκη Θεοδωράκη τού έδωσε έναν νέο προορισμό.

Είχε το όπλο με το οποίο σκότωσε την 42χρονη Χαλίνα Χάτσινς αληθινές σφαίρες; Το χρησιμοποιούσαν μέλη της παραγωγής για σκοποβολή; Και γιατί εργαζόμενοι στα γυρίσματα της ταινίας είχαν παραπονεθεί για έλλειψη ασφάλειας;

Ο υπερμαραθωνοδρόμος που το περιοδικό «Time» συμπεριέλαβε στη λίστα με τους πιο επιδραστικούς ανθρώπους στον κόσμο, μιλάει για το νέο του βιβλίο «Η χαρά του δρομέα» (από την Key Books) και τους λόγους που τον οδήγησαν στο τρέξιμο.

Τη ζωή του συνθέτουν ιστορίες ματαιώσεων, απογοητεύσεων, σκληρών αγώνων, ερώτων, δημιουργίας αλλά και ενός τραύματος που ακόμη δεν έχει επουλωθεί. Είχε την τύχη να διαμορφωθεί δίπλα σε μεγάλους δασκάλους, τις μεγάλες μορφές της Γενιάς του ‘30 που έσπασαν τα δεσμά και αποκάλυψαν θαύματα. Από αυτά κρατήθηκε και προχώρησε χωρίς να χαθεί.

Ο σολίστας του μπουζουκιού και συνθέτης δεκάδων επιτυχιών μετράει τις χαρές και τις λύπες της ζωής του και θυμάται την περίοδο που έφτασε στο χείλος του γκρεμού

«Γιε μου, γιε μου» ήταν οι τελευταίες λέξεις που άκουσε από τη μητέρα του όταν ξεψυχούσε. Ο σολίστας που συνέδεσε τον ήχο του μπουζουκιού του με τα περισσότερα έργα του Θεοδωράκη έζησε μια ζωή σκληρή αλλά που τη φώτισε η τέχνη του ανυπέρβλητου μουσικοσυνθέτη.

Το είδος της τραπ με τους πιστούς θαυμαστές και η διάχυσή του μέσα από τα social media και το YouTube

Ελένη Κοκκίδου: Αυτή η εμπειρία σού αναποδογυρίζει τον κόσμο, όταν φτάνεις δηλαδή τόσο κοντά στο θάνατο

Άνθρωποι του λαϊκού τραγουδιού που συνεργάστηκαν και γνώρισαν τον κορυφαίο ερμηνευτή μιλούν για το φαινόμενο διαρκείας και το είδωλο της πίστας

Σαν μια συνάντηση με αγαπημένα πρόσωπα. Ετσι περιμένει η Καίτη Γαρμπή την συναυλία στο Κατράκειο θέατρο την Δευτέρα όπου θα εμφανιστεί με τον Διονύση Σχοινά. Η δημοφιλής τραγουδίστρια λίγο πριν ανέβει στην σκηνή μιλά για την περίοδο της πανδημίας, την αξία των μικρών απολαύσεων, την επιλογή της ν απέχει από τα νυχτερινά κέντρα, τις εμφανίσεις της σε μια κινηματογραφική αίθουσα αλλά και τα ωραία πράγματα που έρχονται τον Σεπτέμβριο.

«Δεν αρνούμαι ούτε μία στιγμή από αυτά που έζησα, ήθελα και τη δόξα και τα χρήματα και τις πολλές γυναίκες αλλά την ευτυχία τη βρήκα μακριά από όλα αυτά» λέει στα «ΝΕΑ» ο ηθοποιός