«Η πολιτική επιστρέφει» – Σε εξέλιξη η πρώτη πανελλαδική συνδιάσκεψη της Νέας Αριστεράς

Με σύνθημα «η πολιτική επιστρέφει» και την ομιλία του Αλέξη Χαρίτση ξεκινάει το απόγευμα της Παρασκευής λίγο μετά τις 18:00 η πρώτη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Νέας Αριστεράς στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.

Έπειτα από 120 και πλέον ανοιχτές συνελεύσεις και εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, η Νέα Αριστερά αποκτά κεντρική οργανωτική δομή και οργανώσεις σε όλη τη χώρα. Σε αυτό το πλαίσιο την Κυριακή θα συγκροτηθεί το κεντρικό όργανο της Νέας Αριστεράς ενώ θα εγκριθεί και η πολιτική διακήρυξη.

Το πρόγραμμα της πρώτης μέρας της πανελλαδικής συνδιάσκεψης της Νέας Αριστεράς

Η ολοκλήρωση των εργασιών της Συνδιάσκεψης θα σημάνουν, σύμφωνα με πηγές της Νέας Αριστεράς, την έναρξη της προεκλογικής μάχης αλλά και της διαμόρφωσης του ευρωψηφοδελτίου. Η Νέα Αριστερά, όπως τονίζουν οι ίδιες πηγές, φτάνει στην Πανελλαδική της Συνδιάσκεψη με νέα πρόσωπα και εκπροσώπηση από πολλούς κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους.

Στιγμιότυπο από την πανελλαδική συνδιάσκεψη

Οι εργασίες της Συνδιάσκεψης ξεκίνησαν με τη συγκρότηση του τιμητικού προεδρείου και με χαιρετισμούς του Παλαιστίνιου Πρέσβη, του Δημήτρη Χριστόπουλου για το κράτος δικαίου, φοιτήτριας για το φοιτητικό κίνημα και εκπροσώπου των αγροτών. Στο βήμα βρέθηκε για την κεντρική ομιλία του, ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας της Νέας Αριστεράς Αλέξης Χαρίτσης.

Σημειώνεται ότι πλέον αναρτήθηκε στον ιντερνετικό αέρα και η νέα ιστοσελίδα της Νέας Αριστεράς. Δείτε την πατώντας εδώ.

Δείτε live:

Χαρίτσης: Θέλουμε μια πολιτική ριζοσπαστικού ρεαλισμού που είναι εφαρμόσιμη

Ανεβαίνοντας στο βήμα ο Αλέξης Χαρίτσης αναφέρθηκε στον στόχο και το όραμα της Νέας Αριστεράς. «Θέλουμε μια πολιτική ριζοσπαστικού ρεαλισμού που είναι εφαρμόσιμη στο σήμερα και μπορεί να δώσει στην κοινωνία μας αυτό που της λείπει: αυτοπεποίθηση και σιγουριά», υπογράμμισε μεταξύ άλλων.

Αναλυτικά η ομιλία του Αλέξη Χαρίτση:

«Πριν ένα χρόνο, τέτοιες μέρες, η χώρα μας ξυπνούσε συνειδητοποιώντας ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια ανείπωτη τραγωδία. Ο χρόνος σταμάτησε στα Τέμπη. Και εμείς όλοι στεκόμασταν βουβοί μπροστά στο ανείπωτο: στο γεγονός ότι δύο τρένα συγκρούστηκαν μετωπικά ενώ βρίσκονταν σε διπλή γραμμή στην κύρια σιδηροδρομική γραμμή της χώρας.

57 νεκροί.

Εργαζόμενοι στα τρένα, μετανάστες εργάτες γης, άνθρωποι της δουλειάς, φοιτητές και φοιτήτριες, νέοι και νέες, τα παιδιά του δημόσιου ελληνικού πανεπιστημίου.

Ένα έγκλημα. Ένα έγκλημα που αποκάλυψε ότι πίσω από τις θριαμβολογίες για το αναπτυξιακό θαύμα της χώρας υπάρχει μια σκληρή, μια ανάλγητη, πραγματικότητα. Η πραγματικότητα μιας χώρας με διαλυμένες υποδομές, μιας χώρας που υποφέρει από την απουσία σχεδίου, από την κατασπατάληση των δημόσιων πόρων, από το ρουσφέτι και την αδιαφάνεια, μιας χώρας που αδιαφορεί για τους ανθρώπους της.

Ο πόνος συνάντησε την οργή. Και το αποτέλεσμα ήταν μια υπόσχεση: το έγκλημα των Τεμπών δεν θα ξεχαστεί/να αποδοθεί Δικαιοσύνη. Δι-και-ο-σύ-νη. Ένα αίτημα που αυτές τις μέρες κυριαρχεί στους δρόμους στις μεγάλες διαδηλώσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας, που κατέκλυσε τους λογαριασμούς στα social media, ένα αίτημα που σκεφτήκαμε όλοι και όλες προχτές, την ώρα που οι καμπάνες χτυπούσαν πένθιμα.

Αυτή είναι η δική μας Ελλάδα. Η Ελλάδα που δεν ξεχνά. Η κοινωνία που οργανώνεται και αντιστέκεται. Οι άνθρωποι που στον κυνισμό της καθημερινότητας και τού «δεν αλλάζει τίποτα» αντιτάσσουν την αλληλεγγύη, τη διεκδίκηση, τον αγώνα για μια καλύτερη ζωή. Για τη ζωή που μας αξίζει!

Απέναντί μας όμως έχουμε μια άλλη Ελλάδα. Την Ελλάδα μιας κυβέρνησης που ένα χρόνο μετά την τραγωδία των Τεμπών προσβάλλει τη μνήμη των νεκρών, τον πόνο των οικογενειών, την απαίτηση των πολιτών για δικαιοσύνη.

Μια κυβέρνηση που συγκαλύπτει, που μπαζώνει τον τόπο του εγκλήματος, που παρεμβαίνει στην ανεξαρτησία των θεσμών για να μην αποδοθεί δικαιοσύνη.

Μια κυβέρνηση που αδιαφορεί για την καταδίκη της στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αντί να απολογηθεί για την παραβίαση του κράτους δικαίου, ανακαλύπτει υπονομευτές και σκοτεινά σχέδια συνωμοσίας.

Μια κυβέρνηση που θέλει να περάσει στην ελληνική κοινωνία ένα και μόνο ένα μήνυμα: τίποτα δεν θα αλλάξει, η αδικία θα είναι νόμος, το παλιό και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα είναι η μόνη σας επιλογή.

Εμείς ξέρουμε με ποια Ελλάδα είμαστε. Την Ελλάδα που δεν συμβιβάζεται με τα λίγα, μια κοινωνία με δυναμισμό, εξωστρέφεια και απαιτήσεις, μια χώρα με ανθρώπους που παράγουν, δημιουργούν, αγωνίζονται.

Εκεί έξω υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που κάθε μέρα δίνουν μικρές και μεγάλες μάχες για την κοινωνία που θέλουμε. Στην πράξη. Στη δουλειά τους. Στη ζωή τους.

Οι γιατροί και οι νοσηλευτές που με αυταπάρνηση κρατούν όρθια τα νοσοκομεία μας. Οι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν με το παράδειγμά τους.

Οι εργαζόμενοι που παράγουν με τη σκληρή εργασία τους τον συλλογικό μας πλούτο. Οι νέοι αγρότες που καινοτομούν και παλεύουν ενάντια σε αντίξοες συνθήκες.

Οι επιστήμονες που σχεδιάζουν, υλοποιούν, χτίζουν υποδομές που αντιστοιχούν στο αίτημα των καιρών για ανθεκτικότητα και ασφάλεια.

Τα συνεταιριστικά σχήματα και οι πολίτες που φτιάχνουν ενεργειακές κοινότητες προωθώντας την υγιή και κοινωνικά προσανατολισμένη καινοτομία.

Οι δημόσιοι υπάλληλοι και κρατικοί λειτουργοί που στέκονται στο πλευρό του πολίτη και αντιστέκονται στο τέρας της γραφειοκρατίας.

Οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι που διευρύνουν τα όρια της αισθητικής και της γνώσης μας.

Οι νέοι αυτοαπασχολούμενοι με μπλοκάκι που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα με συμβάσεις έργου.

Οι αόρατοι και οι αόρατες της εργασιακής ανασφάλειας.

Οι νέοι και οι νέες που με τα κινήματά τους, με την ίδια τη στάση ζωής τους, με τη δημιουργικότητα και τη φαντασία τους, ανανεώνουν τη χώρα μας και συγκρούονται με τον συντηρητισμό και την αδράνεια.

Οι άνθρωποι που δίνουν με προσωπικό τίμημα τη μάχη της αξιοπρέπειας καιτης αλήθειας.

Οι ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι, οι δικηγόροι στη δίκη της Χρυσής Αυγής και της δολοφονίας του Ζακ Κωστόπουλου, οι οικογένειες των θυμάτων στα Τέμπη.

Μια ολόκληρη κοινωνία που ζητά, απαιτεί, διεκδικεί μια καλύτερη ζωή.

Και από την άλλη, μια κυβέρνηση, μια πολιτική, ένα σύστημα εξουσίας που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα προς όφελος της κοινωνίας. Η πολιτική κυριαρχία της Δεξιάς, τα πέντε αυτά χρόνια, δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών. Η Νέα Δημοκρατία έχει ευτελίσει το κράτος δικαίου και τη λειτουργία των θεσμών. Έχει υποτάξει τα πάντα στη μετατροπή του κράτους σε μηχανισμό αναπαραγωγής και έντασης των ανισοτήτων υπέρ ισχυρών και πολύ συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.

Δείτε το παράδειγμα της ακρίβειας. Όπου το κράτος επιδοτεί την κερδοσκοπία των super market και των πολυεθνικών.

Δείτε το παράδειγμα της παιδείας. Όπου το κράτος ανοίγει διάπλατα τις πόρτες στα κάθε λογής ιδιωτικά συμφέροντα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Δείτε το παράδειγμα της υγείας. Όπου το κράτος με κάθε τρόπο υπονομεύει το δημόσιο σύστημα και στηρίζει τον γιγάντιο μηχανισμό εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου.

Δείτε το παράδειγμα της ενέργειας. Όπου οι μόνοι κερδισμένοι είναι οι εταιρείες και οι πάροχοι που έχουν συσσωρεύσει αμύθητα κέρδη.

Δείτε το παράδειγμα των εξοπλισμών. Όπου το κράτος σπαταλά πολύτιμους πόρους σε μια αδιέξοδη κούρσα δίχως τελειωμό.

Δείτε το παράδειγμα της φορολογικής πολιτικής. Όπου το κράτος φροντίζει για τις απαλλαγές των πλουσίων, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας και των εταιρειών με μεγάλη κερδοφορία.

Δείτε το παράδειγμα της στεγαστικής κρίσης. Όπου το κράτος χαϊδεύει τα funds και προσκαλεί στην πράξη και άλλους κερδοσκόπους στη φούσκα που οδηγεί τις τιμές στα ύψη.

Δείτε τέλος, το παράδειγμα του Ταμείου Ανάκαμψης. Όπου το κράτος μετατρέπεται σε υπηρέτη των μεγάλων ολιγοπωλίων της χώρας.

Αυτή είναι η Δεξιά. Αυτή ήταν και αυτή είναι. Δεν αλλάζει. Δεν αλλάζει όσο και να προσπαθεί ο κύριος Μητσοτάκης να πείσει για το αντίθετο.

Είναι η παράταξη του πλούτου, η παράταξη του κρατικοδίαιτου καπιταλισμού, η παράταξη που μένει πιστή στο δόγμα της Μάργκαρετ Θάτσερ: δεν υπάρχει -για αυτούς- κοινωνία.

Υπάρχει μόνο η λογική του κέρδους για τους λίγους και τα όποια ψίχουλα περισσεύουν να συντηρούν τους πολλούς. Και αυτή η πολιτική, για να είναι αποτελεσματική, υπονομεύει τον πυρήνα της δημοκρατίας μας: το κράτος δικαίου, τους θεσμούς, τη δικαιοσύνη, το ίδιο το δικαίωμα των πολιτών να ζήσουν καλύτερα.

Η Ελλάδα του 2024 είναι μια χώρα όπου συγκρούεται το αίτημα για μια καλύτερη ζωή με μια πολιτική που λέει ότι δεν πρέπει να ζητάτε περισσότερα. Να είστε όλες και όλοι ευχαριστημένοι που μπορείτε να επιβιώνετε. Αυτό σας αξίζει. Τόσο σας πρέπει.

Αυτό που βιώνουμε είναι μια σχεδιασμένη και συντονισμένη πολιτική συρρίκνωσης της δημοκρατίας. Επίθεσης στις κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Κατάλυσης των κανόνων του παιχνιδιού. Απαξίωσης της κοινωνίας. Εμπέδωσης της ανασφάλειας ως μια νέα κανονικότητα. Εμπέδωσης της ανισότητας ως μια νέα πραγματικότητα. Εμπέδωσης της ανομίας ως τον νέο νόμο της ζωής μας.

Δεν μας αξίζει όμως να ζούμε έτσι. Δεν θέλουμε να ζούμε έτσι. Δεν θα ζήσουμε έτσι. Αυτό είναι το μήνυμα της Νέας Αριστεράς. Μήνυμα ανυπακοής και αγώνα. Μήνυμα συσπείρωσης και ενότητας. Μήνυμα για τη ζωή που μας αξίζει.

Δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε ότι σήμερα η Δεξιά έχει καταφέρει κάτι μοναδικό στην Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία: έχει καταφέρει καταρχάς να έχει την πλήρη υποστήριξη -με πρωτοφανή φανατισμό- όλης της οικονομικής ελίτ της χώρας. Έχει όμως καταφέρει και κάτι άλλο: να δημιουργήσει μια κοινωνική συμμαχία στην οποία τα μεγάλα συμφέροντα συναντιούνται με εκείνα τα μεσαία στρώματα που επωφελούνται από το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης, αλλά και με λαϊκά στρώματα που έχουν πειστεί ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και έχουν αποδεχτεί τη λογική των χαμηλών προσδοκιών.

Αν δεν το καταλάβουμε αυτό, αν δεν καταλάβουμε τη διαβρωτική επίδραση που έχει ο συνδυασμός της ισχύος και της απελπισίας, δεν θα μπορέσουμε να απαντήσουμε στο μεγάλο ερώτημα της εποχής μας.

Αυτό που θέτουν οι πολίτες, αυτό που θέτουν οι αριστεροί και οι αριστερές, αυτό θέτουν οι πολλοί και οι πολλές, που από διαφορετικές αφετηρίες ασφυκτιούν με την πολιτική του κυρίου Μητσοτάκη: τι πρέπει να γίνει για να ανατρέψουμε την κυριαρχία της Δεξιάς;

Τι πρέπει να γίνει σε μια συνθήκη που σφραγίζεται από την απουσία μιας ισχυρής αντιπολίτευσης, από αυτό το πρωτοφανές κενό εκπροσώπησης στα αριστερά του πολιτικού χάρτη, από την βαθιά κρίση της αριστεράς και της κεντροαριστεράς στη χώρα μας;

Πώς θα φτιάξουμε το δικό μας 41%; Πώς θα δημιουργήσουμε εκείνο το πλειοψηφικό πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα έκφρασης των πολλών που έχουν απογοητευτεί, που έχουν μπερδευτεί, που έχουν κουραστεί;

Πώς θα δημιουργήσουμε μια νέα εποχή ενθουσιασμού και αυτοπεποίθησης, μια νέα ατμόσφαιρα λαϊκού ξεσηκωμού και ανάτασης, μια νέα εποχή συμμετοχής στην πολιτική με οραματικούς στόχους για την Ελλάδα που μας αξίζει;

Πώς θα συγκροτήσουμε μια νέα κοινωνική συμμαχία που θα παλεύει για τον εναλλακτικό δρόμο της ελπίδας;

Η Νέα Αριστερά δημιουργήθηκε μέσα σε μια βαθιά πολιτική και στρατηγική κρίση. Δημιουργήθηκε όμως όχι για να περιγράψει, αλλά για να δώσει απάντηση στην κρίση. Να ενώσει, να ανανεώσει, να διατυπώσει ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό πρόγραμμα με συγκεκριμένους και ξεκάθαρους στόχους για τη χώρα που θέλουν οι πολίτες της. Να δώσει θετική διέξοδο και προοπτική στον λαό της αριστεράς, στον κόσμο της αποχής, στους κοινωνικούς αγώνες και στα κοινωνικά κινήματα, βάζοντας την πολιτική ξανά στο επίκεντρο.

Η πολιτική σήμερα επιστρέφει.

Σήμερα, φτιάχνουμε, με τη δική σας ενεργή συμμετοχή, αυταπάρνηση και συγκινητική προσπάθεια, το κόμμα της Αριστεράς που χρειάζεται η ελληνική κοινωνία. Το κόμμα που θα είναι ο καθοριστικός καταλύτης για τη συγκρότηση εκείνης της αντιπολίτευσης που χρειάζεται ο τόπος. Σήμερα εδώ φτιάχνουμε το μεγάλο, ευρύχωρο, ανοιχτό σπίτι της Αριστεράς. Το κόμμα των καιρών μας. Την Αριστερά της εποχής μας. Και το λέμε προς πάσα κατεύθυνση: δεν θα ξεμπερδέψετε με την Αριστερά.

Ακούστε το καλά εκεί στην κυβέρνηση. Ακούστε το καλά όσοι φαντασιωθήκατε την «αριστερή παρένθεση». Ακούστε το καλά όσοι απεργάζεστε τον εκφυλισμό της αριστεράς.

Η Αριστερά στον τόπο μας δεν είναι εφήμερη μόδα. Είναι οι μνήμες των καλύτερων στιγμών του λαού μας. Είναι το νήμα εκείνων των ρωγμών στον ιστορικό χρόνο που τα όνειρα των πολλών πήραν εκδίκηση. Είναι η κοσμογονία της Αντίστασης στον φασισμό, το ατίθασο χαμόγελο του ΕΔΑιτη στα μετεμφυλιακά χρόνια, οι ανυπότακτοι φοιτητές και φοιτήτριες στις πύλες του Πολυτεχνείου, οι δημιουργικοί και ασυμβίβαστοι άνθρωποι που έφτιαξαν την Ελλάδα της Μεταπολίτευσης, των κοινωνικών αγώνων για το 8ωρο και το μεροκάματο, των μεγάλων συναυλιών της συλλογικής ανάτασης, της οργάνωσης και του αγώνα στα χρόνια της κρίσης, του μαχητικού αντιφασισμού, της διαρκούς προσπάθειας, του διαρκούς αγώνα με ασίγαστο πάθος, για μια χώρα που θα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο και τα δικαιώματά του.

Αυτή είναι η Αριστερά. Και όσο υπάρχει ένα σύστημα που σταθερά εκμεταλλεύεται τον κόπο των ανθρώπων και χτίζει νέες διακρίσεις, εμείς θα είμαστε εδώ. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Από τις αρχές, τις αξίες, τα οράματά μας για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και δημοκρατίας.

Αυτή είναι και η αντιπολίτευση που χρειαζόμαστε. Αν δεν τη φτιάξουμε εμείς, η χώρα μας κινδυνεύει.

Κινδυνεύει να ακολουθήσει τη γενική ευρωπαϊκή τάση όπου το αντίπαλο δέος στις αντικοινωνικές πολιτικές της Δεξιάς έρχεται στην τρομακτική εκδοχή της ενίσχυσης του ανορθολογισμού, του μίσους, της ξενοφοβίας.

Δεν μας αξίζει αυτό το ενδεχόμενο. Δεν μας αξίζει η επιλογή να είναι ανάμεσα στη Δεξιά και την Ακροδεξιά.

Μόνο μια ισχυρή Αριστερά, Αριστερά μέσα στην κοινωνία και στα προβλήματά της, μπορεί να δώσει αποτελεσματικά τη μάχη με την άκρα Δεξιά. Μόνο μια ισχυρή Αριστερά μπορεί να δώσει απάντηση στην ανασφάλεια και στο φόβο. Μόνο μια ισχυρή, φιλόδοξη και οραματική Αριστερά μπορεί να μετατρέψει την απάθεια και τον κυνισμό σε ελπίδα και αυτοπεποίθηση.

Για να γίνει όμως αυτό πρέπει να ξεκινήσουμε από εμάς.

Να καταπολεμήσουμε με τη δράση μας και το παράδειγμά μας την απογοήτευση που νιώθουν σήμερα οι αριστεροί, οι κεντροαριστεροί, οι προοδευτικοί πολίτες.

Ξέρω ότι αυτό είναι το κυρίαρχο αίσθημα. Το αίσθημα ματαίωσης που έχουν συσσωρεύσει οι ήττες και ο εκφυλισμός.

Είναι εκείνη η φράση που μου είπε ένας ηλικιωμένος άνθρωπος και έχει χαραχθεί στο μυαλό μου σε μια από τις τελευταίες μας συνελεύσεις: «παιδί μου, νιώθω ταπεινωμένος από όλα αυτά που γίνονται».

Η Νέα Αριστερά, λοιπόν, ιδρύθηκε ως πράξη αντίστασης στην ταπείνωση και στον εκφυλισμό. Όταν πριν τρεις μήνες ξεκινούσαμε την προσπάθειά μας, πολλοί και πολλές -πολύ συχνά καλόπιστα- μας έλεγαν «βιάζεστε». Εγώ σήμερα λέω, «χτες ίσως ήταν νωρίς, αλλά αύριο θα είναι σίγουρα αργά, πολύ αργά».

Ο πολιτικός χρόνος είναι πυκνός. Στους τρεις μήνες που μεσολάβησαν από την ίδρυση της Νέας Αριστεράς, οι εκτιμήσεις μας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται γοργά σε ένα κόμμα δίχως συνοχή και πειστική πρόταση, ένα κόμμα που δεν έχει πλέον σχέση με την Αριστερά, ένα κόμμα μεσσιανικό που φλερτάρει με τις νοοτροπίες της alt-right, αυτές μας οι εκτιμήσεις, δυστυχώς, επιβεβαιώθηκαν. Και αυτοί που σιώπησαν -είτε με υστερόβουλες σκέψεις, είτε από επιλογή- βρίσκονται και θα βρίσκονται αντιμέτωποι με τις συνέπειες των πράξεών τους.

Αλλά δεν ήρθα σήμερα εδώ για να πω «εμείς τα λέγαμε».

Είμαι σήμερα εδώ για να απευθύνω ένα ανοιχτό, συντροφικό κάλεσμα σε όλους και όλες που νιώθουν ότι δεν πάει άλλο, που βλέπουν ότι δεν υπάρχει σημείο επιστροφής, που πονάνε αλλά καταλαβαίνουν ότι πρέπει να προχωρήσουν. Τους καλώ να έρθουν μαζί μας.

Και το ίδιο κάλεσμα ισχύει για τους χιλιάδες ανένταχτους αριστερούς, αυτούς που νιώθουν ότι δεν έχουν πολιτική στέγη, αυτούς που θέλουν να δώσουν χρόνο και ενέργεια σε μια υπόθεση που θα τους αφορά.

Ελάτε μαζί μας. Ελάτε να γίνουμε ισότιμοι δημιουργοί ενός νέου πολιτικού και κοινωνικού κινήματος. Ελάτε να είμαστε ισότιμοι συμμέτοχοι σε αυτό που ζητά η κοινωνία. Ελάτε ως ισότιμοι σύντροφοι στην Αριστερά που χρειαζόμαστε και μας αξίζει.

Σε μια Νέα Αριστερά. Μια Νέα Αριστερά που προβληματίζεται, συνθέτει, προτείνει. Μια Νέα Αριστερά για την οποία δεν ντρέπεσαι. Μια Νέα Αριστερά της δημοκρατικής συζήτησης και της δημιουργικής κριτικής και αυτοκριτικής. Μια Νέα Αριστερά που δίνει τη μάχη των ιδεών και όχι των προσώπων.

Στη Νέα Αριστερά δεν ψάχνουμε για αντίπαλο στις γραμμές μας για να μονομαχήσουμε και να επιβεβαιώσουμε το εγώ μας. Δεν θα ακούσετε τίποτα τέτοιο στη συνδιάσκεψή μας. Ο δικός μας πολιτικός αντίπαλος είναι ένας: ο κύριος Μητσοτάκης.

Και για αυτό συγκρουόμαστε με την πολιτική του.

Η Νέα Αριστερά, ξεκάθαρα, δίχως αστερίσκους, είπε όχι στην αγορά των F-35, όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, όχι στην καταπάτηση του κράτους δικαίου, όχι στην εγκατάλειψη της Θεσσαλίας, όχι στις διακρίσεις, όχι στην ταξική πολιτική της κυβέρνησης, όχι στα μεγάλα και Γιατί εμείς πιστεύουμε ότι η πατριωτική στάση είναι η ειλικρινής στάση: της συνεννόησης, του διαλόγου, της επίλυσης των διαφορών στη βάση του διεθνούς δικαίου.

1) Μας αξίζει μια χώρα με δικαιώματα και δημοκρατία.

Όχι η Δημοκρατία ως ταμπέλα.

Δημοκρατία σημαίνει κράτος δικαίου.

Δημοκρατία σημαίνει ανεξαρτησία του Τύπου και των Μέσων Ενημέρωσης.

Δημοκρατία σημαίνει αντίσταση στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών, αντίσταση στη συγκάλυψη της τραγωδίας στην Πύλο, αντίσταση στο σκάνδαλο των υποκλοπών, αντίσταση στον κρατικό αυταρχισμό και στον ασφυκτικό έλεγχο της δημόσιας ζωής.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη γελοιοποιεί τη δημοκρατία μας.

Και αυτό υπονομεύει το αίσθημα ασφάλειας και κοινωνικής συνοχής.

Για εμάς δημοκρατία σημαίνει τέλος διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Με ριζικές αλλαγές στη δικαιοσύνη. Με σεβασμό στην ανεξαρτησία των θεσμών. Με προάσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων της χώρας μας. Με μια κοινωνία συμπερίληψης και ισονομίας.

Φίλες και φίλοι,

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Δεν είμαι εδώ και δεν είμαστε εδώ για να περιγράφω τα προβλήματα. Αυτά τα ξέρουν οι πολίτες. Είμαι εδώ για να σας πω ότι μπορούμε να τα υπερβούμε. Με μόνη προϋπόθεση να το πιστέψουμε. Τα χρόνια της κρίσης είχαν μια καταστροφική επίπτωση για τη χώρα μας: έπεισαν τους πολίτες ότι μόνο χειρότερα μπορούν να πάνε τα πράγματα. Και σήμερα, η κυβέρνηση στηρίζει την κυριαρχία της ακριβώς σε αυτό το αίσθημα.

Στο αίσθημα της ανασφάλειας.

Νιώθουμε εκτεθειμένοι στις φυσικές καταστροφές και στην κλιματική κρίση.

Ανασφαλείς όταν μετακινούμαστε στο χάος των πόλεων και στο υποβαθμισμένο σιδηροδρομικό δίκτυο.

Επισφαλείς στην εργασία μας.

Ανυπεράσπιστοι απέναντι σε θεσμούς που χειραγωγούνται και αυθαιρετούν.

Απροστάτευτοι απέναντι στη συνεχή αύξηση του κόστους ζωής.

Η Νέα Αριστερά δεν φοβάται τις λέξεις.

Εμείς θέλουμε μια κοινωνία ασφάλειας.

Κοινωνικής, οικονομικής και θεσμικής ασφάλειας.

Θέλουμε μια κοινωνία που θα ζούμε καλύτερα.

Θέλουμε μια πολιτική ριζοσπαστικού ρεαλισμού που είναι εφαρμόσιμη στο σήμερα και μπορεί να δώσει στην κοινωνία μας αυτό που της λείπει: αυτοπεποίθηση και σιγουριά.

Και αυτό γίνεται.

Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι εύκολο.

Είναι όμως αναγκαίο.

Θέλω να σκεφτούμε πάνω στο εξής: στη χώρα μας ζήσαμε, και η Αριστερά το έζησε με εξαιρετικά οδυνηρό τρόπο, την πολιτική της λιτότητας και των περικοπών. Αυτή ήταν η αυτονόητη, η παγιωμένη, η κυρίαρχη αντίληψη στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην εποχή της απόλυτης επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού.

Και ήρθε μια κρίση, η κρίση της πανδημίας, και είδαμε την Ευρώπη να αλλάζει ρότα. Να καταφεύγει σε μια διαχρονική πρόταση της Αριστεράς και των προοδευτικών δυνάμεων για την ανάγκη ενός μηχανισμού αμοιβαιοποίησης του χρέους και ενεργητικής ενίσχυσης της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Αυτό είναι το Ταμείο Ανάκαμψης. Δεν ήταν προφανώς ιδέα του κυρίου Μητσοτάκη. Ο κύριος Μητσοτάκης άλλωστε δεν πιστεύει σε αυτό. Για αυτό και φρόντισε να το μετατρέψει σε εργαλείο για την ενίσχυση των ισχυρών του φίλων.

Αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός ότι μια πολιτική που μέχρι χτες θεωρούνταν ότι είναι ανεφάρμοστη, έγινε πράξη. Και η δική μας δουλειά είναι να πείσουμε την κοινωνία ότι αυτός ο προσωρινός μηχανισμός χρηματοδοτικής στήριξης, έξω από το σύμφωνο σταθερότητας, μπορεί και πρέπει να μονιμοποιηθεί και να περιλαμβάνει δαπάνες για την παιδεία και την υγεία, για την πράσινη μετάβαση και την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων και την ανθεκτικότητα των υποδομών.

Να πείσουμε,

Ότι έχουμε ανάγκη και είναι εφικτό ένα νέο Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης.

Ότι έχουμε ανάγκη και είναι εφικτά μέτρα σαν αυτά που περιγράφει η ευρωπαϊκή Οδηγία για τα Δικαιώματα των Εργαζομένων στις ψηφιακές πλατφόρμες.

Ότι έχουμε ανάγκη και είναι εφικτή η θέσπιση του Ευρωπαϊκού Κατώτατου Μισθού.

Ότι έχουμε ανάγκη και είναι εφικτός ένας κοινωνικά προσανατολισμένος ενιαίος Ευρωπαϊκός μηχανισμός καταπολέμησης της κλιματικής κρίσης.

Σε έναν κόσμο που αλλάζει, σε μια Ευρώπη που αλλάζει, σε μια Ελλάδα που αλλάζει, η Αριστερά είναι η δύναμη που εγγυάται ότι οι αλλαγές δεν θα οδηγήσουν στον φαύλο κύκλο του πολέμου, των ανταγωνισμών, της όξυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων. Δεν θα οδηγήσουν σε επικράτηση φωνών μισαλλοδοξίας, φωνών αναβίωσης του εθμνικισμού και του αντιευρωπαϊσμού, φωνών επιστροφής στις πολιτικές λιτότητας.

Αυτή είναι η μάχη των επικείμενων ευρωεκλογών. Αυτή είναι η μάχη που η Αριστερά σε όλη την Ευρώπη οφείλει να δώσει.

Και σε αυτή τη μάχη, η Νέα Αριστερά θα πρωταγωνιστήσει.

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Σήμερα, εδώ, φτιάχνουμε το νέο κόμμα της Αριστεράς. Το ανοιχτό σπίτι του κόσμου της Αριστεράς, της δημοκρατίας, της δημιουργίας. Των αγώνων και των οραμάτων.

Σήμερα, εδώ, προσκαλούμε κάθε πολίτη που νιώθει ότι «δεν πάει άλλο», να φτιάξουμε μια νέα πολιτική κοινότητα με νεανικότητα, ενθουσιασμό και συντροφικότητα.

Σήμερα, εδώ, βάζουμε τα θεμέλια για την ισχυρή αντιπολίτευση στην πολιτική της Δεξιάς και του κυρίου Μητσοτάκη.

Σήμερα, εδώ, ανανεώνουμε την υπόσχεση που δώσαμε από την πρώτη στιγμή: ότι θα τα δώσουμε όλα, την ενέργεια και το πάθος μας, στη μεγάλη υπόθεση που έχει ανάγκη η εποχή μας. Στη σύγχρονη Αριστερά. Στην Αριστερά που ενώνει, συνθέτει, δημιουργεί. Στην Αριστερά που παλεύει για την κοινωνική ισότητα, την κλιματική δικαιοσύνη, την νέα εποχή της δημοκρατίας μας.

Σήμερα, εδώ, η πολιτική επιστρέφει.

Σήμερα, εδώ, κερδίζουμε τη ζωή που μας αξίζει.

Καλούς αγώνες!».