Πόλεμος κυβέρνησης – σεξεργατών για το διαδικτυακό πορνό

Εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι απολαμβάνουν συχνά το διαδικτυακό πορνό, με την συγκεκριμένη βιομηχανία να βγάζει τεράστια χρηματικά ποσά κάθε χρόνο.

Παρά τις συνεχείς συζητήσεις για τις πρακτικές και τους κινδύνους του, δεν συμβαίνει ωστόσο ποτέ τίποτα ουσιαστικό. Θα μπορούσε άραγε να σταματήσει ή να περιοριστεί; Και αν ναι, θα έπρεπε;

Αυτά τα ερωτήματα θέτει η αρθρογράφος του Guardian, ενώ έχει ανοίξει η συζήτηση στη Γαλλία για τα περιεχόμενα για ενηλίκους, πώς παράγονται, τι αποτελέσματα μπορεί να έχουν και αν πρέπει να απαγορευτούν.

Η συζήτηση ξεκίνησε με μια έκθεση από το Ανώτατο Συμβούλιο για την Ισότητα Μεταξύ Γυναικών και Ανδρών (HCE), έναν κυβερνητικό οργανισμό για την ισότητα των φύλων.

Σε περισσότερες από 200 σελίδες, η έκθεση, Pornocriminalité, υποστηρίζει ότι η βιομηχανία πορνογραφίας παρακάμπτει τους νόμους για τη σωματική και σεξουαλική κακοποίηση, προωθεί επιβλαβή συμπεριφορά και πρότυπα και έχει «την πρόθεση […] να κάνει τις γυναίκες να υποφέρουν επειδή είναι γυναίκες».

Αναζητούν βιασμούς στα πορνό

Πολλά από τα γεγονότα και τους αριθμούς στην έκθεση είναι βαθιά ανησυχητικά. Σύμφωνα με την έρευνά τους, το 51% των αγοριών 12 και 13 ετών και το 31% των κοριτσιών παρακολουθούν πορνογραφία τουλάχιστον μία φορά το μήνα. Η διάμεση ηλικία στην οποία τα παιδιά παρακολουθούν πορνογραφία για πρώτη φορά ήταν τα 14 έτη το 2017, αλλά μόλις τα 10 το 2020.

Το 2019, ο Xhamster, ένας από τους πιο δημοφιλείς ιστότοπους πορνογραφίας στη Γαλλία, δημοσίευσε τη λίστα με τις λέξεις-κλειδιά με τις περισσότερες αναζητήσεις. Ο «Βιασμός» ήταν ένατος. Το «Beurette», ρατσιστική αργκό για μια νεαρή Βορειοαφρικανή που ζει στη Γαλλία, ήταν η πρώτη.

Σύμφωνα με το HCE, η πορνογραφία είναι μια εγγενώς επιβλαβής βιομηχανία, καθώς τα περισσότερα γυρίσματα είναι, σύμφωνα με αυτούς, αντίθετα με το νόμο λόγω της πραγματικής βίας των πράξεων και της εκμετάλλευσης πολλών.

Αλλά είναι επίσης ένας κίνδυνος για την ευρύτερη κοινωνία, καθώς ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η κουλτούρα του βιασμού, η ομοφοβία και η ανδρική βία μπορούν όλα να γίνουν εντοπιστούν σε διάφορα πορνογραφικά βίντεο.

Πορνογραφία όπως πορνεία;

Οι συστάσεις του HCE είναι, ως αποτέλεσμα, απροσδόκητα αυστηρές: κάθε πορνογραφία πρέπει να θεωρείται, στα μάτια του νόμου, σαν πορνεία. Η «κάμερα» ή τα σεξ σόους σε ιστότοπους θα πρέπει επίσης να θεωρηθεί ως μια μορφή σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Οι ιστότοποι πορνογραφίας που αρνούνται να επιβάλουν αυστηρούς ελέγχους ηλικίας θα πρέπει να αποκλειστούν. Η φράση «travail du sex» («σεξεργασία») θα πρέπει να απαγορευτεί.

Διίστανται οι απόψεις

Η έκθεση, ως εκ τούτου, αποδείχθηκε αμφιλεγόμενη. Μια στήλη που συνέγραψε ο Florian Vörös, ένας ακαδημαϊκός με ειδίκευση στην πορνογραφία και τη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, ο οποίος κάποτε ήταν μέλος του οργανισμού αλλά παραιτήθηκε, ήταν καυστικός. Υποστήριξε ότι η έκθεση δεν είχε αντικειμενικότητα, απέτυχε να πάρει συνέντευξη από μια γυναίκα που εργαζόταν στη βιομηχανία της πορνογραφίας και προσπάθησε να «επιβάλει, με τη βία την σεξουαλική ηθική και την κατασταλτική πολιτική της».

Δίνει, για παράδειγμα, τον ισχυρισμό της έκθεσης ότι «το 90% της διαδικτυακής πορνογραφίας περιέχει πράξεις βίας», όταν η μελέτη επικεντρώθηκε σε δείγμα μόνο 50 βίντεο και ο ορισμός της «βίας» είναι αρκετά ευρύς ώστε να περιλαμβάνει μη συμβατικές σεξουαλικές πράξεις που δεν είναι εγγενώς βίαιες.

Αλλού, μια ομάδα 80 ατόμων που εργάζονται στη βιομηχανία του πορνό δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή στην εφημερίδα Libération, κατηγορώντας την έκθεση ότι τους «απανθρωποποιεί και ποινικοποιεί». Σύμφωνα με αυτούς, είναι προσβλητικό να αφαιρούν από τους καλλιτέχνες το πρακτορείο τους υποθέτοντας ότι δεν μπορούν πραγματικά να συναινέσουν σε οποιαδήποτε σεξουαλική εργασία και να τους αντιμετωπίζουν ως «συνεργούς μιας βιομηχανίας που θεωρούν εγκληματική».