Ανταπόδοση («Κίζα») στην Τζιχάντ

Είναι αξιοπερίεργο πως οι θεωρητικοί του Σαλαφισμού και οι έμπειροι τζιχαντιστές παραβλέπουν πως οι σκέψεις που καθοδηγούν τις καταστροφικές ενέργειες των πιστών διευκολύνουν τους αντιπάλους τους να τις στρέψουν εναντίον τους. Ισως βέβαια και να μην ενδιαφέρονται. Θεωρώντας τις θυσίες αμάχων, ακόμη και των ίδιων των οικογενειών τους, δικαιολογημένες στο όνομα εξυπηρέτησης του αγώνα τους.

Βλέποντας τα κείμενα που δίνουν στη δημοσιότητα οι ισλαμιστικές τρομοκρατικές οργανώσεις αλλά και τα βιβλία και τις προπαγανδιστικές μπροσούρες κάποιων από τους καθοδηγητές τους, διακρίνεται εύκολα η προσπάθεια δικαιολόγησης της θυσίας αμάχων ή και ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση για τις πράξεις που τους οδηγούν στην εκδίκηση και τις σφαγές ανύποπτων πολιτών. Σύμφωνα με κείμενα της Αλ Κάιντα υπάρχει η ισλαμική αρχή της «Κίζα» που σημαίνει ανταπόδοση και που δικαιολογεί τη στοχοποίηση αμάχων. Αυτό σημαίνει πως οι πιστοί δικαιούνται να σκοτώνουν γυναίκες και παιδιά εφόσον οι άπιστοι μη μουσουλμάνοι έχουν κάνει το ίδιο κάπου αλλού.

Στον ισλαμικό ποινικό κώδικα η αρχή αυτή της «Κίζα» είναι καθιερωμένη και κατά κάποιον τρόπο αναφέρεται σαν αντίστοιχη της χριστιανικής αντίληψης περί «οφθαλμόν αντί οφθαλμού». Οι ακρότητες όμως στις οποίες καταλήγουν έτσι οι μουσουλμάνοι οδηγούν σε πράξεις αντίδρασης ή και αυτοδικίας των άλλων που μπορεί να είναι δίχως τελειωμό. Η ιδιαιτερότητα του σύγχρονου Σαλαφισμού είναι πως επέλεξε μία ερμηνεία του Κορανίου και των ιερών κανόνων (Χαντίντ) που κανονικά αφορούν διενέξεις ανάμεσα σε ιδιώτες και τη μετέφερε σε ζητήματα διεθνών υποθέσεων. Επίσης, ενώ η «Κίζα» εφαρμόζεται εναντίον συγκεκριμένου υπόλογου για μια πράξη, κι όχι εναντίον συγγενών, φίλων η ομόθρησκών του, οι τζιχαντιστές το μετέφεραν διεθνώς σε πράξεις ανταπόδοσης εναντίον κάθε λαού του οποίου κάποιοι άνθρωποι (στρατός, αστυνομία, μυστικές υπηρεσίες) έθιξαν τη ζωή ή τη σωματική ακεραιότητα πιστών στο Ισλάμ.

Ετσι ο Γιουσούφ Αλ Ουγιάγρι υποστήριξε, για λογαριασμό της Αλ Κάιντα («Η Αλήθεια για τον Νέο Πόλεμο των Σταυροφοριών»), πως για τις συμφορές που έχουν υποστεί οι μουσουλμάνοι στην Παλαιστίνη, στη Βοσνία, στο Ιράκ, στο Σουδάν και στο Κουβέιτ οι τζιχαντιστές «έχουν το δικαίωμα να εκτελέσουν 10 εκατ. Αμερικανούς». Αυτό που διέφυγε βέβαια της Αλ Κάιντα είναι πως στη Βοσνία (όπως και στο Κόσοβο) η Δύση δούλεψε για να βοηθήσει τους μουσουλμάνους, ενώ στο Σουδάν οι ισλαμιστές εξολόθρευαν τους υπόλοιπους, ενώ στο Νταρφούρ μουσουλμάνοι Αραβες αποδεκάτιζαν τους μη Αραβες χριστιανούς.

Με τέτοιου είδους σαλαφιστικές ερμηνείες (τις οποίες όμως, να σημειώσουμε, δεν αποδέχονται πολλοί μελετητές των ιερών ισλαμικών κειμένων) δίδεται το δικαίωμα σε όσους επιθυμούν να εκδικηθούν, τα τρομοκρατικά ισλαμιστικά χτυπήματα να εξολοθρεύσουν αδιάκριτα χιλιάδες πιστούς του Ισλάμ. Με ακριβώς το ίδιο σκεπτικό. Αλλά από την ανάποδη. Πώς μπορεί κάποιος να καταγγείλει την παρεμπόδιση μουσουλμάνων να περάσουν στις δυτικές κοινωνίες όταν προπαγανδίζονται τέτοιες αρχές από τους δασκάλους του Ισλάμ;

Στη Σαουδική Αραβία ακόμη, σεβαστοί λόγιοι που ανήκουν στο ευρύτερο θρησκευτικό κατεστημένο (μέλος του Συμβουλίου των Θεωρητικών), όπως ο Μοχάμεντ μπιν Σαλίχ αλ Ουταουμίν, αιτιολόγησαν δημόσια την «Κίζα» λέγοντας: «Σκοτώνουν τις γυναίκες μας, σκοτώνουμε τις δικές τους. Αυτό είναι δικαιοσύνη». Με τέτοιες όμως αντιλήψεις των σαλαφιστών, κάθε ανταπόδοση της Δύσης είναι απόλυτα δικαιολογημένη.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ