Ολυμπιακός – Με το χαμόγελο στα χείλη, απ’ τη φυσούνα ως το πάνω διάζωμα

Η αλήθεια είναι ότι ο Ολυμπιακός εντυπωσιάζει. Ξεπερνά τις προβλέψεις και τις προσδοκίες με την εικόνα του. Με τη φρεσκάδα του, το βάθος και την αποτελεσματικότητά του. Με το θέαμα που προσφέρει και την αύρα που αποπνέει. Κι όσο κι αν πασχίζει ο Γιώργος Μπαρτζώκας να κρατήσει χαμηλά τους τόνους, ο ενθουσιασμός εξαπλώνεται στις τάξεις των φιλάθλων, η όρεξή τους ανοίγει και ο πήχης τους ανεβαίνει.

Στην Ελλάδα βρισκόμαστε, άλλωστε, κι όσο εύκολο είναι να ισοπεδωθεί μια ομάδα, άλλο τόσο είναι να εξυψωθεί στα ουράνια. Σε μια βραδιά στήνουμε από απονομές μέχρι δικαστήρια, ενώ την αμέσως επόμενη δεν έχουμε απολύτως κανένα πρόβλημα να τα φέρουμε όλα τούμπα. Και οι Ερυθρόλευκοι αυτή τη στιγμή, πέρα από τους ισχυρούς αντιπάλους τους στα παρκέ, έχουν ν’ αντιμετωπίσουν και την υπεραισιοδοξία που τους περιβάλλει. Μια υπεραισιοδοξία που μοιάζει με τον πιο υποχθόνιο εχθρό τους, αν κι εδώ που τα λέμε, οι ίδιοι την προκάλεσαν με τις εμφανίσεις τους.

Όπως η χθεσινή απέναντι στον διόλου ευκαταφρόνητο Προμηθέα, ο οποίος, όσο κι αν προσπάθησε να προβάλει αντίσταση στο πρώτο ημίχρονο, παραδόθηκε στις ορέξεις των Πειραιωτών κι έγινε παιχνιδάκι στα χέρια τους. Ο Ολυμπιακός παίζει μπάσκετ πολύ υψηλής έντασης και ταχύτητας για τα ελληνικά δεδομένα, εξ ου και οι καταιγιστικές παρουσίες του στις πρώτες αγωνιστικές. Όταν σκοράρεις κατά μέσο όρο 106 πόντους, μοιράζεις 24 ασίστ και νικάς με μέση διαφορά 31 πόντων τρεις ομάδες που πέρσι βρέθηκαν στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος, τα σχόλια περιττεύουν…

Παρά την απόσταση δυναμικότητας, πάντως, είναι ήδη φανερό ότι τα παιχνίδια του πρωταθλήματος βοηθούν τους παίκτες του Ολυμπιακού. Όσους είναι σε καλή κατάσταση να διατηρήσουν τον ρυθμό τους, κι όσους είτε υπολείπονται είτε προέρχονται από μικρότερη συμμετοχή στην Ευρωλίγκα να τον ανακτήσουν. Κόντρα στους Πατρινούς κι επειδή είχε προηγηθεί διαβολοβδομάδα με 85 απαιτητικά λεπτά συνολικά, το κέρδος ήταν ο καταμερισμός του χρόνου και η δυνατότητα όλων να φτιάξουν ψυχολογία ενόψει Μόσχας.

Ιδιαίτερα αξίζει να σημειωθεί η νέα καλή εμφάνιση του Μακίσικ, ο οποίος έχει καλύψει πολύ από το χαμένο έδαφος και πλέον προσφέρει ακόμη μεγαλύτερη πληρότητα στην περιφέρεια. Ο Ντόρσεϊ όσο περνάει ο καιρός βλέπει όλο και… μεγαλύτερη τη διάμετρο της στεφάνης, ο Φαλ ήταν και πάλι εκεί, ο Μάρτιν έδειξε σημάδια βελτίωσης, ενώ οι συνήθεις ύποπτοι Βεζένκοφ, Σλούκας και Γουόκαπ χτύπησαν συνεπέστατοι την κάρτα τους.

Ο coach B επέμεινε να ζητά ομαδικό παιχνίδι στην επίθεση, παρότι τέτοια ματς τα χρησιμοποιούν πολλές φορές οι παίκτες ώστε να τονώσουν την… στατιστική τους και κατ’ επέκταση την αυτοπεποίθησή τους. Το γεγονός ότι όσοι αγωνίστηκαν ξεπέρασαν ή έστω άγγιξαν διψήφιο νούμερο στο σύστημα αξιολόγησης επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές, αλλά η δουλειά του προπονητή -ειδικά στο ξεκίνημα της σεζόν- είναι να διατηρεί τις αρχές της αγωνιστικής φιλοσοφίας όσο το δυνατόν περισσότερο.

Από κει και πέρα ούτε εμείς ούτε κανείς στον Ολυμπιακό θα μείνει πλέον στο συγκεκριμένο ματς. Η συνέχεια είναι μπροστά, γεμάτη υψηλά εμπόδια, και για ένα σύνολο που προσπαθεί να μεγαλώσει και να σφυρηλατήσει το χαρακτήρα του, τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την συνέπεια στην ταπεινότητα και τη σκληρή δουλειά. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα εξελιχθεί μια σεζόν από τόσο νωρίς, όταν μάλιστα η όποια κατάληξή της εξαρτάται από τόσους αστάθμητους παράγοντες. Αλλά κανείς δε βιάζεται να μάθει, κιόλας. Δεν υπάρχει, άλλωστε, λόγος να κρυφοκοιτάξεις το τέλος, όταν το έργο φαίνεται τόσο ενδιαφέρον.

Η πρώτη κατάκτηση για τον Ολυμπιακό είναι ότι το ΣΕΦ αποτελεί, πλέον, ένα μέρος, όπου τα χαμόγελα κυριαρχούν. Ξεκινούν μέσα από τη φυσούνα και φτάνουν ως το πάνω διάζωμα. Παίκτες, προπονητές και φίλαθλοι δείχνουν να μένουν στη στιγμή και να την απολαμβάνουν. Περνάνε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω, που λένε… Όχι γιατί δεν έχουν στόχους, αλλά γιατί τους έχει συνεπάρει το παρόν και η προσμονή για το επόμενο παιχνίδι.