Όχι άλλες γυναικοκτονίες – Με μαύρα ρούχα και κεριά για την Καρολάιν στο Σύνταγμα

Φεμινιστικές οργανώσεις, πολιτικά κόμματα και συλλογικότητες οργανώνουν διαμαρτυρία στο Σύνταγμα το απόγευμα του Σαββάτου για τη μνήμη της Καρολάιν, η οποία δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της Μπάμπη Αναγνψστόπουλο.

Όπως αναφέρουν «ραντεβού στο Σύνταγμα το Σάββατο 19/6/2021 ώρα 7:30μμ στα μαύρα και με κεριά. Για την Καρολίνα που ήθελε να φύγει και δεν πρόλαβε».

Το κάλεσμα

Όπως αναφέρεται στο κάλεσμα, πρόκειται για ακόμα ένα θύμα της πατριαρχίας και της έμφυλης καταπίεσης. Μια ακόμη γυναικοκτονία που ακόμη και μετά τη κυνική ομολογία του φονιά βρίσκει ανθρώπους να την «ωραιοποιούν». Είναι μακρύς ο δρόμος που πρέπει να βαδίσει η πολιτεία, η κοινωνία και η κουλτούρα για να σπάσει το απόστημα αυτό.

Ήταν θύμα γυναικοκτονίας, να λέμε σωστά τη λέξη και αύριο όλες/οι/@ πενθούμε για εκείνη και τις χιλιάδες ακόμα απούσες.

Ένα ακόμα σεξιστικό, τιμωρητικό, έγκλημα. Μέχρι πότε οι γυναίκες θα δολοφονούνται;

Μια από τις πιο φρικτές διεθνώς γυναικοκτονίες, αυτή της εικοσάχρονης Καρολάιν, ήρθε να προστεθεί στον μακρύ και, όπως φαίνεται, ατελείωτο κατάλογο γυναικοκτονιών και της χώρα μας. Δράστης ένας νέος, εύπορος, προνομιούχος άνδρας, ένας «καλός πατέρας», στην πραγματικότητα, όμως, ένα πατριαρχικό τέρας, που η προσωπικότητά του θυμίζει το άλλο τέρας, τον κατά συρροή δολοφόνο γυναικών Κύπριο αξιωματικό. Σχεδίασε ψυχρά και με κάθε λεπτομέρεια το έγκλημα, χρησιμοποιώντας για κάλυψη το ίδιο του το παιδί και μη διστάζοντας να δολοφονήσει ακόμα κι ένα ανυπεράσπιστο ζώο, γιατί, όπως ισχυρίστηκε, «Μου ζήτησε να χωρίσουμε, γι’ αυτό την σκότωσα», επιβεβαιώνοντας πως ένα από τα κύρια κίνητρα που υποκινούν τους άνδρες να σκοτώσουν, είναι οι προσπάθειες για τον έλεγχο και την κατοχή/κυριότητα των γυναικών, σύμφωνα με τη θεωρία «του ιδιόκτητου θηλυκού», που ενισχύει και αναπαράγει την πατριαρχία.

Ένα από τα κύρια κίνητρα που υποκινούν τους άνδρες να σκοτώσουν είναι οι προσπάθειες για τον έλεγχο και την κατοχή/κυριότητα των γυναικών σύμφωνα με τη θεωρία «του ιδιόκτητου θηλυκού», που ενισχύουν και αναπαράγουν την πατριαρχία.

Ένα νομικό σύστημα συντελεί με τον τρόπο του στη διαιώνιση των δομών που επιτρέπουν τη γυναικοκτονία. Αρνείται ή δεν είναι σε θέση να επικεντρωθεί στον μισογυνισμό των εγκλημάτων, μεταφέρει την ενοχή στα θύματα, αποδέχεται το διπλό πρότυπο ηθικής και τελικά αναδεικνύει και επιβεβαιώνει την αποτυχία του κράτους να προστατέψει τον μισό του πληθυσμό.

Και που είναι η Πολιτεία σε όλα αυτά; Με ποιον τρόπο προστατεύει τον μισό και παραπάνω πληθυσμό της; Αρνούμενη να αναγνωρίσει τον όρο (τι φοβάται, αλήθεια, όταν χρησιμοποιεί λ.χ. τον όρο παιδοκτονία;), ψηφίζοντας νόμους σαν τον πρόσφατο περί «συνεπιμέλειας», κλείνοντας αυτιά και μάτια στις προειδοποιήσεις για αυτού του είδους των, κατά κανόνα, αόρατων για τους φορείς της πτυχών, που διέπουν τις συγκρουσιακές συζυγικές σχέσεις και, όχι σπάνια, οδηγούν σε άγριες γυναικοκτονίες, όπως αυτή της Καρολάιν;

Τα φεμινιστικά και γυναικεία κινήματα πενθούν, αλλά επιβεβαιώνουν την απόφασή τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται, μαζί με τα κινήματα σε όλο τον κόσμο, για να πάψουν οι γυναικοκτονίες. Και απαιτούν, ως ελάχιστο φόρο τιμής προς τα θύματα, την ένταξη του όρου στον νομικό κι ευρύτερα στον δημόσιο λόγο, καθώς ο όρος γυναικοκτονία, μεταξύ άλλων, υποκινεί  σε αγώνες για μια κοινωνική και πολιτιστική αλλαγή, που δεν θα ανέχεται την έμφυλη ανισότητα και βία και δεν θα έχει χώρο γι’ αυτού του είδους τα φαινόμενα, σύμφωνα και με τη Διακήρυξη της Βιέννης του ΟΗΕ του 2013.

Να κατοχυρωθεί νομικά τώρα ο όρος γυναικοκτονία

Ανακοίνωση του Τομέα Δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία για κινητοποίηση στο Σύνταγμα – Γυναικοκτονία

Ακόμα μία γυναίκα, μια θηλυκότητα δολοφονημένη. Τι θα πεις; Τι θα κάνεις; Όσο κι αν προσπαθήσεις να διαπαιδαγωγήσεις το παιδί σου μακριά από στερεοτυπικά μοντέλα συμπεριφορών θα έρθει η πραγματικότητα να ακυρώσει όλους τους κόπους σου και η πολιτεία να επισφραγίζει.

Να βγούμε κρατώντας κεριά, βουβές σαν τις δολοφονημένες, τις βιασμένες, τις ευνουχισμένες, τις κακοποιημένες, φορώντας μαύρα σαν τον λεκέ που αφήνουν οι αδικοχαμένες ζωές καθώς η μία σωριάζεται πάνω στην άλλη.

Όσο διαμαρτυρόμαστε σιωπηλά, κομψά, πολιτισμένα αλλά σιωπηρά ανεχόμαστε, μόνον θυμός θα μαζεύεται.

• Η πολιτεία γαλουχεί την κοινωνία να ποδοπατά γυναίκες και θηλυκότητες.
• Η πολιτεία επιδιώκει ύπουλα να απομακρυνθεί η κοινωνία από διεθνείς συμβάσεις, όταν υπάρχουν σκέψεις να αφαιρεθεί ο όρος «βιασμός» από το σεξ χωρίς συναίνεση.
• Η πολιτεία επιδιώκει να χειραγωγήσει και να ελέγξει τη γυναίκα στηρίζοντας συνέδρια υπέρ του ελέγχειν και επιχειρείν με την μήτρα της και τα ωάριά της.
• Η πολιτεία μας πληροφορεί ότι ο κακοποιητής σύζυγος μπορεί να είναι καλός πατέρας και προχωρά σε υποχρεωτική συνεπιμέλεια.
• Η πολιτεία κινείται νωχελικά σε περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης, σε κάθε είδους κακοποίηση που το θύμα είναι γυναίκα, θηλυκότητα, παιδί.
• Η πολιτεία επιτρέπει και γι’ αυτό η κοινωνία ανέχεται.
• Η πολιτεία είναι η προσωποποίηση της πατριαρχίας και η κοινωνία, το θηλυκό μέρος της σχέσης. Που χαίρεται, λυπάται, θυμώνει με την άδεια του συζύγου, του συντρόφου της.

Οι δολοφονημένες, όλες άγρια και προμελετημένα, ήταν γυναίκες που προσπάθησαν κάτι απλό και αυτονόητο: να κάνουν χρήση του δικαιώματος στην άρνηση. Στο «όχι» σε ερωτική συνεύρεση, στο «όχι» στην συζυγική/συντροφική στέγη. Εκδήλωσαν την επιθυμία για άλλη ζωή, για άλλη συμπεριφορά, στο σπίτι, στους χώρους δουλειάς, στις αμοιβές, στον έρωτα, στις σχέσεις. Οι γυναικοκτόνοι είναι ο σύντροφος, ο σύζυγος, πρώην ή νυν.

Όλες, όλοι, όλα στον δρόμο μέχρι η πολιτεία να επιδείξει και να αποδείξει τον σεβασμό με νομοθετήματα, με πράξεις.

Να μπει ο όρος «γυναικοκτονία» στο Ποινικό Δίκαιο.

Ορατότητα – Δικαιοσύνη – Ισονομία – Ισότητα.