Εικόνες ντροπής στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας

Εικόνες ντροπής στον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Ξεχειλισμένοι κάδοι. Σκουπίδια κάθε είδους που έχουν σκορπίσει και έχουν φτάσει στα έλατα και το δάσος. Παρατημένα κουτάκια από καφέ.

Είναι η εικόνα που παρουσίαζε ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας μετά το Πάσχα και την Πρωτομαγιά (στις 5 του μηνός) σε αρκετά σημεία και ειδικά στα πιο επισκέψιμα και πιο πολυσύχναστα, όπως αυτό στην τοποθεσία Μόλα.

Οι φωτογραφίες είναι από τη θέση Μόλα, ένα σημείο, το οποίο διαθέτει παγκάκια, καθιστικά, πηγή με νερό και χώρους αναψυχής, και το επιλέγουν πολλοί Αθηναίοι για μία εκδρομή στη φύση.

Πρόκειται για εικόνες ντροπής για τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Οι επισκέπτες το Πάσχα και την Πρωτομαγιά ήταν πάρα πολλοί.

Αλλά όπως φαίνεται αρκετοί απ’ αυτούς, ακόμη κι όταν έβλεπαν ότι οι κάδοι απορριμμάτων ήταν ασφυκτικά γεμάτοι άφησαν τις σακούλες με τα σκουπίδια τους έξω από τους κάδους. Άλλοι απλώς τα παράτησαν δίχως σακούλες.

Ανέβηκαν στην Πάρνηθα. Έφαγαν. Χόρεψαν. Και τελικά το δάσος βρώμισαν. Πλαστικές συσκευασίες υπήρχαν πεταμένες ακόμη και βαθιά μέσα στο δάσος.

Όλοι αυτοί δεν σκέφτηκαν ότι τα σκουπίδια που πετούν στους ξεχειλισμένους κάδους  πολύ γρήγορα θα τα πάρει ο αέρας και θα διασκορπιστούν; Ή ότι θα τα σκαλίσουν τα ζώα του δάσους;

Θα μπορούσαν κάλλιστα να πάρουν τις σακούλες μαζί τους και να τις πετάξουν μόλις κατέβουν από την Πάρνηθα, στον πρώτο κάδο που θα έβρισκαν.
Όμως δεν το έκαναν.

Αδιαφόρησαν για τη ρύπανση του δάσους και του Εθνικού Δρυμού, αυτού του σημαντικού «πνεύμονα» πρασίνου της Αττικής.

Ντροπή.

Προφανώς πολύ μεγάλη ευθύνη γι’ αυτό το χάλι που παρουσίαζε ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας έχουν όλοι αυτοί οι πολίτες που αδιαφόρησαν για το κακό που προκαλούν.

Αλλά βέβαια μερίδιο ευθύνης έχει και ο Φορέας Διαχείρισης του Δρυμού.

Ίσως θα έπρεπε να έχει προνοήσει ότι στις αργίες του Πάσχα και της Πρωτομαγιάς θα υπήρχε πλήθος επισκεπτών στην Πάρνηθα. Θα έπρεπε ή να υπάρχουν περισσότεροι κάδοι ή να έχει φροντίσει για συντομότερη αποκομιδή των απορριμμάτων.

Η Πάρνηθα είναι ακόμη πληγωμένη από τη μεγάλη πυρκαγιά του 2007. Ας μην την πληγώνουμε άλλο.