Αραγε εμείς πότε θα… λογαριαστούμε;

«Ουδέν κακόν αμιγές καλού» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και ο Διονύσιος Σολωμός έδωσε μια πιο ποιητική διάσταση σε αυτή την αποφθεγματική ρήση…

Το χάσμα π’ άνοιξε ο σεισμός κι ευθύς εγιόμισ’ άνθη!

Ουδέν αληθέστερον τούτου, απλώς αναρωτιέμαι πόσο ευωδιαστά θα είναι τα άνθη στα ερείπια που θα αφήσει πίσω της η πανδημία, μόλις καταλαγιάσει…

Είναι και δεν είναι άκαιρη αυτή η κουβέντα: τη στιγμή που ο πλανήτης ζει υπό το κράτος του ζόφου και προσπαθεί να αποκρούσει τον αόρατο εισβολέα, προφανώς ο αθλητισμός δεν αποτελεί προτεραιότητα…

Είναι δευτερεύουσα, τριτεύουσα και βάλε!

Πώς θα είναι η επόμενη μέρα στα καθ’ ημάς; Αναδιαρθρωμένη, εάν έχω κατανοήσει ορθώς το βασικό ζητούμενο στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ, καθώς έχει ανοίξει ήδη η κουβέντα για την αύξηση των ομάδων από 14 σε 16, με ό,τι αυτή συνεπάγεται…

Με το φτωχό μου το μυαλό – και επειδή οι περισσότερες από δαύτες ανήκουν όντως στην κατηγορία των ευπαθών – λέω πως συνεπάγεται ανακατανομή της φτώχειας και πάντως όχι του πλούτου. Δεν υπάρχει κιόλας αυτός (ο πλούτος) σε μια χώρα η οποία πάνω που τα ΄χε χύμα από τα Μνημόνια, της έρχονται και τσουβαλάτα από την πανδημία!

Αυτή τη στιγμή κανείς δεν ξέρει εάν, πότε και πώς θα συνεχισθούν τα πρωταθλήματα στην Ελλάδα. Ο ΕΣΑΚΕ αποφάσισε τη διακοπή του, την οποία ωστόσο πρέπει να εγκρίνουν πρώτα η ΕΟΚ και εν συνεχεία ο υφυπουργός Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκη, που θα επιληφθεί συλλήβδην για όλες τις εκκρεμείς διοργανώσεις και όχι μονάχα για την Basket League.

Tην εποχή της κρίσης λέγαμε ότι ελόγου της δημιουργεί ευκαιρίες. Η πανδημία αποτελεί μια πολύ χειρότερη – και μάλιστα παγκοσμιοποιημένη – κατάσταση, που κι αυτή όμως, στην έξοδο από το σκοτεινό τούνελ στο οποίο πορεύεται η ανθρωπότητα, μπορεί να μας κάνει να δούμε τα αθλητικά πράγματα με άλλη ματιά.

Να μπορέσουμε δηλαδή μέσα από τα ζόρια και την αναπόδραστη ύφεση να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες και να πετύχουμε την κάθαρση και την εξυγίανση…

Είτε τώρα, είτε μετά, να λογαριαστούμε όπως πρέπει!