Ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα!

«Οπου φτωχός κι η μοίρα του» λέει μια παροιμία το νόημα της οποίας δυστυχώς έχει μεγάλη εφαρμογή στο ελληνικό μπάσκετ και επιβεβαιώνεται κάθε μέρα…

Μέσα σε λίγες εβδομάδες μάλιστα – και αν δεν έχω χάσει τεύχη – επιβεβαιώθηκε επτά φορές με τις διαδοχικές αποχωρήσεις του Γιώργου Μπόγρη (Προμηθέας – Τενερίφη), του Λουκά Μαυροκεφαλίδη (Ιωνικός Νικαίας – Προμηθέας), του Γιούτζιν Λόρενς (Ιωνικός – Βόννη), του Στιβ Μπαρτ (Ιωνικός), του Χάουαρντ Σαντ Ρος (ΑΕΚ – ΤΣΣΚΑ Μόσχας), του Τερέλ Παρκς (Λάρισα – Νίζνι Νόβγκοροντ), του προπονητή Γιάννη Καστρίτη (Ηρακλής – Χάποελ Τελ Αβίβ) και η καταμέτρηση συνεχίζεται!

Προφανώς δεν είναι ίδιες όλες οι περιπτώσεις, αλλά μοιάζουν και αποδεικνύουν κιόλας ότι το ελληνικό μπάσκετ στην παρούσα φάση περισσότερο από εισαγωγές, επιδίδεται σε εξαγωγές!

Αυτό είναι κακό για το status των ομάδων και την ανταγωνιστικότητα του πρωταθλήματος, αλλά παράλληλα κολακεύει κομματάκι το ελληνικό μπάσκετ, υπό την έννοια ότι εξακολουθεί να αναδεικνύει (ή να εξελίσσει) παίκτες και προπονητές που κάνουν κλικ στις ξένες ομάδες και έχουν την ευκαιρία να αναβαθμίσουν τις καριέρες τους…

Μπορούν δηλαδή να φύγουν από τα μέρη μας για να βρουν καλύτερες εργασιακές συνθήκες, να εισπράξουν περισσότερα χρήματα και να κάνουν βήματα παραπάνω…

Στον αντίποδα – και για να μην τα βάφουμε όλα μαύρα – υπάρχουν και οι επιστροφές των εμιγκρέδων, όπως συνέβη στις περιπτώσεις του Βαγγέλη Μάντζαρη και του Νίκου Ζήση.

Μεσούσης της δεκαετίας του ’90 η τότε ΕΣΑΚ λάνσαρε το μότο «Το καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης», αλλά εκείνοι οι χρόνοι παρήλθον ανεπιστρεπτί και σχεδόν όλες οι ομάδες – για να επιζήσουν – είναι αναγκασμένες να κάνουν το σκ…ό τους παξιμάδι!

Οι αλλαγές δεν είναι φυσιολογικές, διότι δεν εξυπηρετούν αγωνιστικές, αλλά ως επί το πλείστον οικονομικές ανάγκες. Τούτου δοθέντος φθίνει η ποιότητα του πρωταθλήματος, χώρια που σε πολλές περιπτώσεις αλλοιώνεται κιόλας με ό,τι αυτό συνεπάγεται στην ούτως η άλλως αμφισβητούμενη ηθική του…

Τις καταλαμβάνει κιόλας τις περισσότερες ομάδες η πρεμούρα, κυριεύονται και από πανικό, με αποτέλεσμα πέρα από τις αλλαγές των ξένων παικτών, οκτώ από αυτές να έχουν αλλάξει ήδη προπονητές, μάλιστα κάποιες το διέπραξαν δυο και τρεις φορές.

Καλή καρδιά!