Για να ξαναπάς μπροστά, πρέπει να πας πίσω!

Εχει καλή ομάδα, το δίχως άλλο, το Περιστέρι που έπειτα από επτά απανωτές νίκες, γνώρισε την πρώτη ήττα του… Παρεμπιπτόντως ένα ίδιο σερί είχε τρέξει και πέρυσι, επί ένα δίμηνο στο ελληνικό πρωτάθλημα, προτού ηττηθεί στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό. Πόσο καλή ομάδα είναι το Περιστέρι; Πολλώ λογιώ! Είναι τόσο καλή ώστε να αντέχει και εν τέλει να χάνει στις μικρές λεπτομέρειες (από ένα σουτ του Χουέρτας και ένα βιαστικό φάουλ του Αγραβάνη) εκτός έδρας από μια ισπανική ομάδα, τη νικήτρια του Champions League του 2017 και περσινή φιναλίστ Τενερίφη… Είναι τόσο καλή, ώστε να παρουσιάζεται ανταγωνιστική και αξιόπιστη χωρίς να διαθέτει ευρωπαϊκή εμπειρία, καθότι είχε να βγει από το καβούκι της από το 2004…

Και είναι τόσο καλή, ώστε να ανατρέπει τις διψήφιες διαφορές και να φτάνει μια ανάσα από τη νίκη, μολονότι πήγε στα Κανάρια Νησιά χωρίς τρεις βασικούς παίκτες της!

Ελειπαν, λέει, ο Βασιλόπουλος, ο Σαλούστρος και ο Μόρισον… Ε και; Οι Περιστεριώτες ανασηκώθηκαν, στάθηκαν όρθιοι, πάλεψαν ως την ύστατη στιγμή και όταν ακούσθηκε η κόρνα της λήξης, αισθάνθηκαν στο στόμα τους την πικρή γεύση που προκαλεί μια ήττα στο τσακ…

Υπάρχει βεβαίως άλλος ένας λόγος για τον οποίο το Περιστέρι είναι καλή ομάδα, πέραν της αξίας των παικτών, της παράδοσης και της διοικητικής τεχνογνωσίας…

Αυτός ο λόγος έχει ονοματεπώνυμο: λέγεται Ηλίας Ζούρος! Δεν ξέρω εάν ο λεγάμενος είναι ο καλύτερος έλληνας προπονητής ή σε ποια θέση αυτής της λίστας διαβαθμίζεται. Ξέρω όμως ότι είναι ο πιο αδικημένος απ’ όλους! Το ξέρει και ο ίδιος και ίσως αυτό του προκαλεί ένα (αδικαιολόγητο) για την κλάση, την κατάρτιση και τη διαδρομή του, άγχος, που ώρες ώρες του βγαίνει σε ανασφάλεια!

Ο Ζούρος επέστρεψε στο καθημερινό ελληνικό μπασκετικό γίγνεσθαι έπειτα από εννέα χρόνια και επειδή είναι όντως πολύ καλός προπονητής φροντίζει από την πρώτη στιγμή να αφήνει από νωρίς το αποτύπωμά του. Οπως λέει και ο ίδιος, σε ώρες φιλοσοφικής ενδοσκόπησης, «για να ξαναπάς μπροστά, πρέπει να πας πίσω»!