Οι εικόνες που διαδραματίστηκαν στην προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση Παπαγγελόπουλου και κυρίως οι φράσεις που εκστομίστηκαν αποτελούν ευθεία προσβολή του κοινοβουλευτικού συστήματος
Υπάρχουν όρια στην πολιτική αντιπαράθεση; Υπάρχουν πολιτικές και θεσμικές «κόκκινες γραμμές» που δεν πρέπει να υπερβαίνονται στον κοινοβουλευτικό διάλογο;
Ή μήπως όλα αυτά ανάγονται σε «προβλήματα συμπεριφοράς», όπως τα οριοθέτησε ο «αψύς Σφακιανός» Παύλος Πολάκης μιλώντας για τον Αδωνι Γεωργιάδη, δηλαδή στην υποκειμενική προσέγγιση, την ψυχοσύνθεση και την πολιτική κουλτούρα ενός εκάστου;
Το πρόβλημα τέθηκε πολλές φορές τα τελευταία δέκα δραματικά χρόνια της κρίσης, όπου ο πολιτικός διάλογος και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες δοκιμάστηκαν και επλήγησαν βάναυσα.
Ηταν κάτι που είχε να φανεί σε τέτοιο γενικευμένο βαθμό από τη δεκαετία του ’80 όταν κυριαρχούσε στην πολιτική ζωή ο «αυριανισμός» και πολιτικές φιγούρες όπως ο ασυγκράτητος Ευάγγελος Γιαννόπουλος, υπουργός των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου που έμεινε στην ιστορία για την αθυροστομία του και το εκρηκτικό του ταμπεραμέντο.