Αϊζενστάιν και Μπρους Λι

Το περασμένο Σάββατο, λίγοι επαναστάτες του ΚΚΕ θεώρησαν ιδανική ευκαιρία την άφιξη στην Αθήνα του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μάικ Πομπέο, για να διαδηλώσουν κατά της Αμερικής. Γούστο τους και καπέλο τους, αυτό είναι η δημοκρατία. Οντως, ο καθένας έχει δικαίωμα να μπορεί να διαδηλώσει για οτιδήποτε. Αρκεί όποιοι διαδηλώνουν να σέβονται εκείνους που δεν διαδηλώνουν – και πριν απ’ όλα, να σέβονται τον νόμο, αν υποθέσουμε πως δεν αμφισβητούν ότι ζούμε σε κράτος δικαίου.

Οι διαδηλωτές του Σαββάτου, όμως, αισθάνονταν, μάλλον, σημαντικότεροι από τους άλλους. Γι’ αυτό, αν και αριθμητικώς ελάχιστοι, κατάφεραν να κάνουν τη ζωή στο κέντρο της πόλης απροσδόκητη για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της – κλείνοντας δρόμους και εμποδίζοντας την κυκλοφορία.

Τόσο δυσανάλογη φασαρία; Στις κανονικές πόλεις σε κανονικές χώρες, μια τέτοια διαδήλωση θα γινόταν στο πεζοδρόμιο. Αλλά στην Ελλάδα καμία διαδήλωση δεν πραγματώνεται αν δεν συνοδευτεί από ταλαιπωρία των υπολοίπων. Αν μάλιστα έχει προοδευτικό πρόσημο, χρειάζεται και λίγη βία. Συμβολική, όπως την καταλαβαίνουν στο ΚΚΕ, προκειμένου να ρίξουν χρώματα στο άγαλμα του Τρούμαν.

Αλλά και πραγματική βία, όταν επεμβαίνει η αστυνομία, με την οποία κάθε αριστερός διαδηλωτής που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να συγκρούεται. Εν προκειμένω, μάλιστα, ένας σύντροφος πολύ οργισμένος θεώρησε καλό να αποδείξει ότι όταν ήταν μικρός εκτός από Αϊζενστάιν έβλεπε στο σινεμά και Μπρους Λι – και, όπως έδειξαν οι φωτογραφίες, επιτέθηκε σε έναν αστυνομικό με μια μεγαλοπρεπή κίνηση καράτε, που θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρότατο τραυματισμό στον «μπάτσο – γουρούνι – δολοφόνο».

Λένε ότι τα στελέχη του ΚΚΕ δεν συνηθίζουν να χρησιμοποιούν βία στα συλλαλητήρια, ότι το μιλιταριστικό πνεύμα των διαδηλώσεών του, οι στρατιωτικοί σχηματισμοί ή οι σημαίες – στειλιάρια που συχνά κραδαίνουν οι σύντροφοι προορίζονται για τους προβοκάτορες. Τελευταία, όμως, φαίνεται ότι σιωπηρά ακόμα και αυτό το δόγμα έχει αλλάξει. Οι σύντροφοι μοιάζουν να κατεβαίνουν συστηματικά για καβγά.

Ζήλεψαν που κάποιοι οι οποίοι προκαλούσαν για «βία στη βία της εξουσίας» βρέθηκαν τα περασμένα χρόνια με υψηλές γνωριμίες στον κρατικό μηχανισμό και θέλησαν να τους μοιάσουν; Θεωρούν ότι η βία θα περιορίσει τη φυλλορροή σε μέλη και οπαδούς, που καθρεφτίζεται τελευταία στα εκλογικά αποτελέσματα;

Αν τουλάχιστον κάποιο στέλεχος του κόμματος ζητούσε συγγνώμη – δηλώνοντας ρητώς ότι το ΚΚΕ σέβεται τους πολίτες με διαφορετική άποψη απ’ τη δική του κι ότι αποστρέφεται τη βία… Ζητάω πολλά;