Η βαρύτητα της ψήφου χαμηλών προσδοκιών

Επειτα και από την αγγαρεία της παρουσίασης του δήθεν προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ στο Μέγαρο Μουσικής την Δευτέρα το βράδυ, η αίσθηση ενισχύεται.

Το κόμμα που κυβέρνησε τα τελευταία τεσσεράμισι χρόνια την χώρα και το οποίο φιλοδοξεί να καταστεί ένας πόλος, όπως λέγεται, του πολιτικού συστήματος, πορεύεται προς τις εκλογές χωρίς προοπτική και χωρίς ουσιαστικές φιλοδοξίες.

Παρά τα όσα θέλουν ή είναι υποχρεωμένοι να λένε, το ενδεχόμενο νίκης το έχουν ξεγράψει. Θεωρούν απλώς ότι με κεκτημένη ταχύτητα θα πάρουν ένα ποσοστό το οποίο θα τους επιτρέψει να υποδυθούν μία πολιτική δύναμη προοπτικής για το μέλλον.

Κρίνοντας από τις προεκλογικές εξαγγελίες τους, δεν μπορεί κάποιος παρά να είναι επιφυλακτικός. Τα όσα λένε και περιγράφουν, σε τίποτε δεν διαφέρουν από τα προηγούμενα προγράμματα, είτε «Θεσσαλονίκης», είτε οτιδήποτε άλλο. Πρόκειται για αερολογίες και ευχολόγια, ανάλογα με τα όσα περιέγραφαν στο παρελθόν και τα οποία ουδέποτε υλοποίησαν. Γιατί να το κάνουν τώρα και κυρίως πώς θα κάνουν τώρα αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια;

Πέραν αυτού δε, με τις παροχές και τις προεκλογικές τους ακροβασίες, έχουν ναρκοθετήσει το πεδίο για τους επόμενους, χωρίς να υπολογίζουν τίποτε.

Εν ολίγοις, αποδεικνύεται ότι ΣΥΡΙΖΑ χωρίς μνημόνιο δεν μπορεί να λειτουργήσει και μένει να αποδεχθεί αν αυτός ο πολιτικός σχηματισμός μπορεί να καταστεί πόλος σε ένα πολιτικό σύστημα απλώς και μόνο επειδή έτσι έχει αποφασίσει μόνος του.

Είναι πλέον σαφές ότι κανείς δεν ακούει και κανείς δεν πιστεύει τα όσα εξαγγέλλει ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλωστε κατά το πλείστον πρόκειται και για αγχωτικά αναμασήματα και διασκευές των περισσότερων προτάσεων του Μητσοτάκη.

Υπό αυτήν την έννοια, προσδοκία δεν είναι πια σε θέση να καλλιεργήσει ο Τσίπρας. Η όποια τέτοια, έστω και ισχνή και συγκρατημένη, έχει ήδη στραφεί στον Μητσοτάκη.

Σε αυτές τις εκλογές, φαίνεται δε ότι και κάτι ακόμη έχει αλλάξει. Αντίθετα με τα όσα ισχυρίζονται ο Πρωθυπουργός και οι φίλοι του, ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά τι ψηφίζει και γιατί.

Θέλουν να τελειώνουν με μία κυβέρνηση που για κάτι περισσότερο από τέσσερα χρόνια ταλαιπώρησε την χώρα και εξάντλησε τους πολίτες της.

Θέλουν να έλθει κάποιος επόμενος, να επέλθει κάποια ηρεμία, να πάψουν να ζουν σε ένα περιβάλλον καθημερινής έντασης και εξαλλότητας. Θέλουν να δοκιμάσουν τον  επόμενο, να δουν αν μπορεί να κάνει την δουλειά. Αν την κάνει, θα έχει καλώς και θα κριθεί αναλόγως. Αν όχι, θα υπάρξουν άλλοι. Ή, στην κακή περίπτωση, η χώρα θα πάρει την κατηφόρα χωρίς δυνατότητα επιστροφής.

Ψήφος συνειδητή, με χαμηλές προσδοκίες: Ίσως ο συνδυασμός να είναι μία από τις ενθαρρυντικές ενδείξεις για κάτι καλύτερο προσεχώς.