Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε την αίσθηση του χρόνου; H Νεφέλη Γιώτη καταπιάνεται με αυτό το παράλογο, μη αφομοιώσιμο, μυστηριώδες ζήτημα μέσα από τη νέα παράσταση που χορογραφεί με τίτλο «Τούνδρα» που παρουσιάζεται στο Haus N Athen στις 29 & 30 Μαρτίου και 5 & 6 Απριλίου.

Ατενίζοντας το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σαν είδη χρόνου διερωτάται αν πρόκειται περί σημειακών συμβάντων ή γραμμικών συναρτήσεων. Μήπως η ίδια η έννοια συντελείται από ανοίκειες συναντήσεις ακινητοποιημένων σημείων που ταξιδεύουν μέσα στο χρόνο;

Η χορογραφία τοποθετείται σαν μια φυσική άσκηση ενός θεωρητικού προβλήματος που πιθανώς δεν επιδέχεται λύση. Χρησιμοποιώντας οικείες στιγμές του παρελθόντος, τις θέτει σε μια διαδικασία αναθύμησης, επεξεργασίας και επανάληψης και έρχεται αντιμέτωπη με την αίσθηση του ανοίκειου. Στιγμές που όφειλαν να μείνουν κρυμμένες δημιουργούν ροές παρόντος από υλικά του παρελθόντος και εικασίες μέλλοντος.

Η Νεφέλη Γιώτη χρησιμοποιώντας ως εργαλείο τη φωτογραφία, συλλέγει στιγμές από ακίνητο χρόνο. Έτσι αποπειράται να αντιμετωπίσει το ζήτημα του χρόνου ως θραύσματα στιγμών μέσα σε ένα αδιαίρετο συνεχές. Θέτοντας την κίνηση στο μικροσκόπιο αναζητά την αναδόμηση των χρονικών θραυσμάτων με στόχο την ψηλάφηση της γραμμικότητας, της κυκλικότητας, της συνέχειας και της ασυνέχειας του χρόνου και του χώρου στον οποίο κινούμαστε. Μέσα στις αχανείς πεδιάδες της τούνδρας επιχειρεί τελικά μια συνάντηση με τις κορυφές της τάιγκα.

Σημείωμα χορογράφου:

«Το αναπάντητο, φαινομενικά απλό, ερώτημα «τι είναι ο χρόνος;» και η προέκταση αυτού σε ένα επόμενο ερώτημα «πως τον αντιλαμβανόμαστε;» φαίνεται να ξεδιπλώνουν πολλαπλά πεδία και επίπεδα θεωρητικής και πρακτικής προσέγγισης. Σε αυτά βυθιστήκαμε κατά τη διάρκεια της έρευνας και των προβών για την παράσταση «Τούνδρα». Διαβάσαμε το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον ως όψεις της ατομικής και κοινωνικής αντίληψης και αίσθησης περί χρόνου· τη μνήμη ως ένα τοπίο από ακίνητα σημεία -ίσως εικόνες, ίσως αισθήσεις· την ιστορία ως μια πιθανότητα συνένωσης των σημείων αυτών. Αναρωτηθήκαμε πώς φτιάχνονται τα προσωπικά ή τα πολιτικο-κοινωνικά αφηγήματα και ποιος τοποθετεί τα σημεία και ορίζει τις γραμμικές συναρτήσεις που προκύπτουν από την ένωση αυτών.

Οι φωτογραφίες μετατράπηκαν σε μέσο για να προσεγγίσουμε αυτά τα ερωτήματα. Σύμφωνα με την Susan Sontag1″… το απρόβλεπτο των φωτογραφιών επιβεβαιώνει ότι τα πάντα είναι εφήμερα, η αυθαιρεσία της φωτογραφικής μαρτυρίας υποδεικνύει πως η πραγματικότητα είναι στην πραγματικότητα αταξινόμητη…». Η ίδια στη συνέχεια εξηγεί τον τρόπο που η εικόνα και η φωτογραφία έχουν χρησιμοποιηθεί και λειτουργήσει στο δυτικό πολιτισμό τον 200 αιώνα σαν εργαλεία αποδοχής και διαμόρφωσης του κόσμου.

τουνδρα teaser vol.1 from Nefeli Gioti on Vimeo.

Αντιμετωπίζοντας τις ασήμαντες για την πλειοψηφία, ίσως και για εμάς αρχικά, φωτογραφίες σαν σημεία στο χώρο και στο χρόνο αναρωτηθήκαμε πάνω στην ασημαντότητα του σημαντικού και την σημαντικότητα του ασήμαντου. Διερευνήσαμε τη δυνατότητα άντλησης πληροφοριών, όπως της αποτύπωση της στιγμής, του χώρου που προτείνουν, της πόζας και της φόρμας του σώματος. Κυμανθήκαμε μεταξύ αποτύπωσης και κατασκευής μιας πραγματικότητας.

Καθώς οι φωτογραφίες αποτελούν στιγμιότυπα, φέτες χρόνου και όχι μια ροή αυτού, η χρήση τους στο επίπεδο σύνθεσης στο χώρο και στο χρόνο υποστήριξε τη διερεύνηση της γραμμικότητα, της κυκλικότητα, τη συνέχεια και την ασυνέχεια του χρόνου και του χώρου στον οποίο κινούμαστε. Περαιτέρω η σύνθεση αυτών των στιγμών σε διαφορετικές παραλλαγές στο χώρο κα το χρόνο μας προκάλεσαν να διερωτηθούμε πάνω στη δική μας αντίληψη περί χρόνου και τις προσλαμβάνουσες αυτών των εννοιών.

Οι φωτογραφικές εικόνες αποτελούν μια ακινησία στον χώρο και στο χρόνο προσφέροντας μια ελευθερία ανάγνωσης. Σύμφωνα με τον Vilém Flusser2 «… οι εικόνες είναι σημαίνουσες επιφάνειες. Τις περισσότερες φορές συμβολίζουν κάτι «εκεί έξω», και ο σκοπός τους είναι να μας επιτρέπουν να το φανταστούμε αφαιρώντας το, περιορίζοντας το στις τέσσερις διαστάσεις του χώρου-χρόνου στις δύο διαστάσεις ενός επιπέδου. Η ικανότητα αυτή να αφαιρούμε επίπεδα από το χώρο-χρόνο «εκεί έξω» και να προβάλλουμε αυτήν την αφαίρεση πάλι «εκεί έξω» μπορεί να ονομαστεί φαντασία και αποτελεί προϋπόθεση της παραγωγής και της ερμηνείας εικόνων.»»

Συντελεστές:

Σύλληψη, χορογραφία: Νεφέλη Γιώτη

Μουσική Σύνθεση: Panos Svobotnik

Ερμηνεία: Ναταλία Μπάκα, Μαρία Πασχαλίδου

Σύμβουλος Δραματουργίας: Ράνια Καπετανάκη

Σκηνογραφία: Μυρτώ Λάμπρου

Σχεδιασμός Φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου

Γραφιστική Επιμέλεια: Marina Dimo

Φωτογραφία: Θένια Ιγνατιάδου

Οργάνωση Παραγωγής: Anasa Cultural Center

Πληροφορίες παραστάσεων:

Παρασκευή & Σάββατο 29,30/3/2019

Παρασκευή & Σάββατο 5,6/4/2019

Ώρα: 21.00

Διάρκεια: 45′-50′

Τιμή εισιτηρίων: 8€ & 5€ μειωμένο

Τηλέφωνο κρατήσεων: 2177283836, 6981017731

Haus N Athen

Καΐρη 6, Αθήνα