Δεν υπάρχουν συστήματα, σου λέω…

Δεν ξέρω εάν πρόκειται για προφάσεις εν αμαρτίαις, αλλά ομολογώ πως έπεσα από τα σύννεφα διαβάζοντας τις προάλλες κάποιες δηλώσεις του Λιουκ Γουόλτον…

Τον προπονητή των Λέικερς εννοώ, ο οποίος εάν δεν ξεφτίλισε ολοσχερώς, τουλάχιστον υποβάθμισε πολύ την ίδια του τη δουλειά και το σινάφι του…

Βεβαίως έτερον το ΝΒΑ και εκάτερον το μπάσκετ το οποίο παίζεται στον υπόλοιπο κόσμο, αλλά το να βγαίνει φόρα παρτίδα ένας προπονητής (και μάλιστα μιας ιστορικής, ένδοξης και λαοφιλούς ομάδας) και να δηλώνει ότι «τα συστήματα δεν έχουν μεγάλη σημασία», ε, δεν είναι και η πιο φυσιολογική προσέγγιση που μπορεί να διατυπωθεί…

Ιδού τι είπεν και ελάλησεν αυτολεξεί ο 39χρονος προπονητής των Λιμνανθρώπων: «Κάποιος με ρώτησε εάν έχουμε αρκετά συστήματα, αλλά το μπάσκετ δεν είναι τόσο τα plays που μπορεί να σχεδιάζει ένας προπονητής, όσο το να παίζεις σωστά. Εάν έχεις συστήματα, τότε διευκολύνεται το scouting των αντιπάλων. Εάν δεν έχεις συστήματα, αλλά βάζεις τους παίκτες σε συγκεκριμένες θέσεις, αναλόγως των δεξιοτήτων τους και ξέρουν πώς να ενεργήσουν, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να σε αντιμετωπίσουν στην άμυνα».

Τι μας τσαμπουνάς ρε γίγαντα!

Ο γιος του Μπιλ Γουόλτον εξέφρασε μια άποψη που κατά την άποψή μου δεν ισχύει ούτε στο ΝΒΑ, το οποίο ως επί το πλείστον είναι το άθλημα των παικτών και του one on one σε αντίθεση με το μπάσκετ το οποίο παίζεται στον υπόλοιπο κόσμο και καθοδηγείται σε μεγάλο βαθμό από τους προπονητές.

Αλλά ακόμη και σε αυτό το περιβάλλον που εδράζεται περισσότερο στις ατομικές ικανότητες των παικτών και λιγότερο στις οδηγίες των προπονητών, τα συστήματα(πρέπει να) έχουν τον ρόλο και τη σημασία τους.

Δεν λέω να έχει ο κάθε προπονητής καμιά εκατοστή από δαύτα (όπως έγινε τόσος ντόρος με τον Τσάβι Πασκουάλ), αλλά, διάβολε, η λογική του Γουόλτον είναι πολύ απλουστευμένη και απλοϊκή για να θεωρηθεί κιόλας σοβαρή…