Η Θεσσαλονίκη ρυθμιστής της κάλπης

Ένας άγγλος πρωθυπουργός, ο Μπέντζαμιν Ντισραέλι, έλεγε πως «το Λονδίνο δεν είναι μια πόλη. Είναι ένα έθνος». Τηρουμένων πάντα των αναλογιών, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως στην παρούσα πολιτική συγκυρία και η Θεσσαλονίκη δεν είναι απλά μια πόλη, είναι ένα έθνος. Γιατί; Εξαιτίας της συμφωνίας των Πρεσπών η εκλογική προσοχή, τόσο του κυβερνώντος κόμματος όσο και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι στραμμένη πάνω της. Τα δυο επιτελεία μοιάζουν να της αποδίδουν ρόλο ρυθμιστή του αποτελέσματος της κάλπης. Σε συμβολικό, τουλάχιστον επίπεδο.

Την παραπάνω εκτίμηση στηρίζει η συχνότητα με την οποία περνούν τα Τέμπη τα πιο δυνατά όπλα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, οι αρχηγοί τους. Ο Αλέξης Τσίπρας, ας πούμε, βρέθηκε εκεί δυο φορές σε διάστημα μικρότερο των δυο εβδομάδων. Την πρώτη, στις 14 Δεκεμβρίου του 2018, για να μιλήσει σε προεκλογικού τύπου συγκέντρωση του κόμματός του στο Παλέ ντε Σπορ. Τη δεύτερη, στις 29 Δεκεμβρίου του 2014, για να εγκαινιάσει έναν σταθμό του μετρό που μέχρι και τα εκδοτήριά του ήταν φόντο – μουσαμάδες, δηλαδή, για να γράφουν στις κάμερες ως εγκαταστάσεις. Στη μια περίπτωση ένιωσε την ανάγκη να διαλαλήσει από το πόντιουμ ότι «η Αριστερά δεν πουλάει τη Μακεδονία». Στην άλλη, να εμφανιστεί όχι μόνο σαν ένας πρωθυπουργός των έργων, αλλά και ως εκείνος που παραδίδει στους ψηφοφόρους της συμπρωτεύουσας όσα οι άλλοι απλά τους υπόσχονταν.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, πάλι, είχε προγραμματίσει να ταξιδέψει αυθημερόν για Θεσσαλονίκη τα Θεοφάνια, προκειμένου να παραστεί στη θεία λειτουργία και τον αγιασμό των υδάτων εκεί. Και να συμμετέχει σε μια σύσκεψη της τοπικής Διοικούσας Επιτροπής του κόμματός του με διευρυμένη σύνθεση. Μια σύσκεψη, που θα συνομιλούσε με γαλάζιους νυν και πρώην βουλευτές, αλλά και τοπικά στελέχη όλων των βαθμίδων. Ο καιρός δεν το επέτρεψε. Ετσι, τελευταία στιγμή άλλαξαν τα νεοδημοκρατικά σχέδια και πήγε στη Ραφήνα. Η αλλαγή δεν αναιρεί όμως τη σημαίνουσα θέση της πόλης στους προεκλογικούς σχεδιασμούς του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Εκείνος, άλλωστε, έχει ήδη περιοδεύσει πολλές φορές στους θεσσαλονικιώτικους δρόμους.

Η αυτοδυναμία. Δεν είναι μυστικό πως στην Πειραιώς λογίζουν ως κρίσιμο παράγοντα για την αυτοδυναμία της ΝΔ τις επιδόσεις της στο πατροπαράδοτο προπύργιό της, τη Θεσσαλονίκη. Καθώς και στη Βόρειο Ελλάδα, μια περιοχή που επίσης είθισται να βάφεται μπλε τα βράδια των εκλογών. Η μητρόπολη του Βορρά, λοιπόν, για εκείνους δεν έχει μόνο συμβολική σημασία. Οσοι αρέσκονται στις ιστορικές αναδρομές θυμίζουν πως μετά την αρχικά αμήχανη στάση της ΝΔ στο Μακεδονικό και την κόντρα με τον μεγαλομέτοχο του ΠΑΟΚ, το κόμμα είχε παρουσιάσει δημοσκοπική κάμψη στη Βόρειο Ελλάδα. «Πλέον αυτό το πρόβλημα έχει λυθεί», λένε γαλάζιες πηγές. Ορισμένοι από τους αναλυτές, βέβαια, σημειώνουν ότι ο κίνδυνος των δεξιότερων της Δεξιάς κομμάτων για τα βορειοελλαδίτικα ποσοστά της ΝΔ δεν έχει εξαλειφθεί, παρότι πια η Πειραιώς τάσσεται εμφατικότατα κατά της συμφωνίας των Πρεσπών.

Στελέχη του κόμματος με γνώση της μακεδονικής ανθρωπογεωγραφίας επιμένουν ότι παρατηρούν και «μια αλλαγή στη νοοτροπία των ψηφοφόρων». Μιλούν για μια δυναμική και εξωστρεφή εκλογική δεξαμενή – που υπήρχε ανέκαθεν στον Βορρά, «απλά δεν έκανε τόσο θόρυβο όσο εκείνη του φραπέ» – στην οποία πιστεύουν ότι μπορούν να απευθυνθούν, μιας και οι εν λόγω ψηφοφόροι δίνουν έμφαση στην οικονομία, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τις εξαγωγικές δυνατότητες της περιοχής. Σε όσα, δηλαδή, ευαγγελίζεται ότι ιεραρχεί ως προτεραιότητες η μητσοτακική ηγεσία της Κεντροδεξιάς.

Δημοσκοπική βουτιά. Από την άλλη, σύμφωνα με δημοσκόπους τα συριζαϊκά ποσοστά στις μετρήσεις κοινής γνώμης εκεί βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση εξαιτίας όσων υπογράφθηκαν με τα Σκόπια. Παρά τη ρητορική ντοπαρίσματος του μακεδονικού φρονήματος που υιοθετεί ο Πρωθυπουργός. Στην πρώτη, φέρ’ ειπείν δημοσκόπηση που είχε δημοσιοποιηθεί τη μέρα που υπογραφόταν η συμφωνία στους Ψαράδες, η ΝΔ έπιανε 27% στη Βόρειο Ελλάδα και ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις 9,1%. Εχουν περάσει έξι μήνες από τότε, ωστόσο ελάχιστοι, ασχέτως κομματικής προτίμησης, αμφιβάλλουν ότι στα βόρεια το αποτέλεσμα των εκλογών – όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν – θα επηρεαστεί από τις Πρέσπες.

Βέβαια, οι μυημένοι στα δημοσκοπικά επισημαίνουν ότι στην πλειονότητα των μακεδονικών περιφερειών που βάφτηκαν ροζ στις εκλογές του 2015 η Κουμουνδούρου δεν απέκτησε ποτέ πραγματικά δύναμη. Για να το πούμε αλλιώς, αυτοί οι νομοί ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν έγιναν ΣΥΡΙΖΑ. Με εξαίρεση τις Α’ Θεσσαλονίκης και Ημαθίας, σε όλες τις άλλες περιφέρειες – δηλαδή σε Πέλλα, Β’ Θεσσαλονίκης, Κοζάνη, Φλώρινα, Γρεβενά και Καβάλα – οι διαφορές του πρώτου ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη ΝΔ ήταν μικρές. Οπως δε αναφέρει γαλάζιο στέλεχος «το 2015 οι επιδόσεις μας ήταν γενικώς πολύ κακές στη Βόρειο Ελλάδα». Οντως. Είχαν κερδίσει μόνο Πιερία, Καστοριά, Σέρρες, Κιλκίς, Δράμα και Χαλκιδική. Επομένως, δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος πως σήμερα η Αριστερά δεν χάνει και πολλά, επειδή ποτέ δεν είχε και πολλά στη Μακεδονία.

Οι αναλυτές και τα επιτελεία των εκπροσώπων του νέου δικομματισμού, πάντως, συμφωνούν σε κάτι: Το Μακεδονικό και η Θεσσαλονίκη δύσκολα θα κρίνουν την αναμέτρηση πανελλαδικά. Σε αυτή βαραίνουν περισσότερο η Αττική και ο Πειραιάς.