Τι σημαίνει η καταδίκη της Ελλάδας για την εφαρμογή της Σαρία

Την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για καταδίκη της Ελλάδας λόγω διακρίσεων σε βάρος των μουσουλμάνων της Θράκης αναλύει ο ποινικολόγος, Βασίλης Χειρδάρης.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει στο in.gr ο κ. Χειρδάρης:

«Η σημερινή απόφαση του Τμήματος Ευρείας Σύνθεσης του Στρασβούργου είναι σημαντική από κάθε άποψη. Θέτει ένα σοβαρό θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις σχέσεις της μουσουλμανικής κοινότητας της Θράκης.

Πρώτον, υποχρεώνει την ελληνική πολιτεία να τυποποιήσει τις σχέσεις της με τους μουσουλμάνους βάζοντας για τις οικογενειακές και κληρονομικές υποθέσεις και σχέσεις το ελληνικό δίκαιο, που είναι απεξαρτημένο από θρησκευτικά στοιχεία, ως υποχρεωτικό δικαίωμα επιλογής για τους Έλληνες υπηκόους που έχουν μουσουλμανικό θρήσκευμα. Ήδη, το υλοποίησε αυτό η ελληνική πολιτεία νομοθετικά από τον Ιανουάριο του 2018.

Το σημαντικό είναι ότι το ΕΔΔΑ δεν υιοθετεί την μοναδικότητα του θεοκρατικού δικαίου για θρησκευτικές μειονότητες ως υποχρέωση οιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους και επιπλήττει την χώρα μας ως μοναδική που είχε αυτό το νομικό «μοντέλο».

Δεύτερον, υποχρεώνει τη χώρα μας να μην κάνει διακρίσεις υπέρ ή κατά οιασδήποτε θρησκευτικής μειονότητας δεδομένου ότι κατά το ΕΔΔΑ η αρχή της ίσης μεταχείρισης στους πολίτες μιας χώρας ταυτοποιείται με διεθνή πρότυπα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και με το κράτος δικαίου.

Ουσιαστικά με την απόφαση βοηθάται και η ελληνική πολιτεία να επιφέρει πλήρη ισότητα σε όλους τους έλληνες πολίτες ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, χωρίς να νοιώθει την υποχρεωτικότητα επιλογών  που προέρχονται όχι από τη βούληση της πολιτείας αλλά από θρησκευτικές εμμονές γειτονικών κρατών.

Τρίτο και σημαντικότερο συμπέρασμα από την απόφαση αυτή από πλευράς διαχρονικότητας είναι η έστω έμμεση αναφορά ότι η ερμηνεία  τη Συνθήκη της Λωζάνης και οποιεσδήποτε άλλες διακρατικές συνθήκες πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα διεθνή και ευρωπαϊκά κείμενα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είναι μια ενδιαφέρουσα διάσταση αυτή έστω κι αν προκύπτει με μη άμεσο τρόπο από την απόφαση του ΕΔΔΑ.

Συμπερασματικά η απόφαση τοποθετεί με το κύρος της Ολομέλειας του ΕΔΔΑ  τα ανθρώπινα δικαιώματα ως λύση και ερμηνευτικό εργαλείο για όλα τα εσωτερικά και διεθνή θέματα. Μια εξέλιξη που δείχνει την υποχρέωση της πολιτείας να διαθέτει ένα κράτος δικαίου  που θα υποστηρίζει όλα ανεξαιρέτως τα ατομικά δικαιώματα και θα τα εφαρμόζει σε όλους χωρίς διακρίσεις».