Utah Jazz Season Preview

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί κανείς το καλοκαίρι δεν ασχολείται με τους Utah Jazz; Υπάρχει κάποιος κανόνας που να το απαγορεύει; Ή μήπως έτσι ορίζει μία  – άγνωστη σε εμάς – αρχαία μπασκετική παράδοση που τηρείται ευλαβικά από τους Αμερικανούς κάθε μα κάθε χρόνο; Είναι γεγονός πως οι Jazz αποτελούν έναν από τους πιο αντιεμπορικούς συλλόγους στον μαγικό κόσμο του ΝΒΑ.

Οι αθλητές τους προσπαθούν να κρατάνε διαρκώς (πιο) χαμηλό προφίλ, αποφεύγοντας τις βαρύγδουπες δηλώσεις. Το κλίμα στα αποδυτήρια διατηρείται συνήθως υγιές. Ο οργανισμός δηλαδή συνολικά, φροντίζει ώστε να μην δημιουργούνται αφορμές για συζήτηση, οι οποίες θα μπορούσαν δυνητικά να δώσουν τροφή στα σαρκοφάγα media. Όλα κυλάνε ήρεμα στην πόλη των Μορμόνων.

Ας στρέψουμε λοιπόν την κουβέντα στο αγωνιστικό. Η Utah δεν συμμετείχε στην κούρσα της φετινής free agency – η μοναδική προσθήκη στο ρόστερ είναι ο rookie Grayson Allen. Σύμφωνα με την κοινή λογική εάν κάποιες ομάδες μιας περιφέρειας ενισχύονται, τότε κάποιες άλλες υποχρεωτικά αποδυναμώνονται ή παραμένουν στάσιμες. Εξάλλου οι νίκες αποτελούν ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος – για να κατακτήσεις περισσότερες πρέπει να τις κλέψεις από τους υπόλοιπους.

Σε ποια κατηγορία άραγε κατατάσσονται οι Jazz; Επιπλέον ακόμα και αν υποθέσουμε ότι θα παρουσιαστούν ίδιοι (αγωνιστικά) σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, πόσες πιθανότητες έχουν να επαναλάβουν την περσινή πορεία; Κατά την γνώμη μου πολλές.

Που τους αφήσαμε

Η διαδρομή της Utah είχε όλα χαρακτηριστικά μιας κλασικής δραματικής ιστορίας. Η αρχή ήταν δύσκολη. Η επιθετική παραγωγή της ομάδας δέχτηκε ένα γερό χτύπημα λόγω της αποχώρησης του Gordon Hayward. Ο Gobert έχασε σχεδόν το 1/3 της κανονικής διάρκειας λόγω τραυματισμού. Ο εκπληκτικός (όπως αποδείχτηκε) rookie Donovan Mitchell προσπαθούσε να προσαρμοστεί στην λίγκα των μεγάλων. Τα αποτελέσματα έφερναν προβληματισμό και κατήφεια στις τάξεις των φιλάθλων της. Όλα αυτά τα φαινόμενα βέβαια σταμάτησαν να αναπαράγονται, μόλις ο coach Quin Snyder κοίταξε τους παίκτες του με το παρακάτω βλέμμα.

Αυτό ήταν. Ξαφνικά όλα τα ζητήματα λύθηκαν ως δια μαγείας. Ο Gobert γύρισε και με την βοήθεια του η αμυντική ένταση ανέβηκε σε δυσθεώρητα ύψη – μετά την επιστροφή του οι Μορμόνοι διέθεταν με διαφορά την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος. Ο Rubio έκανε ρεκόρ καριέρας σε πόντους και τρίποντα, ο Mitchel άρχισε να σκοράρει από παντού και ο οργανισμός κέρδισε τους 29 από τους 35 τελευταίους αγώνες του. Στα playoffs επιβλήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες επί των Thunder, πριν υποκύψουν τελικά απέναντι στους Rockets.

Στόχος

Καμία αποχώρηση και μόλις μια προσθήκη. Οι Jazz προτάσσουν τα πλεονεκτήματα της ομοιογένειας, των διακριτών ρόλων και της σκληρής δουλειάς. Με όπλο την εξαιρετική τους άμυνα φαντάζουν φέτος ικανοί για το παραπάνω βήμα. Αν υπάρχει κάποιος που μπορεί να κάνει την έκπληξη στην Δυτική περιφέρεια, τότε η αρμάδα του Quin Snyder έχει την δική μου ψήφο.