Έχει μείνει στο μυαλό του κοινού ως η «άσχημη του κινηματογράφου». Άραγε πόσο να επηρεάζει ένας τέτοιος χαρακτηρισμός κάποιον άνθρωπο;

Καθόλου, αν μιλάμε για την Γεωργία Βασιλειάδου, την «ομορφότερη άσχημη», όπως την αποκαλούσαν. Η γυναίκα, η οποία δεν πτοήθηκε από την εξωτερική της εμφάνιση και κατάφερε να γίνει ένα από τα ιερότερα τέρατα του κινηματογράφου.

Μάλιστα, όχι μόνο κατάφερε να αψηφήσει την εμφάνιση της, για να κάνει καριέρα, έκανε κάτι παραπάνω από αυτό: πήρε την «αδυναμία» της και την έκανε «δύναμη».

Ενδεικτική της μεγάλης αυτοπεποίθησής της ήταν η απάντηση της όταν ο μεγάλος σκηνοθέτης Νίκος Τσιφόρος την είχε ρωτήσει: «Βρε Γεωργία το σκέφτηκες ποτέ να κάνεις πλαστική προσώπου;»

«Κι εσύ σκέφτηκες ότι τότε οι κωμωδίες σου θα πήγαιναν στράφι;» ήταν η αποστομωτική απάντησή της.

Άλλη μία απόδειξη του ταλέντου της να μετατρέψει τη εμφάνισή της σε προσόν και εργαλείο δουλειάς, αποτελεί η αντίδραση του Φίνου, όταν είχε πάει να τον βρει ωραία ντυμένη, άψογα βαμμένη και με τα μαλλιά της πολύ ωραία χτενισμένα. Μόλις την είδε ο Φίνος τα έχασε και της είπε: «Tι είναι αυτά που έβαλες Γεωργία, θες να με καταστρέψεις;».

Από τότε λοιπόν δεν ξαναεμφανίστηκε ποτέ περιποιημένη μπροστά του.

Ποια ήταν όμως η Γεωργία Βασιλειάδου, η ηθοποιός που έκανε καριέρα στα 42 της ως το.. ομορφότερο ασχημόπαπο του ελληνικού κινηματογράφου;

Η αξέχαστη Γεωργία Βασιλειάδου γεννήθηκε στην Κυψέλη της Αθήνας την 1 Ιανουαρίου το 1897 και μεγάλωσε σε μια οικογένεια με 10 παιδιά. Το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου.

Υποχρεώθηκε να αφήσει νωρίς το σχολείο για να εργαστεί σε κατάστημα και να βοηθήσει την πολυμελή οικογένειά της, μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα της από πτώση αλόγου, ο οποίος ήταν αξιωματικός του ιππικού.

Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνισή έκανε το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο Ερνάνη του Τζ. Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά, οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες.

Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ, ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους.

Συγκεκριμένα, το 1925 την είδε να παίζει η Μαρίκα Κοτοπούλη και της πρότεινε να προσληφθεί στο θίασό της. «Εδώ είσαι ένα διαμάντι κρυμμένο στα κάρβουνα. Θα σε πάρω εγώ, να σε βγάλω όξω» της είπε.

Το 1927 συμμετείχε στην «Εκάβη» του Ευριπίδη, που ανέβασε ο θίασος της Κοτοπούλη στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Η Γεωργία Βασιλειάδου έπεισε τη μητέρα της να έρθει να δει την παράσταση. Όταν στο τέλος τη ρώτησε ποιες ήταν οι εντυπώσεις της από την παράσταση η μητέρα της της είπε: «Τι να σου πω, βρε παιδί μου, εγώ μονάχα εσένα άκουγα!»

Στα μέσα του 1930 αποφάσισε να σταματήσει, μετά από ένα γάμο της που υπήρξε όμως ατυχής.

Η στιγμή που της άλλαξε την καριέρα, ήρθε λίγα χρόνια μετά.

Συγκεκριμένα στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο Αλέκος Σακελλάριος ετοιμαζόταν να ανεβάσει στο Θέατρο «Ιντεάλ» τη μουσική κωμωδία «Κορίτσια για Παντρειά».

Ο θίασος είχε συμπληρωθεί. Βασικοί πρωταγωνιστές ήταν ο Πέτρος Κυριάκος, οι αδερφές Καλουτά, η Ρένα Ντορ σε ρόλο χορεύτριας, ο Τάκης Μηλιάδης και ο Γιώργος Γαβριηλίδης. Έλειπε μόνο ένα κομμάτι από το παζλ. Μια καρατερίστα. Ο Σακελλάριος έψαχνε να βρει την γυναίκα της διπλανής πόρτας, η οποία θα υποδυόταν στην παράσταση το ρόλο της κουτσομπόλας, της «κυρά Καλλιόπης».

Ο  σκηνοθέτης βέβαια βρισκόταν σε αδιέξοδο. Δεν μπορούσε να αποφασίσει ποια θα έπαιρνε τον ρόλο, αφού δεν ήταν ικανοποιημένος με καμία από τις γνωστές ηθοποιούς της εποχής. Σε καθημερινή βάση μιλούσε με τους συνεργάτες του, προσπαθώντας να βρει λύση.

Κάποια στιγμή, μεταξύ σοβαρού και αστείου ένας συνεργάτης του πρότεινε να πάει στο «Στέμμα» να τη βρει.

Το καφενείο «Στέμμα» βρισκόταν στην Ομόνοια και είχε γίνει το στέκι των ηθοποιών. Δηλαδή εκεί μαζεύονταν όλοι οι δευτεραγωνιστές, οι τρίτοι ηθοποιοί, ακόμα και οι άνεργοι και συζητούσαν. Εκεί επίσης κλείνονταν συμφωνίες και συγκροτούνταν θίασοι για περιοδείες στην επαρχία.

Τελικά ο Σακελλάριος το σκέφτηκε και αποφάσισε να πάει στο «Στέμμα», μήπως και βρει επιτέλους την «κυρά Καλλιόπη» του. Μπαίνοντας μέσα στον καφενέ, άρχισε να παρατηρεί τις διάφορες κυρίες, νεότερες και μεγαλύτερες, που καθόντουσαν στα τραπεζάκια και έπιναν τον καφέ τους…. Καμία δεν έδειχνε να τον ενθουσιάζει…

Μέχρι που το μάτι του έπεσε σε μια κυρία, της οποίας τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ταίριαζαν απόλυτα με εκείνα της γυναίκας που είχε πλάσει στο μυαλό του για το ρόλο της «κυρά Καλλιόπης». Ωστόσο, δεν μπορούσε να καταλάβει αν επρόκειτο για κάποια ηθοποιό ή για τη μητέρα ηθοποιού που απλώς βρισκόταν εκεί, εκείνην την ημέρα.

Χρειάστηκε να μιλήσει με έναν θαμώνα του μαγαζιού, για να πάρει την απάντηση ότι είναι ηθοποιός που ετοιμάζεται να συνταξιοδοτηθεί.

Ο σκηνοθέτης την πλησίασε και της πρότεινε να παίξει στη μουσική κωμωδία. Εκείνη ωστόσο ήταν διστακτική, «δεν νομίζω εγώ πως μπορώ να παίξω μουσική κωμωδία», απάντησε.

Η συνέχεια είναι γνωστή…

«Έφυγε» από τη ζωή στις 12 Φεβρουαρίου του 1980, σε ηλικία 83 ετών και μετά από μια σπουδαία καριέρα ως κωμικός ηθοποιός.

Ειδήσεις Σήμερα: