Νυχτερίδες κι αράχνες στο Αιτωλικό

Το απόκοσμο θέαμα που παρουσιάζει η ανατολική πλευρά της λιμνοθάλασσας του Αιτωλικού και το οποίο μοιάζει να βγήκε από ταινία επιστημονικής φαντασίας είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι συμβαίνει όταν οι δημοτικές αρχές αφήνουν έναν τόπο στο έλεος της εγκατάλειψης.

Το φαινόμενο των πυκνών ιστών από αράχνες που καλύπτουν όλα τα φυτά σε μήκος 300 τουλάχιστον μέτρων οφείλεται στο γεγονός, ότι η περιοχή, παρ’ όλο που ευνοεί με τα στάσιμα νερά της την ανάπτυξη των εντόμων, έχει αφεθεί στη μοίρα της χωρίς καμία απόπειρα ψεκασμού για τον περιορισμό των εντόμων.

Εφέτος το καλοκαίρι, κάτοικοι και επισκέπτες αυτού του γραφικού χωριού έρχονταν αντιμέτωποι με μιλιούνια από σκνίπες και μάλιστα σκέπαζαν τα ποτά τους και τους καφέδες τους με χαρτοπετσέτες για να αποφύγουν το ενδεχόμενο να καταπιούν τα ζωύφια.

Σε ορισμένες περιπτώσεις ήταν τόσο έντονο το φαινόμενο που έβλεπες ολόκληρα σπίτια να είναι σκεπασμένα από τα έντομα αυτά.

Οι καιρικές συνθήκες – σχετικά δροσερό καλοκαίρι – σε συνδυασμό με την απόλυτη ανυπαρξία οποιουδήποτε ψεκασμού συντέλεσαν στον υπερπληθυσμό της σκνίπας και στη συνέχεια την «έκρηξη» στον πληθυσμό των αραχνών, οι οποίες βρήκαν πρόσφορο έδαφος και υπερπολλαπλασιάστηκαν με αποτέλεσμα αυτό το αποτρόπαιο θέαμα.

Επίσης, οι κάτοικοι τις τελευταίες ημέρες λένε ότι έχουν εμφανιστεί και πυκνά σμήνη κουνουπιών. Είναι σχεδόν θαύμα πώς δεν έχουμε ακόμα κάποιο περιστατικό του ιού του Δυτικού Νείλου.

Όμως τα έντομα και οι ιστοί της αράχνης δεν είναι το μόνο πρόβλημα του Αιτωλικού. Αξίζει να σημειωθεί ότι το Αιτωλικό είναι αυτό που θα λέγαμε Φλιντ της Ελλάδας, δεδομένου ότι δεν υπάρχει πόσιμο νερό από το 2008.

Οι κάτοικοι αναγκάζονται να αγοράζουν εμφιαλωμένα νερά και πολλοί μάλιστα τα χρησιμοποιούν για την μαγειρική, καθώς δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων ότι όταν το νερό της βρύσης βράσει είναι ακίνδυνο. Πολλοί χρησιμοποιούν εμφιαλωμένο νερό ακόμα και για το πλύσιμο των δοντιών.

Εδώ και δέκα χρόνια δεν έχει γίνει καμία αξιόλογη προσπάθεια για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα.

Επίσης τα σκουπίδια είναι διάσπαρτα παντού και δεν υπάρχει καμία απόπειρα από τα συνεργεία καθαρισμού του Δήμου ή από τους δημότες για να αλλάξει αυτή η ζοφερή κατάσταση.

Οι δημοτικές αρχές έρχονται και παρέρχονται, αλλά το Αιτωλικό παραμένει χωρίς πόσιμο νερό.

Η αδιαφορία των σημερινών τοπικών αρχών δεν διαφέρει σε τίποτα από την αδιαφορία που είχαν επιδείξει οι προηγούμενες.

Ετσι το Αιτωλικό αφήνεται στη μοίρα του, ξεχασμένο από την τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τη στιγμή που αρχίζουν να παρουσιάζονται περίεργα φαινόμενα, τα οποία και αυτά ξεχνιούνται και στο τέλος τίποτα δεν αλλάζει.