Πανικός

Η αμετροεπής άτυπη ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου έπειτα από τη  ανεξαρτητοποίηση του Γ. Λαζαρίδη από τους ΑΝΕΛ φανερώνει τον πανικό στον οποίο σταδιακά περιέρχεται η κυβέρνηση.

Ως μη όφειλε και σχολιάζοντας με τρόπο πρωτοφανή τα όσα συμβαίνουν σε άλλο κόμμα, καταγγέλλει σχέδια δήθεν αποσταθεροποίησης και ενορχήστρωση αποστασίας από επιχειρηματικά συμφέροντα «στον Πειραιά και την Θεσσαλονίκη».

Είναι ατυχής η ανακοίνωση της κυβέρνηση και άκριτη η επιλογή της να αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο.

Καταδεικνύει την πλήρη απόστασή της από τα όσα συμβαίνουν στην χώρα και δείχνει να περιφρονεί τα στοιχειώδη: όποιος θερίζει ανέμους, θερίζει θύελλες.

Σχολιάζοντας έτσι την ανεξαρτητοποίηση του βουλευτή, για τον οποίο δεν έλεγε τίποτε όταν μέσα στην Βουλή εμφανιζόταν ως εκπρόσωπος ομάδας της Θεσσαλονίκης, δείχνει να αγνοεί και την φύση του κόμματος με το οποίο συνεργάστηκε.

Είναι συνήθως μοιραίο και αναπόφευκτο, οι ευκαιριακές συνεργασίες κάπως έτσι να αρχίζουν να φθίνουν και με κάποιο επεισοδιακό τρόπο να καταλήγουν στο άδοξο τέλος.

Ήταν προδιαγεγραμμένο ότι με ένα μέτωπο όπως το Μακεδονικό σε έξαρση, οι ΑΝΕΛ ή κάποιοι από αυτούς θα αναζητήσουν τρόπους για την πολιτική τους επιβίωση ή έστω για την εξασφάλιση της δυνατότητας να κυκλοφορούν στον δρόμο.

Είναι περιττοί και άστοχοι οι ισχυρισμοί της κυβέρνησης. Δεν είναι τα συμφέροντα που σκοπεύουν και επιδιώκουν να την ανατρέψουν. Είναι η ίδια η φύση της, οι αποφάσεις της και οι μεθοδεύσεις της, που έχουν οδηγήσει στο όριο την αλλόκοτη αυτή πολιτική συμμαχία.

Αλλωστε, με την υπερβολική της αντίδραση, μοιάζει να αγνοεί το παρελθόν και να ξεχνά πώς έφτασε εδώ που έφτασε.

Όταν βουλευτές άλλων πολιτικών δυνάμεων εγκατέλειπαν πανικόβλητοι τα κόμματά τους και προσέτρεχαν στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εκλογή τους και να πουλήσουν το αντιμνημονιακό παραμύθι, οι καταγγελίες για αποστασίες και δόλιες συναλλαγές έλειψαν. Και πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ τους δέχθηκε όλους πανηγυρίζοντας.

Κάπως έτσι, όμως, η Ιστορία εκδικείται.