Ενέργεια και Γεωπολιτική

υλου

Τεκτονικές μετατοπίσεις λαμβάνουν χώρα και αναμένεται να συνεχιστούν τους προσεχείς μήνες στον ενεργειακό τομέα στην Ελλάδα – με ιδιαίτερα βαρύ γεωπολιτικό φορτίο.

Η αποκρατικοποίηση εταιρειών όπως ο ΔΕΣΦΑ (που προηγείται στη σειρά) και στη συνέχεια της ΔΕΗ, των ΕΛΠΕ και αργότερα της ΔΕΠΑ αλλάζουν πλήρως το τοπίο και διαμορφώνουν τις συνθήκες μίας νέας εποχής. Σε αυτή την κινητικότητα είναι πλέον σαφές ότι η Δύση έχει αποκτήσει σαφές προβάδισμα, με τους Κινέζους να ακολουθούν.

Η άλλοτε διεκδικούσα Ρωσία εμφανίζεται να έχει πλέον αποχωρήσει, αν και ουδείς μπορεί να αποκλείσει μία, ίσως μερική, επανάκαμψή της. Αλλωστε, οι ελληνικές ενεργειακές εξελίξεις δεν είναι άσχετες και με τις εξελίξεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η είσοδος της ευρωπαϊκής κοινοπραξίας, με επικεφαλής την ιταλική Snam, στον ΔΕΣΦΑ είναι ενδεικτική του ιταλικού ενδιαφέροντος και όχι μόνο. Η Snam, μαζί τους εταίρους της Enagas και Fluxys, πλειοδότησαν για την αγορά του 66% της εταιρείας, διαβλέποντας φυσικά και τις συνέργειες που αυτή η κίνηση περικλείει σε σχέση και με την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ.

Η εν λόγω κοινοπραξία, η οποία είχε και την επίνευση του αμερικανικού παράγοντα, δεν κινήθηκε απλά επειδή ήθελε παρουσία την Ελλάδα. Στους δυτικούς σχεδιασμούς, η χώρα μας μπορεί να αποτελέσει έναν εναλλακτικό ενεργειακό κόμβο από τη Νότια Ευρώπη που θα ανταγωνιστεί τη Γερμανία ως κόμβο για την είσοδο του ρωσικού φυσικού αερίου από τη Βόρεια Ευρώπη. Η κατασκευή του αγωγού Nord Stream II από τη Ρωσία στη Γερμανία ενοχλεί τους μεν Αμερικανούς για γεωπολιτικούς λόγους, τους δε Ιταλούς (και άλλους) για οικονομικούς.

Θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα υπάρξει σημαντικό ενδιαφέρον για το πλειοψηφικό πακέτο των ΕΛΠΕ, λόγω και της παρουσίας τους μέσω κοινοπραξιών στην έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στον ελληνικό χώρο. Οσο για τη ΔΕΗ, οι τελικοί ενδιαφερόμενοι που θα παρουσιαστούν θα καθοριστούν μάλλον από το τελικό πακέτο που θα βγει προς πώληση. Αν σε αυτό συμπεριληφθούν υδροηλεκτρικές μονάδες, τότε ίσως το σημερινό κινεζικό «προβάδισμα» να αλλάξει. Οσο για τη ΔΕΠΑ, ίσως να είναι νωρίς για προβλέψεις.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Αθήνα έχει στον ενεργειακό τομέα ένα ισχυρό «χαρτί» για να ενισχύσει τη θέση της στο «γεωπολιτικό πόκερ» της ευρύτερης γειτονιάς της, ενώνοντας την πολλά υποσχόμενη ενεργειακά περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου με μία άλλη που έχει επανέλθει στην «κρυστάλλινη σφαίρα» των Μεγάλων Δυνάμεων: τα Βαλκάνια…