Οι Ιταλοί έλαμψαν (ξανά) διά της απουσίας τους

Πέρασε και ο Γενάρης. Τέλος και οι μεταγραφές του χειμώνα. Κανείς δεν μπορεί να έχει παράπονο για τα μεταγραφικά σενάρια αλλά κυρίως για τις μεταγραφικές κινήσεις που έγιναν. Οι μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες δεν άφησαν κανέναν παραπονούμενο και αρκετοί σπουδαίοι παίκτες άλλαξαν φανέλα.

Με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά. Ήταν χωρίς αμφιβολία ένας μήνας που οι Εγγλέζοι και η Μπαρτσελόνα «έπαιξαν μπάλα» και κυριάρχησαν σε κάθε σπιθαμή της αγοράς. Μονοπώλησαν το ενδιαφέρον, φρόντισαν να κάνουν τις κινήσεις που συνδυάζουν ουσία και εντυπώσεις.

Ένα στοιχείο όμως στο οποίο οφείλει να σταθεί κάποιος είναι η απουσία των ιταλικών συλλόγων, των πάλαι ποτέ μεγαθηρίων που έκαναν κουμάντο στις αγορές. Και οι συνθήκες πλέον είναι διαφορετικές καθώς δύο πολύ μεγάλες ιταλικές ομάδες, η Μίλαν και η Ίντερ έχουν αλλάξει χέρια και οι υποσχέσεις για εκατομμύρια έδιναν και έπαιρναν.

Αυτές οι υποσχέσεις όμως έμειναν λόγια αν κρίνει κάποιος από τον τρόπο που κινήθηκαν οι γείτονες. Και δεν είναι μόνο η Μίλαν και η Ίντερ. Ακόμα και η Γιουβέντους απείχε από το μεταγραφικό παζάρι του Ιανουαρίου, με ότι αυτό συνεπάγεται για το επίπεδο πλέον της serie A και τον ρόλο που μπορούν να έχουν οι μεγάλοι ιταλικοί σύλλογοι.

Μπορεί κάποιος βέβαια να αντιτάξει την παρουσία της Γιουβέντους σε δύο τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ (2015 και 2017) αλλά και στις δύο περιπτώσεις γνώρισε τις ήττες από Μπάρτσα και Ρεάλ αντίστοιχα.

Όσοι μεγάλωσαν με την Γιουβέντους του Πλατινί και του Μπόνιεκ, την Μίλαν των Ολλανδών (Γκούλιτ, Φαν Μπάστεν, Ράικαρντ), την Ίντερ των Γερμανών (Ματέους, Κλίνσμαν και Μπρέμε) και τη Νάπολι του Μαραντόνα, θυμούνται τις ιταλικές ομάδες να κυριαρχούν σε όλες σχεδόν τις μεγάλες μεταγραφές.

Κανείς δεν τολμούσε να μπει εμπόδιο σε Ανιέλι, Μπερλουσκόνι και Μοράτι. Οι λιρέτες «έρρεαν» ασταμάτητα και όλοι οι μεγάλοι σταρ είχαν ένα και μόνο όνειρο. Να αγωνιστούν στην Ιταλία. Μια χώρα που συνδύαζε lifestyle, ηγεμονικά συμβόλαια και κατακτήσεις τίτλων με τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης.

Το σκηνικό που προαναφέραμε δεν υφίσταται εδώ και πολλά χρόνια. «Κλειδαμπαρωμένο» σε κάποιες αποθήκες του πανδαμάτωρος χρόνου, περιμένει καρτερικά τους σκηνοθέτες που το επαναφέρουν. Μέχρι τότε όμως. Nothing more than memories.

Χρ. Ευαγγελάτος

in.gr