«Η Ισπανία είναι δημοκρατική χώρα και όχι μία Franco-land»

Στις ομοιότητες Ισπανίας – Ελλάδας μετά την μεταπολίτευση στην Ελλάδα και την πτώση του καθεστώτος του Φράνκο στην Ισπανία αντίστοιχα, στη σοσιαλιστική διακυβέρνηση των δύο χωρών από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, τον χειρισμό της οικονομικής κρίσης που έπληξε τις δύο χώρες, αλλά και στα στερεότυπα, όπως τόνιζε συχνά, που υπάρχουν κυρίως από τις χώρες του Βορρά, εστίασε την ομιλία της η Μαρίνα Πέρεθ ντε Άρκος, συντονίστρια Ισπανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης όπου διδάσκει Ιστορία και Διεθνείς Σχέσεις.

Η Marina Perez de Arcos στην ομιλία της που διοργάνωσαν από κοινού το Ελληνικό Ιδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής (ΕΛΙΑΜΕΠ), καθώς και το Διεθνές Κέντρο Ελληνικών και Μεσογειακών Σπουδών (ΔΙΚΕΜΕΣ/CYA) στην Αθήνα, εξέθεσε αναλυτικά την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Καταλονία και γενικότερα στην Ισπανία.

Έκανε ιδιαίτερη αναφορά στα λεγόμενα fake news και τον πιθανό ρόλο που διαδραμάτισαν πριν από την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος αλλά και μετά, καθώς και στον ρόλο του Τύπου, στον τρόπο που καλύφθηκαν τα γεγονότα, οι κρίσεις, οι επικρίσεις και οι εκτιμήσεις. Υποστήριξε οτι ο Τύπος οφείλει να κάνει έρευνες για το πώς ψηφίζει ο κόσμος και από πού προέρχονται τα κονδύλια, ενώ στηλίτευσε τα στερεότυπα που συνεχίζουν να έχουν οι χώρες του Βορρά για τις χώρες του Νότου, οτι π.χ στον Νότο προτιμούν να διασκεδάζουν παρά να δουλεύουν και οτι έχουν έλλειμμα δημοκρατίας. Χαρακτήρισε ανιστόρητο δημοσίευμα του διεθνούς Τύπου σύμφωνα με το οποίο, η Ισπανία δεν είναι δημοκρατική χώρα.

«Η Ισπανία δεν είναι Franco-land όπως αρέσκονται κάποιοι να λένε» είπε με έμφαση η de Arcos τονίζοντας οτι η χώρα της έχει ξεφύγει προ πολλού από τις όποιες πρακτικές του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο ο οποίος διακυβέρνησε με σιδερένια πυγμή την Ισπανία για σαράντα περίπου χρόνια και ο οποίος άλλωστε είχε καταργήσει, μόλις ανέλαβε τη εξουσία, την τότε Δημοκρατία της Καταλονίας το 1938.

«Δεν πρέπει να παραλληλίζουμε τους χειρισμούς της σημερινής κεντρικής κυβέρνησης της Ισπανίας στο θέμα της Καταλονίας με το τότε καθεστώς του Φράνκο» είπε η de Arcos ενώ στην επισήμανση οτι συνελήφθησαν οι καταλανοί ηγέτες, διευκρίνισε οτι δεν τους συνέλαβε η ισπανική κυβέρνηση, αλλά ο ισπανός δικαστής ο οποίος λειτούργησε, όπως είπε, ανεξάρτητα και βάσει του νόμου και του ισπανικού Συντάγματος.

Ανέφερε χαρακτηριστικά το άρθρο 155 του ισπανικού Συντάγματος το οποίο επιτρέπει στην κεντρική κυβέρνηση να αναλαμβάνει απευθείας τη διοίκηση ισπανικών ημιαυτόνομων περιφερειών σε περιπτώσεις κρίσεων. Ειδικότερα, το άρθρο προβλέπει οτι, εάν μία περιφερειακή κυβέρνηση ενεργεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να απειλείται σοβαρά το γενικό συμφέρον της Ισπανίας, η Μαδρίτη μπορεί να αναλάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να την υποχρεώσει να συμμορφωθεί δια της βίας.

Στάθηκε στο τομέα της οικονομικής διπλωματίας, όπως τον χαρακτήρισε, θυμίζοντας μας οτι την επομένη του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας αμέσως «φυγαδεύθηκαν» τουλάχιστον 1.500 μεγάλες εταιρίες. «Το γεγονός αυτό από μόνο του, είπε, δείχνει τη δυναμική της οικονομίας και των εξωγενών παραγόντων απέναντι στα εθνικά κινήματα», ενώ επεσήμανε την αγωνία που διακατέχει πλέον τους Καταλανούς στο ενδεχόμενο να απομονωθούν, να μείνουν χωρίς δουλειές και να αποκοπούν από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Στο ερώτημα γιατί οι καταλανοί πολίτες εναντιώθηκαν στην κεντρική κυβέρνηση, η Ισπανίδα πανεπιστημιακός έκανε μία αναδρομή στην Ιστορία λέγοντας οτι η Καταλονία ήδη από το 1640 είχε διακηρύξει για πρώτη φορά την ανεξαρτησία της από την Ισπανία και ως εκ τούτου, όπως είπε, οι πολίτες της διακατέχονται από αυτό το συναίσθημα. Στάθηκε ιδιαίτερα όμως και στον ρόλο των καταλανών ηγετών, λέγοντας οτι από τη στιγμή που τάσσονταν υπέρ της ανεξαρτησίας της περιοχής όφειλαν να το κάνουν πράξη.

«Οι ηγέτες οφείλουν να κάνουν αυτό που εξαγγέλλουν, ειδάλλως θα δημιουργήσουν απωθημένα στον λαό» είπε με αφοπλιστική ειλικρίνεια. Παραδέχθηκε οτι και οι δύο πλευρές, τόσο η κεντρική κυβέρνηση, όσο και οι καταλανοί ηγέτες, προχώρησαν χωρίς να είναι ιδιαίτερα προετοιμασμένες και οτι έγιναν λάθη εκατέρωθεν. Κλείνοντας την ομιλία της είπε οτι εθνικά κινήματα υπάρχουν παντού στον κόσμο και στην Ευρώπη και όχι μόνο στην Ισπανία, πρέπει όμως να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψιν, όπως είπε, τις τρέχουσες οικονομικές συγκυρίες, απαντώντας εμμέσως στην επισήμανση ακροατή οτι ο Ισπανικός Εμφύλιος και γενικά τα τεκταινόμενα στην Ιβηρική θεωρούνται, κυρίως στην Ελλάδα, Επιτομή του Ρομαντισμού.

in.gr,ΑΠΕ-ΜΠΕ