Τι συμβαίνει και γιατί με τις ελληνικές τράπεζες

Ποιος είναι ο βασικός πονοκέφαλος του οικονομικού επιτελείου αλλά και του Μεγάρου Μαξίμου, αυτή τη στιγμή; Τα «κόκκινα δάνεια» των τραπεζών και η διαχείρισή τους. Κι όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, ακολουθεί – και δεν προηγείται – στη σχετική λίστα η πορεία των εσόδων. Κι επειδή η αγορά το έχει αντιληφθεί, αντιδρά, όπως αντιδρά, στο ταμπλό του χρηματιστηρίου Αθηνών τις τελευταίες ημέρες. Πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα;

Ο φόβος που υπάρχει γενικότερα είναι ότι τελικώς τα δανειακά χαρτοφυλάκια είναι σε χειρότερη κατάσταση απ’ ό,τι πιστεύουμε. Κι ότι οι «νάρκες» που κρύβουν περισσότερες. Τόσο σε ό,τι αφορά στα επιχειρηματικά δάνεια, όσο και στα στεγαστικά. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει το πρόβλημα πιο σύνθετο.

Οι διοικήσεις των τραπεζών, η Τράπεζα της Ελλάδας και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα επιμένουν ότι η υφιστάμενη κεφαλαιακή θωράκιση των εγχώριων πιστωτικών ιδρυμάτων είναι επαρκής, για να αντιμετωπίσει κάθε ενδεχόμενο. Υπάρχει όμως και ο αντίλογος.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν συμφωνεί. Και πιέζει για νέο έλεγχο των ποιοτικών στοιχείων των ελληνικών τραπεζών, ο οποίος, στο τέλος της ημέρας, μπορεί να οδηγήσει στην ανάγκη νέων κεφαλαιακών ενισχύσεων. Ο επικεφαλής ευρωπαικών υποθέσεων του ΔΝΤ, ο κ. Πολ Τόμσεν, φέρεται να είναι ο βασικός θιασώτης αυτής της άποψης, με την οποία διαφωνούν όλοι οι Ευρωπαίοι, του Βίζερ και σύμφωνα με μια εκτίμηση και του Σόιμπλε συμπεριλαμβανομένου. Τότε, γιατί ανησυχούμε;

Το γεγονός ότι ο πρόεδρος της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο τα stress tests των ελληνικών τραπεζών να γίνουν νωρίτερα των υπολοίπων ευρωπαικών, είναι ενδεχομένως ένας καλός λόγος…

Γιώργος Μαντέλας