Μαρσέλ Καρνέ: «Τα παιδιά του Παραδείσου» σε επετειακή προβολή

«Τα Παιδιά του Παραδείσου» του Μαρσέλ Καρνέ είναι μια ασπρόμαυρη ταινία του 1945, σε σενάριο Ζακ Πρεβέρ, θεωρείται μία από τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών και ήταν υποψήφια για Oscar Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου το 1947 ενώ πήρε το Ειδικό βραβείο «Cesar of Cesars», στο Παρίσι, το 1979.

Τιμώντας την επέτειο θανάτου του Μαρσέλ Καρνέ στις 31/10/1996, η New Star προβάλλει την
πλήρως ψηφιακά αποκατεστημένη version της ταινίας, όπως αυτή παρουσιάστηκε επίσημα στο πρόσφατο φεστιβάλ Καννών στο τμήμα Cannes Classics, σε μια ειδική Προβολή, την Κυριακή
​30 Οκτωβρίου στις 12:00, στον κινηματογράφο «ΑΛΚΥΟΝΙΣ new star art cinema».

Παρίσι, 1840, Λεωφόρος του Εγκλήματος. Μέσα στο πολύβουο πλήθος που συνωστίζεται γύρω από τα θεάματα, μια ελεύθερη γυναίκα, η Γκαράνς, γίνεται το αντικείμενο του πόθου ενός πρωτοπόρου αλλά και συνεσταλμένου μίμου, του Μπαπτίστ. Εκείνος την ερωτεύεται παράφορα και με μια εξαιρετική παντομίμα τη γλιτώνει από τη φυλακή. Ένας τέτοιος έρωτας όμως δεν είναι εφικτός, μια και η γοητευτική Γκαράνς προσελκύει πολλούς άντρες, ενώ ο ρομαντικός Μπαπτίστ δεν δέχεται τίποτα άλλο από το απόλυτο! Σύντομα τους δύο τους χωρίζουν άλλοι έρωτες. Ο Λασνέρ, ο Φρεντερίκ Λεμαίτρ και ο πάμπλουτος κόμης Εντουάρ διεκδικούν την Γκαράνς και η πιστή, ερωτευμένη Ναταλί τον Μπατίστ. Φαίνεται πως οι ζωές τους είναι καταδικασμένες να εξελίσσονται παράλληλα. Όμως, το πάθος του Μπαπτίστ φαίνεται να παραμένει άσβεστο και να φουντώνει περισσότερο όσο περνά ο καιρός…

Γνωρίστε λίγο καλύτερα τον Μαρσέλ Καρνέ (1906-1996)

• Συναγωνιζόμενος με τον Jean Renoir για την πρωτοκαθεδρία στο Γαλλικό Κινηματογράφο, κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του ’30 και του ’40 γύρισε επτά ταινίες οι οποίες εδραίωσαν μια φήμη που ακόμη και η επίδραση της Nouvelle Vague δεν κατόρθωσε να μειώσει.
• Τερπόταν με τα τεχνάσματα και της οπτικές απάτες, που του πρόσφερε το σινεμά, την εποχή του απογείου της καριέρας του. Ο Καρνέ είχε μάθει την τέχνη δουλεύοντας προηγουμένως ως βοηθός σε σκηνοθέτες, όπως ο René Clair και ο Jacques Feyder, ενώ στην ηλικία των 30 έκανε το σκηνοθετικό του ντεμπούτο με την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Jenny.
• Η μεγάλη του επιτυχία, του επέτρεψε να γίνει ένας πολυγραφότατος σκηνοθέτης με ταινίες όπως, Drôle de Drame, Le Quai des Brumes, Hôtel du Nord και Le Jour se Lève, ξεδιπλώνοντας ένα σπάνιο ταλέντο στο να σκηνοθετεί τους ηθοποιούς του και στον έλεγχο της ατμόσφαιρας.
• Οι ήρωές του είναι βλοσυροί, λακωνικοί, μοναχικοί άνθρωποι, και οι γυναίκες του εμφανίζονται ως θύματα με χρυσή καρδιά, ατσαλένιο χαρακτήρα, κι ένα ψήγμα μαγείας. Έχουν αγωνιστεί για επιβίωση, αντιμέτωπες με μια αναπόδραστη μοίρα, όπως ακριβώς και η πατρίδα του Καρνέ με την αγωνία της οικονομικής κατάρρευσης και στα πρόθυρα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
• Όταν η Γαλλία καταλαμβάνεται το 1940, ο Καρνέ αποφασίζει να συνεχίσει να εργάζεται, χρησιμοποιώντας ιστορικά θέματα και σκηνικά για να αποφύγει τη λογοκρισία κι επαφίεται στο εξαιρετικό επιτελείο τεχνικών του για να επιτύχει τους στόχους του. Και στις δύο ταινίες του Les Visiteurs du soir και Les Enfants du Paradis υποβόσκει μια σκληρή κριτική για την Γερμανική Κατοχή κάτω από την επίφαση μιας ιστορικής ίντριγκας.
• Έδωσε λαμπρές ευκαιρίες σε πολλά νέα ταλέντα όπως ο Yves Montand, Gérard Philippe, Laurent Terzieff και Jean-Paul Belmondo, καθώς συνέχιζε να συνεργάζεται με επιβλητικά ονόματα όπως ο Gabin και η Arletty.
• Συνέχιζε να σκηνοθετεί ως και τα 70 του.
• Έγινε μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας το 1980, όντας ο πρώτος σκηνοθέτης που απέλαβε τέτοιας τιμητικής διάκρισης.
• Δύο χρόνια νωρίτερα, Τα Παιδιά Του Παραδείσου είχαν εκλεγεί ως η καλύτερη ομιλούσα Γαλλική ταινία όλων των εποχών, κι αυτό οδήγησε στη βράβευση του Καρνέ με το ειδικό βραβείο “César des Césars” στην ετήσια τελετή απονομής στο Παρίσι το 1979.

entertainment.in.gr