Alfa Romeo Giulia 2.2 D 180: Με οδηγό το παρελθόν

Γιάννης Αδάναλης

Χρειάστηκε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια από την ημέρα που η τελευταία Alfa Romeo 159 βγήκε από τις γραμμές παραγωγής του πάλε ποτέ κραταιού Gruppo Fiat μέχρι το ιταλικό σεντάν να αποκτήσει διάδοχο και η μιλανέζικη φίρμα εκπρόσωπο σε μια κατηγορία που ως γνωστό… γερμανοκρατείται.

Ο χρόνος ήταν κάτι παραπάνω από αρκετός ώστε μια αυτοκινητοβιομηχανία με το μέγεθος και κυρίως την ιστορία της Alfa Romeo να κλείσει τις πληγές της, να αναθεωρήσει αναγνωρίζοντας τα λάθη της και να χαράξει μια νέα πορεία που θα της εξασφαλίσει το μέλλον.

Παρατηρώντας την πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη Giulia θαρρείς πως το πρώτο βήμα έγινε. Οι σκουρόχρωμες επιφάνειες του αμαξώματος δεν την κολακεύουν, ακόμα και έτσι πάντως δεν θα δυσκολευτείς να διακρίνεις τη διαφορετικότητά της.

Το μακρύ καπό καταλήγει στη χαρακτηριστική τριγωνική μάσκα. Εκεί συγκλίνουν και τα φωτιστικά σώματα τονίζοντας ακόμα περισσότερο το σφηνοειδές σχήμα του μπροστινού τμήματος. Το ίδιο… εξωτικό πάντως δείχνει και το τελείωμα του αμαξώματος, υιοθετώντας -όχι τυχαία- κάτι από τον σχεδιαστικό κώδικα της Maserati.

Σε μεγάλο βαθμό οι αναλογίες της Giulia ορίζονται από τη νέα αρχιτεκτονική αλλά και την προσπάθεια των Ιταλών μηχανικών να κατανείμουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το βάρος, τοποθετώντας το όσο τον δυνατόν χαμηλότερα και πιο κοντά στο κέντρο του αμαξώματος.

Ο περιορισμός του περιττών μαζών αποτέλεσε ένα ακόμα στοίχημα για την περίφημη φάμπρικα της Λομβαρδίας. Ένα στοίχημα κερδισμένο κρίνοντας από το κενό βάρος των 1.374 κιλών ενός sedan που ξεπερνά σε μήκος τα 4,6 μέτρα, έχοντας νωρίτερα εξαντλήσει, σε κάθε επίπεδο, την πιθανότητα να τοποθετηθεί απέναντι στις κορυφαίες προτάσεις της κατηγορίας του.

Αν και οφείλεις να αναγνωρίσεις την προσπάθεια, η εικόνα του θαλάμου επιβατών επιβάλλει την τοποθέτηση της Giulia ένα σκαλί κάτω από τις αντίστοιχες προτάσεις του γερμανικού, κατά κύριο λόγο, ανταγωνισμού.

Η απουσία τριγμών και η αψεγάδιαστη συναρμογή αποτελεί μια εξαιρετική βάση πάνω στην οποία οι Ιταλοί απέτυχαν να «χτίσουν» ένα premium προϊόν. Το έλλειμμα ποιότητας γίνεται από την πρώτη στιγμή αντιληπτό.

Πολλοί από τους διακόπτες, όπως αυτός του Alfa DNA, αναδεικνύουν μια σπάνια για τα δεδομένα της Alfa Romeo σχεδιαστική προχειρότητα την ίδια στιγμή που το περιστροφικό χειριστήριο του συστήματος ενημέρωσης και ψυχαγωγίας ή ακόμα και οι χειρολαβές των θυρών σε κάνουν να αμφιβάλεις για την αντοχή τους στον χρόνο.

Ενστάσεις μπορούν να διατυπωθούν και για την οθόνη των 8,8 ιντσών που αγκαλιάζουν οι επιφάνειες του ταμπλό, από τη στιγμή που θα την αντιπαραθέσεις με τις αντίστοιχες υλοποιήσεις των Audi A4 και BMW Σειράς 3.

Ολοκληρώνοντας με τα κακώς κείμενα του θαλάμου επιβατών, οφείλεις να αναφερθείς στην ένταση με την οποία ο θόρυβος του πετρελαιοκινητήρα των 2,2 λίτρων φτάνει στα αυτιά σου. Ένταση που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από το μέγεθος και πολύ περισσότερο από τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου.

Είναι προφανές, λοιπόν, πως οι άνθρωποι της ιταλικής φίρμας έθεσαν τις προτεραιότητές τους, επενδύοντας περισσότερο σε εκείνα τα χαρακτηριστικά που συγκινούν έναν… Alfista και λιγότερο σε αυτά που αναζητούν οι παραδοσιακοί αγοραστές των premium sedans.

Παραδόξως το πλαίσιο και ειδικότερα η ανάρτηση δεν κουράζει. Η Giulia αποδεικνύεται «φιλικότερη» απ’ ότι θα μπορούσε κανείς να φανταστεί και αναμφίβολα αποτελεσματική ως προς τη διαχείριση των κακοτεχνιών του οδοστρώματος.

Μάλιστα, αν στην υψηλή ποιότητα κύλισης προσθέσεις την ευελιξία που προσφέρει το αμεσότατο σύστημα διεύθυνσης και την αποδοτικότητα του πετρελαιοκίνητου συνόλου των 2,2 λίτρων τότε δεν έχεις παρά να δηλώσεις εντυπωσιασμένος από την ικανότητα να προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες κίνησης.

Το Alfa DNA με τα τρία προγράμματα (Dynamic, Normal και Advance Efficient) λειτουργίας βοηθά σε αυτό, μεταβάλλοντας χαρακτηριστικά όπως η απόκριση του κινητήρα και ο βαθμός υποβοήθησης του συστήματος διεύθυνσης.

Με τη σειρά του, το σύστημα start&stop αδρανοποιεί τον κινητήρα όταν οι… υπηρεσίες του δεν κρίνονται απαραίτητες και οι προηγμένες εφαρμογές ενεργητικής ασφάλειας, με προεξέχουσα εκείνη που προειδοποιεί τον οδηγό και στη συνέχεια επιβραδύνει αυτόνομα το αυτοκίνητο αποτρέποντας τις συγκρούσεις με προπορευόμενα οχήματα ή πεζούς, περιορίζουν σημαντικά την πιθανότητα εμπλοκής σε ατύχημα.

Αφήνοντας πίσω σου το αστικό τοπίο οι 180 ίπποι και τα 380 Nm ροπής του πρώτου στην ιστορία της ιταλικής φίρμας αλουμινένιου πετρελαιοκινητήρα αποκτούν έναν άλλον σκοπό, οι ιδιαιτερότητες του μηχανικού κιβωτίου των έξι σχέσεων μια διαφορετική γοητεία και το αριστοτεχνικό ζύγισμα του πλαισίου τον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Το γεγονός ότι οι κατευθυντήριοι τροχοί δεν εμπλέκονται στη διαδικασία μεταφοράς της ισχύος στην άσφαλτο –ναι, σωστά καταλάβατε η νέα Giulia είναι πισωκίνητη- σε συνδυασμό με την κρεμαγιέρα των 2,2 στροφών από άκρη σε άκρη κάνει την αναζήτηση της ιδανικής γραμμής πραγματική απόλαυση.

H συμβατική ανάρτηση -διατίθεται και ηλεκτρονικά ελεγχόμενη- δεν «χαζεύει» και ο βιδωμένος στην άσφαλτο πίσω άξονας σπάνια θα δώσει το δικαίωμα στα συστήματα ελέγχου πρόσφυσης να παρέμβουν – άκομψα και σε πρώτο χρόνο στερώντας την ευκαιρία από τον οδηγό να επαναφέρει τις ισορροπίες με ίδια μέσα.

Επιστρέφοντας στα καλά νέα η μικρή διστακτικότητα που μπορούσες να «χρεώσεις» στον πετρελαιοκινητήρα εξαλείφεται μόλις ο διακόπτης του Alfa DNA σημαδέψει τη θέση “D”.

Ακούγεται παράδοξο μια Alfa Romeo να ξεκινά την εμπορική της πορεία με τις πετρελαιοκίνητες εκδόσεις της (η διπλά υπερτροφοδοτούμενη έκδοση βενζίνης των 2,9 λίτρων αφορά πολύ λίγους) ωστόσο το τετρακύλινδρο σύνολο αποδεικνύει στην πράξη πως μπορεί να υποστηρίξει την παρουσία του κάτω από τις μεταλλικές επιφάνειες ενός καθαρόαιμου σπορ σεντάν.

auto.in.gr